سید عبدالله شیرازی
| شناسنامه | |
|---|---|
| نام کامل | سید عبدالله شیرازی |
| لقب | آیت‌الله |
| تاریخ تولد | ۲۳ اسفند ۱۲۷۰ |
| زادگاه | شیراز  ایران |
| محل تحصیل | شیراز، نجف |
| محل زندگی | نجف، شیراز، سیوند |
| محل مرگ | ۵ مهر ۱۳۶۳ مشهد، ایران |
| مدفن | حرم علی بن موسی الرضا |
| اطلاعات علمی | |
| تالیفات | عمدة الوسائل فی الحاشیة علی الرسائل کتاب القضاء الدرر المبیض فی منجزات المریض ازاحة الشبهات فی الشک فی الرکعات رفع الحاجب فی الاجرة علی الواجب الرسالة الرجبیة الرسالة الربیعیة فی تصحیح النیابة العبادیة المسألة الرجوعیة فی حکم المطلقة الرجعیة پوشش زن از دیدگاه اسلام امام و امامت از دیدگاه اسلام و ... |
| وبگاه رسمی | http://www.shirazi-sa.ir |
سید عبدالله شیرازی معروف به آیت‌الله سید عبدالله شیرازی در شب ۱۳ شعبان ۱۳۰۹ قمری مطابق با ۲۳ اسفند ۱۲۷۰ در یکی از محله‌های شیراز به‌دنیا آمد. وی یکی از مراجع تقلید عالم تشیع سده بیستم میلادی[۱] و از نوادگان امامزاده احمد بن موسی، معروف به شاه‌چراغ است. وی بعدها به جهت شهرتی که پیدا کرد و به‌خاطر اینکه متولد شهر شیراز بود، با نام آیت‌الله سید عبدالله شیرازی معروف گردید. وی به همراه خانواده خود به سبب مبارزات خود علیه انگلیس چندی تبعید گشت و نیز در واقعه مسجد گوهرشاد مشهد (۱۳۱۴) نقش مهمی را ایفا نمود.[۲]
محتویات
خاندان[ویرایش]
جد وی، آیت‌الله سید محمدعلی از فعالان مشروطیت در تهران و از حامیان شیخ فضل الله نوری بود که پس از قتل شیخ فضل الله به شیراز آمد. پدرش آیت‌الله سید محمدطاهر (درگذشته ۱۳۴۵ق/ ۱۳۰۴ش) نیز در مبارزات علیه نفوذ انگلیس در ایران (بخصوص جنوب) نقش داشت. از اینرو دولت انگلیس توسط مامور خود ساکس او و فرزندش (سید عبدالله) را ۶ ماه به سیوند ۷۴ کیلومتری شیراز به اصفهان تبعید کرد و فرزند دیگرش سید محمدجعفر (بزرگتر) سرپرستی خانواده را داشت.[۳]
تحصیلات حوزوی[ویرایش]
وی در نزدیک‌ترین حوزه علمیه زادگاهش، به آموختن لغت، صرف و نحو و ادبیات عرب پرداخت و برخی از کتاب‌های اصولی و فقهی و منطق و فلسفه را نزد استادان حوزه علمیه شیراز و پدر خویش آموخت.
استادان در شیراز[ویرایش]
علی ابوالوردی، میرزا محمدصادق مجتهد و آیت الله العظمی شیخ محمدرضا ثامنی استادان او در حوزه علمیه شیراز بودند.
در حوزه علمیه نجف[ویرایش]
وی به دلیل فعالیت‌های سیاسی علیه خاندان پهلوی، در جمادی‌الاولی ۱۳۳۳ شیراز را به قصد ادامه تحصیل در حوزه علمیه نجف، ترک گفت. وی در مدرسه بزرگ آخوند خراسانی حجره گرفت.
استادان در نجف[ویرایش]
سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی و محمدحسین نائینی استادان او در حوزه علمیه نجف بودند.
وی دروس حوزوی خویش را تا درجه اجتهاد ادامه داد و یکی از مراجع به‌نام و بزرگ در زمان حیات خود شد.
بازگشت به شیراز[ویرایش]
پس از ۱۲ سال تحصیل در حوزه علمیه نجف، در ۱۷ جمادی‌الثانی ۱۳۴۵ قمری به شیراز برگشت. حوزه علمیه شیراز ـ پس از کودتای رضاخان در سال ۱۲۹۹ ـ تقریباً پیکره و نظام خود را از دست داده بود و بیشتر طلاب آن به حوزه‌های علمیه اصفهان و شهرهای دیگر هجرت کرده بودند. او توانست حوزه علمیه شیراز را بازسازی کند و طلاب مهاجر را دوباره بازگرداند.
وی مدیریت مدرسه خان را به عنوان حوزه مرکزی شیراز بر عهده گرفت و بر بقیه مدرسه‌های علمیه شیراز نظارت می‌کرد. او با کمک جعفر محلاتی، سید عبدالباقی شیرازی و علمای دیگر شیراز، حوزه علمیه شیراز را رونق بخشید. در جریان قیام ۱۳۰۶ حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی وی همراه سید عبدالباقی شیرازی برای هماهنگی با علمای قم جهت مبارزه با سیاست‌های ضد دینی رضاشاه، به صورت مخفیانه، راهی قم گردید تا با عبدالکریم حائری یزدی مذاکره نماید.خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ </ref> بدون برچسب <ref>
- کتاب القضاء[۴]
- الدرر المبیض فی منجزات المریض[۵]
- ازاحة الشبهات فی الشک فی الرکعات[۶]
- رفع الحاجب فی الاجرة علی الواجب[۷]
- ازاحة الشبهة فی حکم الافاق المتحدة و المختلفه[۸]
- التحفة الکاظمیة فی قتل الحیوانات بالآلات الکهربائیة[۹]
- الرسالة الرجبیة[۱۰]
- الرسالة الربیعیة فی تصحیح النیابة العبادیة[۱۱]
- المسألة الرجوعیة فی حکم المطلقة الرجعیة[۱۲]
- الحاشیة علی العروة الوثقی[۱۳]
- الاحتجاجات العشره[۱۴]
- الامامة و الشیعة[۱۵]
- پوشش زن از دیدگاه اسلام
- امام و امامت از دیدگاه اسلام
- مناظرات ده‌گانه با علمای اهل سنت[۱۶]
- ذخیرة الصالحین[۱۷]
- توضیح المسائل[۱۸]
- مناسک حج[۱۹]
- انیس المقلدین[۲۰]
وفات[ویرایش]
وی در ۵ مهر ۱۳۶۳ در سن ۹۶ سالگی در مشهد درگذشت و در حرم علی بن موسی الرضا دفن شد.
منابع[ویرایش]
- ↑ مرکز اسناد انقلاب اسلامی ـ مرجع مبارز؛ آیت‌الله العظمی سید عبدالله شیرازی به روایت اسناد
- ↑ خیریهٔ آیت‌الله شیرازی
- ↑ روحبخش، رحیم. مرجع مبارز؛ آیت‌الله العظمی سید عبدالله شیرازی به روایت اسناد. مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۶، صص ۱۹-۲۳.
- ↑ فقه استدلالی در قضاوت و احکام آن، ۲ جلد.
- ↑ فقه استدلالی در موضوع ارث.
- ↑ فقه استدلالی در بیان احکام شک‌های نماز.
- ↑ فقه استدلالی در بیان احکام اخذ بهاء و اجرت نیابت در عبادت.
- ↑ فقه استدلالی در بیان حکم رؤیت هلال ماه.
- ↑ فقه استدلالی در بیان حکم ذبح حیوانات به وسیله ابزار برقی.
- ↑ فقه استدلالی توضیح درباره حجاب از نظر قرآن و روایات.
- ↑ فقه استدلالی در بیان حکم نیابت در عبادت.
- ↑ فقه استدلالی در بیان حکم مطلقه به طلاق رجعی.
- ↑ فقه استدلالی، مجموعه نظریات در تمام مباحث فقهی، حاشیه بر کتاب عروة الوثقی، تألیف سید محمدکاظم یزدی.
- ↑ بحث و مناظره با دانشمندان اهل سنت، درباره مسائل اعتقادی. این کتاب چندین بار به وسیله نویسندگان حوزه‌های علمیه نجف اشرف و قم و تهران، به زبان فارسی ترجمه و نیز در خارج از کشور به زبان‌های اردو و انگلیسی و گجراتی ترجمه و چاپ شده‌است.
- ↑ بحثی کلامی درباره مسئله امامت از دیدگاه شیعه.
- ↑ درباره بعضی عقاید شیعه.
- ↑ مجموعه فتاوای او در تمام ابواب فقه، رساله عملیه به زبان عربی، ۲ جلد.
- ↑ مجموعه فتاوای وی در تمام ابواب فقه، رساله علمیه به زبان فارسی. این رساله تا کنون چند بار به زبان اردو و انگلیسی به چاپ رسیده و در اختیار مسلمانان کشورهای اروپایی، افریقایی، هند و پاکستان قرار گرفته است.
- ↑ مجموعه احکام حج به زبان‌های فارسی، عربی، انگلیسی و اردو.
- ↑ اولین رساله عملیه وی که به زبان فارسی، در سال ۱۳۶۳ ق. به چاپ رسید.
- جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم. گلشن ابرار. ج ۳، چ ۱، نشر معروف، قم: ۱۳۸۲.
