سید علینقی دشتی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
عالم مجتهد آیت الله سید علینقی دشتی |
|
---|---|
نام: | سید علینقی دشتی |
عنوان: | آیتالله |
زادروز: | 1345 قمری |
مرگ: | ۱۳۱۸ خورشیدی |
تبار: | ایرانی سادات |
منطقه: | میانخره دشتی (بوشهر) |
مذهب: | شیعه دوازدهامامی |
زمینههای فعالیت: | فقه ادبیات - شعر |
آثار: | الفیه |
سید علینقی دشتی فقیه و شاعر منطقه میانخره دشتی در جنوب ایران بود.
وی در لغت و نحو تسلط داشت و کتابی بنام «الفیه» در نحو عربی نگاشتهاست. در شعر شریعت تخلص مینمودهاست. سید علینقی در سال ۱۳۱۸ خورشیدی درگذشت.
شعرهایی متنوع از جمله دوبیتی از او بجا ماندهاست. نمونه یک دوبیتی از او:
اگر آری به سوی من گذاری
خوشا گر پا به چشمانم گذاری
ولی ترسم از این مقصد در این راه
ز مژگانم خلد در پات خاری
منابع[ویرایش]
- شروهسرایی در جنوب ایران، علی باباچاهی، نشر: مرکز فرهنگی و هنری اقبال لاهوری، چاپ اول (۱۳۶۸).
- شرح حال شعرای دشتستان بزرگ، هیبتالله مالکی، چاپ رودکی، چاپ اول (۱۳۶۹).