 | | | | Zweven tussen de virtuele en échte wereld |
| |
| Je nieuwe inrichting bepalen zonder met je meubels te hoeven slepen. Het kan straks met augmented reality, een soort live animatie die wordt toegevoegd aan echte beelden.
In een klein café in Hilversum zit Sylvia Visser achter haar laptop. De webcam filmt haar hoofd, de lege tafels, de man die achter haar een krant leest. Niks bijzonders. Dan pakt ze uit haar tas een groen vel dat ze in het zicht van de camera houdt.
Op het scherm verschijnt een driedimensionaal berglandschap, midden in het café. Tussen de bergtoppen hangt een helikopter die – als Visser de kaart opbergt en het landschap verdwijnt – boven ons hoofd blijft zweven en met veel lawaai richting de leestafel vliegt. Met een afstandsbediening kan de helikopter door de ruimte worden gestuurd. Net als de kleine rode auto die volgens het beeldscherm op onze tafel staat nadat Visser een reclamefolder van Toyota voor de camera houdt. In principe kan hij nu naar beneden vallen, zegt ze als het autootje langzaam richting de rand van de tafel beweegt, maar dat moet nog worden geprogrammeerd. Voorlopig herkent de auto geen randen en rijdt dwars door de tafels, de stoelen en de deur van het café.
„Het kan niet en toch zie je het voor je ogen gebeuren – een mix van de echte en de virtuele wereld”, zegt Visser als ze de laptop dichtslaat. De techniek waarmee dit gebeurt, heet augmented reality, of vertaald: versterkte realiteit. Virtuele objecten of van tevoren opgenomen beelden worden toegevoegd aan livebeelden. Het resultaat: een wereld waarin fantasie en werkelijkheid door elkaar lopen. Touching Media, de leverancier van interactieve producten waarvoor Visser als manager pr en communicatie werkt, introduceerde de techniek vorig jaar op Picnic, een jaarlijks terugkerend crossmediaal evenement in Amsterdam.
Deze zomer meldde de eerste grote klant zich. In de Totaal tv gids van uitgeverij Veronica zullen binnenkort afbeeldingen staan die voor de webcam thuis driedimensionaal worden of zelfs overgaan in een filmpje.
Visser: „De techniek wordt nu langzaam maar zeker bekend, je ziet het wereldwijd gebeuren.
In Japan kwam laatst in een spelshow op tv een virtueel beest binnen dat door de presentatrice werd opgetild. In Amerika hebben ze tijdens de NBA-finale op een enorm scherm een vliegtuig in het stadion laten landen. Wat je je normaal gesproken alleen maar kunt voorstellen, wordt nu voor je neus visueel gemaakt. Het gebeurt op een scherm, maar wel real time. Het is een soort live animatie die interactie aangaat met de echte wereld. Dat maakt het op een vreemde manier realistisch.”
Nog vreemder wordt het als je het scherm vervangt voor de augmented reality-bril. Door half doorlatende spiegelglazen zie je de echte wereld en tegelijk virtuele beelden die via een camera in je ogen worden geprojecteerd. Wat bij de simpelere techniek alleen binnen de actieradius van het scherm gebeurt, gebeurt met de bril op overal om je heen. Een uitkomst voor projectontwikkelaars, zegt Visser: „Die kunnen op deze manier langs een bouwput lopen en er de toekomstige gebouwen zien. Het heeft iets van in de toekomst kijken. Je zou bijvoorbeeld ook je nieuwe inrichting kunnen bepalen zonder met meubels te hoeven slepen.”
Maar voorlopig is dat slepen niet voorbij. De bril kost rond de 10.000 euro. Bovendien is hij erg onhandig, zegt Visser, omdat hij vastzit aan een zware laptop die op de rug moet worden gedragen.
De bril is inderdaad nog verre van perfect, zegt Pieter Jonker, hoogleraar aan de faculteiten werktuigbouwkunde van de TU Delft en de TU Eindhoven en een van de ontwerpers van het systeem waarmee de bril gebouwd werd. „Hij is zwaar en onnauwkeurig. Als je nu een virtueel kopje op een echte tafel projecteert, zie je het er net boven of onder staan.”
Maar met nauwkeurigere apparatuur en op iPod-formaat kan het apparaat volgens hem dezelfde impact hebben als de mobiele telefoon dat had. Hij noemt de uiteenlopende mogelijkheden, waaronder de binnenkant van apparaten zichtbaar maken tijdens een reparatie, de binnenkant van mensen tijdens een operatie en zelfs een een-op-eenontmoeting met iemand ver weg. Jonker: „Als je twee identieke ruimtes bouwt in bijvoorbeeld Tokyo en Amsterdam en op beide plekken zet je camera’s neer, kun je via de bril de Amsterdammers live in Tokyo projecteren en andersom.”
Het mag nu nog als sciencefiction klinken, maar als er voldoende wordt geïnvesteerd, zegt Jonker, kan zoiets binnen nu en tien jaar gerealiseerd zijn. In het AR+RFID Lab, een initiatief waarin de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, de TU Delft en enkele bedrijven samenwerken en waar Jonker aan deelneemt, wordt gewerkt aan nieuwe ontwikkelingen op het gebied van augmented reality.
In verschillende projecten experimenteren kunstenaars en ontwerpers met het mixen van realiteiten. Op de meubelbeurs in Milaan exposeerden studenten van de Academie met door de ruimte zwevende meubels die je alleen door middel van de augmented reality-bril kon zien. In het Escher in het Paleis museum in Den Haag konden bezoekers met een augmented reality-helm op hun hoofd dwars door de muur het trappenhuis in kijken.
In november toont het Boijmans Van Beuningen museum in Rotterdam in samenwerking met kunstenaar en mediatechnoloog Joachim Rotteveel en het AR + RFID Lab, een collectie middeleeuws aardewerk dat met augmented reality-technieken kan worden opgetild, omgedraaid en van alle kanten bekeken.
Je nieuwe inrichting bepalen zonder met je meubels te hoeven slepen. Het kan straks met augmented reality, een soort live animatie die wordt toegevoegd aan echte beelden.
„Het is een extra beeldlaag die je over de werkelijkheid legt”, vat Yolande Kolstee, projectleider van het AR + RFID Lab, augmented reality samen. „Nu lijkt het misschien vreemd, maar we zijn honderd jaar geleden ook gewend geraakt aan een extra laag van geluid dat er wel is maar niet live wordt gemaakt. Ik denk dat we net zo goed zullen wennen aan meer dingen zien dan er eigenlijk te zien zijn.”
„Is de gewone wereld niet al ingewikkeld genoeg?”, vroeg een oude bezoeker van de meubelbeurs in Milaan haar na het zien van de zwevende meubels. Haar antwoord was ’nee – augmented reality maakt de wereld niet ingewikkelder maar juist inzichtelijker. „In het onderwijs kun je bijvoorbeeld onzichtbare processen of ruimte tussen atomen visualiseren. In de kunst kun je een eigen wereld scheppen. Het geeft vorm aan dat wat we ons verbeelden of simpelweg niet zien.”
Bron: Trouw.nl | | | | | | | | | |
| | |
|
