سید احمد کربلایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

سید احمد کربلایی از علمای و از عرفای معاصر شیعه می‌باشد.

زندگی[ویرایش]

سید احمد کربلایی در اواسط قرن ۱۳ هجری قمری در خانواده‌ای هاشمی تبار، کربلا به دنیا آمد. خاندان پدری او اصالتاً اهل تهران بودند؛ اما پدرش برای تحصیل معارف دین به شهر کربلا، که یکی از مراکز علمی شیعه بود، آمده بود، و در آنجا به فراگیری آموزه‌های دینی اسلامی پرداخته بود. به همین علت، سید احمد کربلایی، به سید احمد کربلایی تهرانی نیز شهرت یافت.

تحصیلات[ویرایش]

سید احمد کربلایی برای تکمیل تحصیلاتش به نجف رفت. البته اطلاعی از سال ورود او به حوزه نجف در دست نیست؛ اما با توجه به سن وی می‌شود گفت: در اواخر سال ۱۳۰۰ هجری قمری به نجف رفته است. وی سطوح عالیه و دروس خارج فقه و اصول را از اساتید نجف، فرا گرفت و به درجه اجتهاد رسید. سید احمد در کنار تحصیل برای جمعی از طلاب نیز به تدریس پرداخت. وی فقه و اصول را نزد مجتهدانی چون میرزا محمد حسن شیرازی، میرزا حسین خلیلی تهرانی، میرزا حبیب الله رشتی و آخوند خراسانی آموخت. سید احمد کربلایی پس از آموختن دانش های نقلی به عرفان روی آورد و در نزد ملا حسینقلی همدانی عرفان آموخت.

شاگردان[ویرایش]

۱. سید علی قاضی، ۲. سید محمد کاظم عصار تهرانی، عارف، اصولی و فقیه. ۳. سید محسن امین، که از سال ۱۳۰۸هجری قمری تا سال ۱۳۱۱ هجری قمری نزد سید احمد کربلایی دانش آموخت. ۴. میرزا مهدی غروی اصفهانی ۵. سید جمال الدین گلپایگانی. ۶. شیخ محمد تقی بافقی قمی. ۷. سید ابوالقاسم لواسانی. ۸. کیوان قزوین، مولف کتاب رساله رازگشا.

وفات[ویرایش]

سید احمد کربلایی در روز جمعه ۲۷ شوال ۱۳۳۲ هجری قمری (حدود 26 شهریور 1293) در نجف درگذشت.

منابع[ویرایش]

سایت اندیشه قم