شریف جعفری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابویعلی محمد بن حسن شریف جعفری، (درگذشته ۴۶۳ ق) از نوادگان جعفر طیار و از متکلمان شیعه در بغداد به شمار می‌رفت. وی پس از تکمیل مقدمات نزد علمای خاندان خویش، به حوزه درس شیخ مفید ملحق گردید و از حواریین و اصحاب خاص استاد شد. جعفری پس از رحلت شیخ مفید، کرسی تدریس و فتوی و رهبری شیعیان را در بغداد به دست گرفت. از وی آثار بسیاری بر جای مانده که الحجة فی الامامة،[۱] نَزهةُ النّاظر و تنبیهُ الخاطر، اخبار المُختار و ایمان آباءُالنّبی (ص) و... از آن جمله‌اند.[۲]
