ابلیس
این مقاله احتمالاً حاوی تحقیق دست اول است. |
ابلیس در آیین اسلام نام یکی از شیطانها است.[۱]
در کتاب تاریخ طبری در روایاتی از ابن عباس نقل شده: ابلیس از فرشتگان بود و نامش عزازیل بود و در زمین ساکن بود. فرشتگان ساکن در زمین جن نام داشتند. ابلیس به عبادت همی کوشید و در دانش از همه پیش بود و به همین سبب مغرور شد و در برابر فرمان خدا عصیان نمود.[۲]
ابلیس در قرآن[ویرایش]
ابلیس در قرآن از نوع جن شناخته شدهاست.[۳] ابلیس از نزدیکان درگاه خداوند بود تا آنجا که در میان فرشتگان آمد و شد می کرد. پس از آفرینش آدم، خدا به همهٔ فرشتگان و همچنین به ابلیس دستور داد تا بر آدم سجده کنند.[۴] ابلیس به خاطر کبر از این کار سر باز زد.[۵] و خدا او را از خویش راند.[۶]
ابلیس از خدا درخواست مهلت تا روز قیامت کرد.[۷] و خدا به او تا روز مشخصی وقت داد.[۸] ابلیس به عزت خدا قسم یاد کرد که همه آدمیان مگر بندگان مخلصش را گمراه می کند.[۹] و خدا نیز وعده داد که جهنم را از او و همهٔ کسانی که از او پیروی می کنند پر خواهد کرد.[۱۰]
ابلیس، فرزندان و یارانش که شیطان نیز خوانده میشوند بارها در قرآن به عنوان دشمن آشکار آدمیان خطاب شدهاند.[۳][۱۱] آنها میتوانند، از جایی که آدمیان آنها را نمیبینند، آنها را ببینند.[۱۲] و انسانها را به کارهای ناپسند وسوسه کنند، ولی با یاد خدا و پناه بردن به خدا آنها از انسانها دور میشوند.[۱۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ «Iblīs». دانشنامه بریتانیکا.
- ↑ تاریخ طبری- جلد ۱ - ص ۵۳
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ قرآن ۱۸:۵۰
- ↑ قرآن ۲:۳۴
- ↑ قرآن ۳۸:۷۵
- ↑ قرآن ۱۵:۳۴
- ↑ قرآن ۱۵:۳۶
- ↑ قرآن ۱۵:۳۸
- ↑ قرآن ۳۸:۸۲
- ↑ قرآن ۳۸:۸۵
- ↑ قرآن ۳۶:۶۰
- ↑ قرآن ۷:۲۷
- ↑ قرآن ۷:۲۰۰