شهنی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

شهنی، یا طایفه شهنی، یکی از طوایف ایل بختیاری، در ایران می‌باشد. ایل بختیاری از دو شاخه هفت لنگ و چهارلنگ تشکیل می‌شود،[۱] شاخه هفت‌لنگ به چهار باب بختیاروند، بابادی باب، دورکی و دینارانی تفکیک شده است،[۲][۳] که طایفه شهنی از طوایف زیرمجموعه بابادی باب بشمار می‌آید. پیشینه این تقسیمات طایفه‌ای سازمان یافته، به قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد، که امروزه به‌عنوان ساختار اجتماعی ایل بختیاری شناخته می‌شود.[۴][۵] طایفه شهنی از ۱۲ تیره تشکیل شده است.[۶]

امروزه بیشترین درصد از افراد این طایفه، به ترتیب میزان جمعیت، در استان‌های خوزستان، چهارمحال و بختیاری و اصفهان مستقر می‌باشند و درصدی نیز، در استان البرز و شهر تهران زندگی می‌نمایند. همچنین تعدادی از افراد این طایفه، پس از وقوع انقلاب اسلامی، از ایران خارج شدند، ولی آمار دقیقی از تعداد و یا جمعیت آنها، در دست نیست.

محل زندگی[ویرایش]

طایفه شهنی نیز قبل از یکجانشین کردن عشایر، (تخته قاپو کردن عشایر، که در زمان رضاشاه به اجرا در آمد) مانند تمامی طایفه‌های ایل بختیاری، به ییلاق و قشلاق، می‌پرداختند...

قشلاق(گرمسیـر) این طایفه، در اطراف مسجدسلیمان، تل بزان، شلا (در منتهی‌الیه جنوبی شیمباردشتگل، و قلعه خواجه، واقع در استان خوزستان بوده،
و
ییلاق(سردسیـر) آن‌ها، در مناطق بیرگان، پرجفت و احمدلیوه در استان چهارمحال و بختیاری می‌باشد. [۷] امروزه روستاهای تل بزان در استان خوزستان و بیرگان در استان چهارمحال و بختیاری، از املاک این طایفه به‌شمار می‌آیند.

ساختار اجتماعی[ویرایش]

ایل بختیاری، از دو شاخه هفت‌لنگ و چهارلنگ تشکیل شده است. شاخه هفت‌لنگ، به چهار باب، تقسیم شده، که شهنی از طوایف زیرمجموعه بابادی باب محسوب می‌شود. طایفه شهنی، خود، شامل ١٣تیره می‌باشد، که هر یک از این تیره‌ها، خود شامل زیر شاخه‌های فراوانی بنام اولاد بوده، که این اولادها نیز، تعداد زیادی خانوار را شامل می‌شوند.

تیره‌های طایفه شهنی، به ترتیب الفبا عبارتند از :

۱. ارزانی وند
۲. باروند
۳. بلیل
۴. بهادروند
۵. تاج‌الدین‌وند
۶. چَرم
۷. خواجه
۸. شاهسوند (شاه‌حسین‌وند)
۹. شیخ
۱۰. شیخ‌وند
۱۱. قنبروند
١٢.كاشاني
١٣. وٓرمُومٓد

شعری از ابوالمحمد حافظی در باره نام تیره های شهنی موجود است که آوردن آن خالی از لطف نیست.

شینی ها ده و چهارند در شمار -- دو از آن مستقلند این روزگار

ده و دو باشند دراین روزگار -- آن دو مستقل نصیرند و گمار

پس از خواجه هفت "وند" باشند گرم -- چهارش بلیل است و کاشانی و شیخ و چرم


  • ...سابقأ (تا حدود دویست سال پیش)، طوایف نصیر و گمار، از ایل بختیاری نیز، دو تیره از شهنی محسوب می‌شدند و طایفه شهنی، مشتمل بر پانزده تیره بود. بعدها با افزایش جمعیت و رشد این دو تیره از طایفهٔ شهنی جدا گشته و هر کدام تبدیل به طایفه‌ای جداگانه شدند، که با نام‌های طایفه نصیر و طایفه گُمار، در بختیاری شناخته می‌شوند. از آن پس، تعداد تیره‌های این طایفه، به دوازده تقلیل یافت!

مراحل شکل گیری[ویرایش]

اجداد این قوم، به همراه دیگر قومیت‌های ایلی، در کنار سلسله جبال زاگرس، روزگار می‌گذراندند. این کنفدراسیون فامیلی، به همراه خانواده و دیگر اعضای فامیل، در دشت وسیعی بنام مزرعه سینی، در نزدیکی کوه شین از توابع خان‌میرزا، استان چهارمحال و بختیاری زندگی می‌کردند.

در آن زمان مرسوم بود، که نام یک قوم یا طایفه را، به نام "محلی که در آن، زندگی می‌کردند" و یا بنام "بزرگ خانواده"، نام‌گذاری می‌کردند. بنابراین، نام‌گذاری طایفه‌ای بنام شـینی و بعدها شـهنی، بر این مبنا می‌باشد. [۸]

توضیح اینکه، در جلد دهم لغت‌نامه دهخدا، در مورد این طایفه نوشته است :

شـهنی، طایفه‌ای است، از هفت لنگ بختیاری...[۹]

...ولی اشاره‌ای به کلمه "شینی" نکرده‌است! بنابراین، نام صحیح این طایفه؛ شهنی می‌باشد. گفتنی است، که جـّد طایفه شهنی، فردی بنام: فردین می‌باشد، که نام برخی از تیره‌های این طایفه نیز، از نام فرزندان وی گرفته شده‌است.[۱۰]

وجه تسمیه[ویرایش]

شهنی در لغت، به معنی شهنه؛ که در گذشته به سربازان حکومت شاهنشاهی که درب کاخ پادشاه، بصورت گارد شاهنشاهی، نگهبانی می‌دادند و به تناسب کاری که داشتند، از شمشیر با تیغه کوتاه استفاده می‌کردند، گفته می‌شد... (زیرا تیغه بلند، سنگین و دست و پا گیر بوده‌است!)

شهنی، نامی است که مختص منطقه پارسوماش بوده، که محل تولد و زندگی پدر کورش کبیر و خانواده هخامنش است.

معنی دیگر آن، شاهانی یا شاهنشاهی است، که تخلیص شده آن، می‌شود : شهنی.[۱۱]

مشاهیر[ویرایش]

از مشاهیر طایفه شهنی، می‌توان به اشخاص زیر اشاره نمود:

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. بازبینی‌شده در 3-25-2014. 
  2. «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. بازبینی‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴. 
  3. Carl Skutsch. «Encyclopedia of the World's Minorities page.176». 
  4. «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran، 1970. 
  5. «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا. 
  6. Arash Khazen. «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran p.22». University of Washington، ۲۰۰۹. بازبینی‌شده در ۲۰۱۴. 
  7. صفی نژاد، جواد. عشایر مرکزی ایران. تهران:امیر کبیر، ۱۳۶۸.
  8. شینی، داریوش. نگرشی بر ایل بختیاری و طایفه شهنی
  9. جلد دهم لغت نامه دهخدا
  10. شینی، داریوش. نگرشی بر ایل بختیاری و طایفه شهنی
  11. لغت نامه دهخدا

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]