ازگیل
| ازگیل | |
|---|---|
 |
|
| میوه ازگیل | |
| طبقه‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| Division: | گیاهان دارویی |
| رده: | دولپه‌ای‌ها |
| راسته: | رزالس |
| تیره: | گلسرخیان |
| زیرتیره: | مالیده |
| سرده: | ازگیل‌ها بوس |
| گونه‌ها | |
درخت ازگیل (نام علمی: Mespilus germanica) که در زبان گیلکی به آن کونوس, کُنوس می‌گویند، و در زبان مازندرانی کنس و کندس می‌گویند، میوه‌ای است از خانواده گلسرخیان از سرده ازگیل‌ها (Mespilus) هم خانواده با سیب، گلابی، به، زالزالک و گلابی وحشی.[۱]
میوه ازگیل بسیار سخت و اسیدی است و تا زمانیکه خوب رسیده نشود قابل خوردن نیست. گوشت ازگیل پس از رسیدن از رنگ سفید به قهوه‌ای تغییر می‌یابد و کاملاً نرم و شیرین می‌شود و مردم به آن خرمای گیلان نیز می گویند. ازگیل را به صورت خام به عنوان میوه ای لذیذ، مطبوع و تقویت کننده مصرف می کنند. از ازگیل جهت تهیه شربت و کنسرو ازگیل نیز استفاده می‌شود.[۲]
ازگیل در مکانی سایه روشن در جنگل‌های آفتابگیر رشد می‌کند و خاک مرطوب، سبک و شنی با خاک برگ یا خاک سنگین رسی و به خوبی زهکشی شده برای کشت آن مناسب است.[۳]
محتویات
تاریخچه[ویرایش]
ازگیل ده هزار سال پیش در جنوب دریای خزر در مناطق گیلان و مازندران در ایران کشت می‌شد. ۷۰۰ سال پیش از میلاد به یونان و در ۲۰۰ پ. م به روم رسید. کاشت این میوه از طریق رومیها در بقیه اروپا گسترش یافت.
در حال حاضر ازگیل در همهٔ جنگل‌های شمال ایران از ارسباران تا چناران (بجنورد) ودر همهٔ بلندی‌های کرانه‌های دریا در دامنه جنوبی البرز و مناطق استپی می‌روید.[۴]
خواص[ویرایش]
ازگیل سرشار از ویتامین‌های «ب» و «ث»است.
خواص دارویی ازگیل[ویرایش]
خواص دارویی ازگیل از روزگاران بسیار دور مورد توجه بوده. بقراط ازگیل را برای مبتلایان به ترشی معده و مدفوع سوزان و عوارض تب نافع می‌پنداشت.
درمان آبسه دهان و گلو با جوشاندهی برگ ازگیل -درمان آنژین با جوشانده برگ آن -درمان برفک با برگ آن-درمان سالک با جوشانده برگ -درمان اسهال بچه‌ها با جوشانده برگ -منظم کننده کار روده‌ها -جوشاندهٔ برگ ازگیل ورم گلو و ناراحتیهای حلق را از میان می‌برد.
بطور سنتی در گیلان از "آب کونوس" برای درمان دهان درد استفاده می شده است.[۳]
در درمان اسهال ساده-خونریزی داخلی -ورم روده-زخم دهان -تورم مخاط گلو با مضمضه آب برگ درخت ازگیل سودمند است.
ترکیبات شیمیایی[ویرایش]
ازگیل شامل آب٬ قند ٬اسیدهای آلی (اسید مالیک -اسید سیتریک - اسید تارتاریک)٬ تانن٬ لعاب٬ اسید بوریک است.[۲]
هسته ی ازگیل به علت داشتن اسید سیانیدریک (Acid cianhidric)، عنصری سمی است و باید از خوردن آن اجتناب کرد. [۲]
پیوند به بیرون[ویرایش]
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
Wikipedia contributors, "Medlar," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Medlar&oldid=177870600 (accessed January 15, 2008).
- روزنامه شرق، پنجشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۸۵.
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ازگیل موجود است. |
 |
این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
