ابیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
ابیا
ابیای آمریکایی (S. minor)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
زیررده: نومرغان
فرورده: نوآروارگان
Superorder: نوپرندگان
راسته: آبچلیک‌سانان
زیرراسته: آبچر
تیره: آبچلیکیان
سرده: ابیا
لینه، ۱۷۵۸
گونه‌گونی
۷-۸ گونهٔ زنده

ابیا (نام علمی: Scolopax) نام سرده‌ای از پرندگان است که بین ۷ تا ۸ گونهٔ مشابه و زنده از پرندگانی آبچر را شامل می‌شود.

مشخصات[ویرایش]

ابیاها پرندگانی هستند جنگلی و تک‌زی با طول ۳۴ سانتی‌متر که بدن‌هایی چاق داشته و پرهای سیاه و قهوه‌ای نقشداری که قابلیت همرنگ شدن با محیط و پنهان شدن در پشت بوته‌ها را به پرنده می‌دهد آن را پوشانده‌است. چشم‌ها در دو طرف سر واقع شده‌اند و میدان دیدی ۳۶۰ درجه را به پرنده می‌دهند. منقار ابیاها بلند و باریک بوده و نوک آن در آرواره بالایی بر خلاف دیگر پرندگان انعطاف‌پذیر است.

پراکندگی و زیستگاه[ویرایش]

تنها دو گونه از ابیاها را می‌توان در نقاط مختلفی از جهان دید و بقیهٔ آنها بومی جزایری همچون آمامی در جنوب ژاپن، لوزون و میندانائو در فیلیپین و جاوه، سوماترا، سولاوسی و مالوکای شمالی در اندونزی هستند. این پرندگان بیشتر مناطق مرطوب و جنگلی را برای زیستن ترجیح می‌دهند.

در ایران ابیاهای مهاجر فصل زمستان را در شمال کشور و بویژه در زمین‌های پست ناحیهٔ دریای خزر می‌گذرانند و گاهی در مناطق جنوبی‌تری همچون فارس، خوزستان و بلوچستان نیز دیده می‌شوند.

رفتارشناسی[ویرایش]

این پرندگان به هنگام غروب یا شب‌هنگام به دنبال غذا رفته و با منقارهای بلندشان زمین‌های نرم را برای یافتن بی‌مهرگان جستجو می‌کنند. آنها طول روز را به استراحت می‌پردازند و پرهای نقشدارشان آنها را از دید دیگران پنهان می‌سازد.

گونه‌ها[ویرایش]

امروزه می‌توان گونه‌های زیر را از ابیاها مشاهده نمود.

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • سعید قمریان. «ابیا». کویرهای ایران. بازبینی‌شده در ۳۰ بهمن ۱۳۸۸. 
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Woodcock»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۹ فوریه ۲۰۱۰).