تریاک در ایران
تریاک در ایران به صورت گسترده در دسترس است و ایران دارای بالاترین سرانه معتادان به تریاک است.[۱] حدود ۲٫۸٪ ایرانیان بالای ۱۵ سال، به تریاک اعتیاد دارند.[۱] دولت ایران تعداد معتادان ایران را ۲ میلیون نفر برآورد کرده‌است.[۲] محموله‌های تریاک و هروئین از افغانستان و پاکستان (که به هلال طلایی مشهور هستند) و از طریق مرزهای شرقی ایران به صورت گسترده وارد این کشور می‌شود.[۲] میزان موادی که به طور سالانه، توسط نیروهای انتظامی ایران کشف می‌شود، بیشتر از هر کشور دیگری‌است،[۳] ولی دولت اذعان کرده که آن‌ها سالانه فقط می‌توانند جلوی ورود مقدار بسیار کمی از هزاران تن مواد قاچاق شده به کشور را بگیرند.[۲] تریاک در ایران بسیار ارزان‌تر از غرب است[۲] و حتی از آبجو نیز ارزان‌تر است.[۱] در زاهدان (شهری در نزدیکی مرز پاکستان)، ۳ گرم تریاک تنها ۱۰،۰۰۰ ریال قیمت دارد، که معادل ۱ دلار آمریکا می‌شود و یک کیلوگرم آن ۳۳۰ دلار آمریکا ارزش دارد.[۴] این درحالی است که در زابل با ۱ دلار می‌توان ۵ گرم تریاک خرید.[۴] یکی دیگر از دلایل مصرف زیاد تریاک در ایران به علاوهٔ قیمت پایین، این است که الکل حرام (ممنوع شده در اسلام) است و هم‌چنین دولت در قبال تریاک سختگیرانه عمل نمی‌کند. بنا بر گزارش رسمی دولت ایران، در شهر تهران، روزانه ۴ تن تریاک مصرف می‌شود.[۵] با توجه به برآورد دفتر مقابله با مصرف مواد مخدر و جرایم سازمان ملل، سالانه ۴۵۰ تن تریاک در ایران مصرف می‌شود.[۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ویک، کارل. «Opiates of the Iranian People, Despair Drives World's Highest Addiction Rate» (انگلیسی). واشنگتن پست، ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۵. بازبینی‌شده در ۲۸ مه ۲۰۱۱.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ الیور، کریستین. «Iran Opium Addicts Find Supplies Despite Earthquake» (انگلیسی). رویترز، ۳ ژانویه ۲۰۰۴. بازبینی‌شده در ۱۸ اوت ۲۰۱۰.
- ↑ سامی، بیل. «Iran: Opium Cultivation Makes A Return» (انگلیسی). Radio Free Europe Radio Liberty، ۱۶ ژوئن ۲۰۰۶. بازبینی‌شده در ۱۸ اوت ۲۰۱۰.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ چمکا، مکس. «3grams of opium for 1 dollar» (انگلیسی). Caucaz.com. بازبینی‌شده در ۲۸ مه ۲۰۱۱.
- ↑ ب.، بامداد. «Low times: The drug problem» (انگلیسی). The Iranian، ۲۴ اوت ۲۰۰۴. بازبینی‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۱.
- ↑ «United Nations World Drug Report 2010 and Iran» (انگلیسی). payvand.com، ۲۴ ژوئن ۲۰۱۰. بازبینی‌شده در ۲۰۱۱.
