زبان مین دونگ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| مین دونگ | |
|---|---|
| Min Dong | |
| 閩東語 | |
| بومی برای | جنوب جمهوری خلق چین، ویتنام ، ایالات متحده آمریکا (به ویژه در نیویورک) |
| منطقه | شرق فوجیان (فوجو و نینگده) |
|
بومی سخن‌رانان
|
۹٫۵ میلیون تن (۲۰۰۷)[۱] |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۶۳۹-۳ | cdo |
| گلاتولوگ | mind1253[۲] |
Min Dong (violet)
|
|
زبان مین دونگ یا مین شرقی (چینی ساده‌شده: 闽东؛ چینی سنتی: 閩東語؛ پین‌یین: Mǐndōngyǔ) یکی از زبان‌های چینی شاخهٔ مین است. گویشوران بدین زبان در اصل در بخش‌هایی از شرق فوجیان در جمهوری خلق چین می‌زیند.
منابع[ویرایش]
- ↑ Nationalencyklopedin "Världens 100 största språk 2007" The World's 100 Largest Languages in 2007
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "مین دونگ". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
Wikipedia contributors, "Min Dong," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Min_Dong&oldid=600814330 (accessed August ۱۷, ۲۰۱۴).
 |
نسخهٔ چینی مین شرقی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد |
