مکوندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

مکوندی، یا طایفه مکوند، طایفه‌ای از ایل بختیاری است، که با توجه به ساختار اجتماعی بختیاری، از شاخه چهارلنگ و از باب کیان ارثی (یا کیانرسی) می‌باشد. این طایفه در بخش‌هایی از استان خوزستان سکونت دارند.

پیشینه[ویرایش]

مکوندی‌ها قریب به چهار قرن پیش (اواخر قرن دهم، تا اوایل قرن یازدهم ه.ق) به سرزمین بختیاری (محل سکونت فعلیشان) عزیمت نموده، و در آن زمان (قرن دهم ه.ق) یکی از قدرتمندترین طوایف بختیاری محسوب می‌شدند.

در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم میلادی، طایفه مکوند به همراه برخی طوایف دیگر، از جمله: ممبینی، بتوندی، گتوندی، تمبی و گلگیری، به دعوت یکی از علمای معروف کهگیلویه به نام میرعلی اسماعیلی، برای حمایت از نواده دروغین شاه سلطان حسین صفوی، یعنی صفی میرزا، جهت جنگ وارد دهدشت شدند.

تقسیمات[ویرایش]

طایفه مکوند شامل تیره‌های زیر می‌باشد:

  • کاید: سمت کلانتری طایفه مکوندی را عهده دار بوده‌اند. محل سکونتشان در روستای جارو، رود زرد، کاید رفیع و دره خرزره می‌باشد.
  • کپنبور: محل سکونت این تیره روستاهای دیمه و طوله است.
  • کله‌ای: این تیره در روستای شاه‌نشین سکونت دارند.
  • کاردآهـن: محل سکونت این تیره روستای آب‌لشکر سفلی می‌باشد.
  • بوالفریسی: یا ابوالفارسی، این تیره در شاه‌نشین و پاپر سکونت داشته‌اند.
  • کاداری: این تیره در روستای قلعه گاری یا قلعه گبری ساکن بوده‌اند.
  • چهاربنیچه: این تیره در منطقه سی میلی ساکن می‌باشند.
  • اولاله: یا اولاد له. محل سکونت این تیره روستای سرتیوک است.
  • شرفینی: یا شرف الدینی. محل سکونت این تیره نیز روستای سرتیوک می‌باشد.
  • دشمن‌زیاری: محل سکونت این تیره روستای مه سنبلی و پربیکس می‌باشد.
  • کته بری: محل سکونت این تیره روستای گور کرد است.
  • تنبی: محل سکونت این تیره روستای آب لشکر وسطی می‌باشد.
  • لک: محل سکونت این تیره نیز روستای سرتیوک است.

محل زندگی[ویرایش]

مکوندی‌ها در این مدت، با طوایفی چون زنگنه، ممبینی، گلگیری و کردزنگنه هم‌جوار بودند، لذا وصلت‌های متعددی بین آنها صورت گرفته است. برخی از دست نوشته‌ها و اسناد حاکی از آن است، که جایگاه اولیه طایفه مکوند، در سردسیر، حدود دژسپید ممسنی و گرمسیر آنها در ماهور میلاتی، قلعه گل و قلعه جلادکان بوده. (ناحیه‌ای در نزدیکی شمال سردشت زیدون).

این قوم که در منطقه به خوشنامی و حسن رفتار معروفيت دارند در هشتاد کيلومتري شرق اهواز و در سايه صبحگاهي كوهساران آسماري و كوهپايه هاي مكوند و مابين دو شهر نفتي مسجد سليمان و هفتكل به زيبايي روزگار مي گذرانند . بعداز كمتر از يكصد و پنجاه سال پيش كه خان بختياري قسمتي از خاك مكوند در هفتكل (طوف سفيد يا دشت بهار) را به مهاجران قشقايي داد ، تركهاي قشقايي نيز به يكي از همسايگان غربي اين طايفه تبديل شدند .

هنری فیلد در کتاب مردم شناسی می‌گوید: شیرالی‌ها در سال ۱۲۵۶ه.ق از بهبهان به طرف رامهرمز کوچیده و در ناحیه جانکی گرمسیر مستقر شدند .[۱]

جهانگیر قائم مقامی در مجله یادگار و مجله ژاندارمری می‌نویسد:

مکوندی‌ها بین قرن دهم و یازدهم ه.ق از منطقه ممسنی به این حدود مهاجرت کرده .[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. امیری، مهراب. حکومتگران بختیاری، ص ۳۷۷ ـ ۳۷۸
  2. حکومتگران بختیاری، همان

منابع[ویرایش]

  • افشار سیستانی، ایرج. تاریخ خوزستان، اهواز
  • عکاشه، اسکندر. تاریخ ایل بختیاری، تهران، ۱۳۶۵