اردل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
اردل
کشور  ایران
استان چهارمحال و بختیاری
شهرستان اردل
بخش مرکزی
نام(های) قدیمی ارد+ال (تپه مقدس)
سال شهرشدن ۱۳۶۲
مردم
جمعیت ۸٬۱۶۲ نفر
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۱۳۸۸ متر
اطلاعات شهری
شهردار http://ardal-sh.ir
ره‌آورد تولیدات کشاورزی و دامداری - فرش و صنایع بافندگی سنتی
پیش‌شماره تلفنی ۳۴۳۴[۱]

اردل یکی از شهرهای استان چهارمحال و بختیاری ایران است. این شهر مرکز شهرستان اردل می‌باشد و در بخش مرکزی این شهرستان واقع شده‌است. در گذشته مرکز حکومت سردسیر بختیاری بوده وبه همین دلیل از اقوام مختلف بختیاری و شهرهای دیکر در زمان قاجار به اردل مهاجرت می‌کردنندو توسط حاکمان بختیاری قلعه‌ای با شکوه در اردل بنا کردند و برای اولین‌بار خوانین در زمان قاجار اقدام به احداث پارک با چشم انداز بسیار زیبا اقدام نمودنند که پارک توسط تیمور بختیار جهت ساخت قصر تخریب ودیگر مجال ساخت ان را نیافت و قلعه باشکوه اردل بر اثر زلزله تخریب گردید بر پایهٔ آمار سال ۱۳۸۵ جمعیت اردل بالغ بر ۹۰۰۰ نفر می‌باشد[۲] که به گویش بختیاری صحبت می‌کنند. همچنین این شهر دارای چشم‌اندازهای بسیار زیبایی و دیدنی بوده و آب و هوای آن در تابستان خنک و در زمستان سرد می‌باشد. برخی از مناطق دیدنی و گردشگری که در نزدیکی این شهر قرار دارند عبارتند از :۱- چشمه مولا در روستای آلیکوه ۲- چشمه سرداب رستم‌آباد ۳- چشمه سرخون ۴- چشمه شلیل ۵- دشت زیبای اردل که در بهار و تابستان بسیار سرسبز و با طراوت می‌باشد۶-چشمه‌های باغ رستم اردل از دیگر مناطق دیدنی می‌توان به پل تاریخی بهشت آباد در مسیر جاده باستانی دزپارت وتونل انتقال آب فاریاب اردل که با دست کنده شده است وهمچنین مقبره خوانین بختیاری وحمام قدیمی در اردل نام برد. وجود غارهائی غیرقابل دسترسی و سنگ چین شده دردل کوه وحاشیه رودخانه‌ها در اطراف اردل دلیل بر این است که این شهر از زمان غار نشینی محل سکونت انسان بوده است ونشان دهنده این است که اردل یک شهر باستانی است.

پانویس[ویرایش]

  1. [78.39.33.51/Numbering.xls]، سایت شرکت مخابرات تهران (سهامی خاص) تاریخ بازبینی ۲۲ نوامبر ۲۰۱۴.
  2. «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵، جمعیت تا سطح آبادی‌ها بر حسب سواد»(فارسی)‎. مرکز آمار ایران، ۱۳۸۵. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲. 

از نام خانوادگی‌های اردل می‌توان به خلیلی. رییسی. امیدی. نصیری. صالحی طاهری. بختیار. انصاری. اسدی و... نام برد

منابع[ویرایش]