لرستان فیلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

لرستان فیلی به مناطق محل سکونت طوایف فیلی گفته می‌شود. علت نام‌گذاری این منطقه به نام فیلی حکمرانی والیان فیلی است. لرستان فیلی به دو قسمت پیشکوه و پشتکوه تقسیم می‌شد و محل سکونت طوایف لر، لک و کرد بوده است. لک‌ها و لرها هم در پیشکوه و هم در پشتکوه سکونت داشته‌اند.[۱].

جغرافیای لرستان فیلی[ویرایش]

محل سکونت لرهای فیلی ناحیه ای واقع بین کوه چهل نابالغان و دره گاماسیاب و دره سیمره و آبدیز می باشد. طوایف لر فیلی عبارتند از: کاکاوند، و کولی وند، و در دشت خاوه حسن وند، برانوند و آلوند و سگوند و در دشت الشتر و در اطراف خرم آباد ، و در قسمت جنوبی پاپی، و چگینی، و جودکی و دیرکوند که بین یافته کوه و دره سیمره سکنی دارند [۲].

تاریخچه[ویرایش]

نوشتار اصلی: تاریخ لرستان

لرستان به معنی سکونتگاه مردم لر [۳] واژه‌ای است که به سرزمین‌های لرنشین اطلاق می‌گردد و به معنای گستره جغرافیایی است که مردم لر در آن سکونت دارند. با این توضیح می‌توان حدود لرستان را از دشت‌های غرب خانقین و مندلی در عراق تا دشت ارژن در استان فارس در ایران و از شمال از استان همدان، تا سواحل خلیج فارس به صورت حدودی تعیین کرد.[۴] گستره نام لرستان پیش از حکومت صفویان، سکونتگاه لرهای بختیاری، لرهای کهگیلویه و لرهای بویراحمدی را هم شامل می‌شد. اما پس از حکومت صفویان سکونتگاه لرهای بختیاری را منطقه بختیاری نام‌گذاری کردند و جغرافیای نام لرستان به حدود استان لرستان و ایلام کنونی محدود شد.[۳] این منطقه نیز در حکومت قاجاریان به دو بخش پشتکوه و پیشکوه تقسیم شد.[۳] امروزه لرستان نام یکی از استان‌های غربی ایران است. در نمودار زیر تقسیمات لرستان از ۳۰۰ هجری قمری تاکنون آورده شده است.[۵]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لرستان
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لر کوچک
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لر بزرگ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لرستان فیلی
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
پیشکوه
 
 
پشتکوه
 
 
 
بختیاری
 
 
 
 
کوه کیلویه
 
 
 
شولستان
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
استان لرستان
 
 
استان ایلام
 
 
 
چهارمحال و بختیاری
 
 
 
 
کهگیلویه و بویراحمد
 
 
 
شهرستان ممسنی
 
 
 
 
 
 
 
 
 


گویش[ویرایش]

گویش مردمان لرستان فیلی بیشتر لری خرم‌آبادی، لکی و ایلامی است. علاوه بر ایران قسمتی از لر‌های فیلی در عراق و در استانهای میسان، واسط و دیاله ساکن هستند. شهرهای خانقین، مندلی و بدره بزرگترین شهرهای لرستان فیلی در عراق هستند. این دسته از لرها پس از تعیین مرز در دوره صفویه مابین ایران و عثمانی آن سوی مرز ایران قرار گرفتند.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ مراد مرادی مقدم. «تاریخ سیاسی و اجتماعی پشتکوه در دوران والیان فیلی»(فارسی)‎. پایگاه مجلات تخصصی نور، ۲۸ آذر ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۲۸ آذر ۱۳۹۱. بازبینی‌شده در ۲۸ آذر ۱۳۹۱. 
  2. لغت نامه دهخدا. دانشگاه تهران، ۱۳۷۷.  ج. ۱۳ ص. ۴-۱۹۶۶۳
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ پشتدار، علی محمد. لرها و لرستان از دیدگاه ولادیمیر مینورسکی. ج. ۷. علوم انسانی «ایران شناخت»، ۱۳۷۶. ۱۶۰ تا ۱۸۳. بازبینی‌شده در ۶ اوت ۲۰۱۴. 
  4. «LORI LANGUAGE ii. Sociolinguistic Status of Lori»(انگلیسی)‎. Iranica. بازبینی‌شده در ۶ اوت ۲۰۱۴. 
  5. امان اللهی بهاروند، سکندر. قوم لر. آگه، ۱۳۹۱. ۷۷. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۳۲۹۱۳۵۸.