عبارت ایرانیان مقیم خارج یا ایرانیان خارج از کشور به ایرانیانی گفته می‌شود که در ایران به دنیا آمده‌اند، اما در خارج از ایران با خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند.
جمع سرمایهٔ ایرانیان مقیم خارج در سال ۲۰۰۰ به بیش از ۱٫۳ تریلیون دلار می‌رسید. در سال ۲۰۰۰، واحد مرکزی خبر در ایران اعلام کرد که ایرانیان بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار در ایالات متحده آمریکا، چین و اروپا سرمایه‌گذاری کرده‌اند. ولی رقم این سرمایه‌گذاری در ایران تقریباً هیچ است. پولی که گردشگران ایرانی در دُبِی خرج می‌کنند بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار تخمین زده شده (سال ۲۰۰۶). در سال ۲۰۰۶ کارگران مهاجر ایرانی مجموعاً بیش از ۲ میلیارد دلار[نیازمند منبع] درآمد داشته‌اند.
ایرانی های مهاجر به طور متوسط از لحاظ موفقیت های فردی مانند سطح تحصیلات، موقعیت اجتماعی و فرهنگی و شرایط شغلی و مالی، رتبه بالایی دارند ولی در همبستگی و حمایت از آنچه که "جامعه ایرانیان مهاجر" خوانده می شود چندان قوی نیستند و صدای آنها چندان بلند نیست که در تصمیم گیری های سیاسی جامعه میزبان به حساب بیاید. شاید موفق ترین گروه ایرانیان مهاجر، ایرانیان کالیفرنیا باشند که به عنوان یک گروه تاثیرگذار مورد توجه جامعه میزبان قرار گرفته و در سیاستگذاری های این ایالت نقش مهمی دارند. ولی تشکیل یک جامعه مهاجر قوی و تاثیرگذار به تعداد بیشتری انسان های مسئول و همچنین فن سازماندهی و پشتکار نیاز دارد.[۳]
هاله افشار، عضو مجلس اعیان بریتانیا
گلی عامری، Assistant Secretary of State for Educational and Cultural Affairs
سیروس حبیب، عضو Washington House of Representatives
سام دستیاری، عضو سنای استرالیا
یاسمین فهیمی، دبیر کل حزب سوسیال دموکرات آلمان
فرح کریمی، عضو مجلس سفلی پارلمان هلند
موشه کاتساو، President of Israel
مازیار کشوری، عضو Storting
Amir Khadir، عضو National Assembly of Quebec
رضا مریدی، عضو Legislative Assembly of Ontario
اردلان شکرآبی، Minister for Public Administration
