گنبد نمکی
گنبد نمکی یکی از پدیده‌های زمین‌شناختی است که به لایه‌های بزرگ نمک زیرزمینی که به طرف سطح زمین حرکت کرده‌اند و شکل گنبدمانندی گرفته‌اند گفته می‌شود. گنبدهای نمکی ساختمان‌های زمين شناسي گنبدی شکلی هستند که هسته مرکزی آن‌ها از سنگ تشکيل شده است. هنگامی که نمک تحت تاثير لرزش ناگهانی مانند زلزله قرار می‌گيرد مانند يک ماده قابل ارتجاع عمل می‌کند که يا خرد می‌شود ، يا به حالت تغيير شکل برگشت پذير عکس‌العمل نشان می‌دهد. اما هنگامي که توده نمک تحت تاثير فشار مداوم قرار گيرد مانند يک مانع غليظ عمل مي کند اين پديده را خزش می‌گويند. شرايطی مانند نقطه ذوب، انجماد، چگالی ، تغييرات فشار و درجه حرارت در شکل‌گيری نمک‌ها موثر می‌باشند. اغلب گنبدهای نمکی در نواحی گرمسير تشکيل می‌شوند.[۱] گنبدهای نمکی ایران در استان‌های فارس و هرمزگان و سمنان دیده می‌شود. برخی از جزیره‌های ایرانی در خلیج فارس، مانند جزیره هرمز، گنبدهای نمکی هستند.
گنبدهای نمکی مهم ایران[ویرایش]
- گنبد نمکی جاشک
- گنبد نمکی پل
- جزیره هرمز
- جزیره ابوموسی
- گنبد نمکی سیاهو
- گنبد نمکی قشم
- گنبد نمکی کنارسیاه فیروزآباد
- گنبد نمکی جهانی فیروزآباد
- گنبد نمکی کرموستج لارستان
- گنبد نمکی گچین
- گنبدهای نمکی سمنان
- گنبد نمکی نهند
منابع[ویرایش]
- ↑ «گنبد های نمکی ایران». کویرها و بیابان‌های ایران. بازبینی‌شده در ا ژانویه ۲۰۱۴.
 |
این یک مقالهٔ خرد زمین‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
