زبان مراغی
زبان مراغی (کد ایزو ۶۳۹-۳:vmh) یک زبان هندواروپایی (از شاخه زبان‌های ایرانی) است که در استان قزوین و بیشتر در نواحی الموت رایج است.[۱] این زبان در تمام نواحی استان قزوین به یک شکل سخن گفته می‌شود.[۲] از ویژگی‌های این زبان تمایز مونث و مذکر مجازی و حقیقی است. همچنین در این گویش شناسه مطابقه روی مفعول می نشیند نه روی فعل.[۳]
پراکندگی گویش مراغی[ویرایش]
الف) گویشورانی که به آداب و رسوم مراغی پایبند نیستند
این گروه بنا به قول مشهوری توسط فردی به نام «ملاعباس ورتبانی» از رسمها و باورهای خود دست کشیده‌اند، ولی گویش مراغی را به خوبی تکلم می‌کنند. این پنج روستا در بخش رودبار شهرستان قزوین قرار دارند، عبارتند از: سپوهین، موشقین، ورتوان، زناسوج و هلارود.[۴]
ب) گویشورانی که به عنوان مراغی مشهور شده‌اند[ویرایش]
این گروه در دوازده روستای کوچک و بزرگ که در دو بخش رودبار الموت و رودبار شهرستان پراکنده شده‌اند، هچگونه تفاوت بنیادی بین آنها وجود ندارد به تمام رسوم و سنت‌های گذشته خود وفادار هستند. این روستاها عبارتند از: اویرک، علی‌آباد، وشته، دورچاک، یوج، سوته‌کش، اسبمرد، کش‌آباد علیا و سفلی در رودبار شهرستان و دیکین، سلیمان‌آباد (غوردر) و گرمارود سفلی در رودبار الموت.[۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ Ethnologue report for language code: vmh
- ↑ زبان ودین مردم استان
- ↑ گویش مراقی-مصاحبه با دکتر دکتر یدالله پرمون
- ↑ بررسی گویش مراغی، ابوالفضل پرهیزگار، انتشارات ترفند، 1389، ص 22
- ↑ پرهیزگار، همان، ص 24
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||
