نفت‌ایران
 |
|
| نوع | نفت و گاز |
|---|---|
| بنا نهاده | ۱۹۹۱ (جرسی، انگلستان) |
| دفتر مرکزی |  لوزان، سوئیس |
| محدودهٔ فعالیت | جهانی |
| افراد کلیدی | سیف‌الله جشن‌ساز (مدیرعامل) |
| محصولات | نفت خام گاز طبیعی بنزین |
| درآمد |  ۲۱٫۹ $ میلیارد دلار (۲۰۰۸)[۱] |
| سود خالص | ۱۳۴ $ میلیون دلار (۲۰۰۸)[۱] |
| مالک |  شرکت ملی نفت ایران |
| شرکت‌های وابسته | پتروایران پتروپارس |
| وب‌گاه | www.Naftiran.com |
نفت‌ایران، (به انگلیسی: Naftiran) شرکت نفتی ایرانی، مستقر در سوئیس است[۲]، که یکی از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران به‌شمار می‌آید.[۳] دفتر مرکزی این شرکت در شهر لوزان، سوئیس قرار دارد.
شرکت نفت‌ایران عمومأ بنام شرکت نیکو شناخته می‌شود، که نیکو (به انگلیسی: NICO) مخفف نفت‌ایران اینترترید کمپانی (به انگلیسی: Naftiran Intertrade COmpany) است. در حال حاضر محسن پاکنژاد مدیرعامل شرکت نیکو می‌باشد.[۴]
کمپانی نفت‌ایران، واردکننده اصلی بنزین و گازوئیل به ایران می‌باشد و نیز وظیفه فروش بخش عمده‌ای از نفت خام ایران را بر عهده دارد، که در عمل نقشی کلیدی، در بخش انرژی ایران ایفا می‌کند.[۱] این شرکت، همچنین وظیفه سوآپ نفت را در ایران بعهده دارد.[۵]
محتویات
تاریخچه[ویرایش]
شرکت خدماتی نفت‌ایران، در سال ۱۹۹۱ در بندر جرسی، انگلستان تاسیس شد. این شرکت به منظور تجارت نفت خام و محصولات آن، همچنین بعنوان یک شرکت سرمایه گذار در پروژه‌های نفت و گاز و یک نماینده خارج از کشور و تابعه شرکت ملی نفت ایران ثبت گردید.
در ماه ژوئن سال ۲۰۰۳ شعبه‌ای از نفت‌ایران، در شهر لوزان سوئیس، بنام شرکت نفت‌ایران سارل تاسیس گردید، که بلافاصله از طرف مدیریت این شرکت، تصمیم گرفته شد، که دفتر مرکزی نفت‌ایران به سوئیس منتقل شود.[۶]
نفت‌ایران شعبه‌ها و شرکت‌های زیادی در کشورهای مختلف دارد. شرکت پترو سوئیس، هنگ کنگ اینترترید، نور انرژی مالزی، پترو انرژی دبی و... که در سال ۲۰۱۲ تمامی آنها توسط ایالات متحده آمریکا در فهرست تحریم قرار گرفتند. وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا در آخرین گزارش خود در سال ۲۰۱۳ بار دیگر شرکت نیکو و مدیرعامل آن؛ سیف‌الله جشن‌ساز را در فهرست تحریم‌های خود قرار داد و از شرکت و مدیرعامل آن، به‌عنوان سکانداران اصلی دور زدن تحریم‌ها، یاد کرد.
درآمدها[ویرایش]
از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ میزان درآمد شرکت نفت‌ایران، درحدود ۵۰٪ درصد افزایش یافت و از مبلغ ۱۴٫۷ میلیارد دلار، به ۲۱٫۹ میلیارد دلار رسید. که درآمد خالص این شرکت از ۱۲۹ میلیون دلار به ۱۳۴ میلیون دلار افزایش پیدا کرد.
شرکت‌های تابعه[ویرایش]
پتروپارس[ویرایش]
پتروپارس، یک شرکت پیمانکاری عمومی، در صنعت نفت می‌باشد، که عمدتأ بر پروژه‌های گازی تمرکز دارد. شرکت پتروپارس به‌عنوان پیمانکار اصلی در پروژه‌های توسعه میدان پارس جنوبی فعالیت می‌نماید.
پتروایران[ویرایش]
پتروایران، که به شرکت توسعه پتروایران نیز معروف است، یک شرکت پیمانکار عمومی در صنعت نفت می‌باشد. این شرکت بیشتر در بخش خشکی فعالیت می‌نماید.
پتروایران در ابتدا بعنوان نماینده ایران در قراردادهای بیع متقابل تاسیس شد، که در قراردادهایی که شرکت‌های پیمانکاری خارجی در ایران داشتند، پتروایران بعنوان شریک، با سهم ۱۰٪ درصد در هر قرارداد بیع متقابل، حضور داشت.
در حال حاضر این شرکت، در زمینه اکتشاف، تولید و توسعه میادین نفتی ایران، فعالیت می‌کند. هم‌اکنون پروژه توسعه بیش از ده میدان نفتی و گازی ایران، به شرکت پتروایران سپرده شده است.
شرکت نفت ایران[ویرایش]
شرکت نفت ایران، (یا به‌اختصار: آی.او.سی) یک شرکت نفتی در بریتانیا است، که از شرکت‌های تابعه شرکت نفت‌ایران می‌باشد. این شرکت، مالک ۵۰٪ از میدان گازی رهام، در دریای شمال است. این میدان، در نزدیکی شهر آبردین و در دریا قرار دارد، که بزرگترین میدان گازی، در بریتانیا محسوب می‌شود.
شرکت نفت ایران یک سرمایه‌گذاری مشترک با کمپانی بی‌پی در تاریخ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰ برای این میدان گازی به امضا رساند. این سرمایه‌گذاری مشترک، سودی معادل ۱ میلیون دلار در روز را، عاید این شرکت می‌کند.
مشارکت خارجی[ویرایش]
میدان گازی شاه دنیز[ویرایش]
کمپانی نفت‌ایران، مالک ۱۰٪ درصد از گاز تولید شده از میدان گازی شاه دنیز در کشور جمهوری آذربایجان می‌باشد.[۷] نفت‌ایران، در این میدان گازی سرمایه‌گذاری مشترکی با حضور بی‌پی و چند شرکت نفتی دیگر دارد.
سهام در بی‌پی[ویرایش]
در سال ۲۰۱۰ که شرکت بریتیش پترولیوم، (بی‌پی) تعداد ۲۴٫۶۸۳٫۸۵۸ سهم از این شرکت، به ارزش هر سهم ۷۷۵ میلیون دلار، را به فروش گذاشت، نفت‌ایران مقدار ۰٫۸٪ از سهام بی‌پی را خریداری نمود.
سوآپ نفت[ویرایش]
معنی واقعی سوآپ، تحویل نفت در شمال کشور و تحویل نفت با همان کیفیت در جنوب کشور، به مقصد است. یکی از منابع سودآور شرکت نفت‌ایران، درآمدی است، که از سوآپ نفت عاید آن می‌شود. این شرکت وظیفه سوآپ نفت را در ایران بعهده دارد، که بر این اساس، سه کشور تولیدکننده نفت خام آسیای مرکزی؛ یعنی : جمهوری آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان، بصورت روزانه نفت تولید شده را از طریق نفتکش‌های خود، در دریای خزر، به نماینده تجاری ایران که شرکت نفت‌ایران است، تحویل داده، سپس این شرکت مقدار معادل آن را، به خریداران نفت این سه کشور در خلیج فارس، تحویل می‌دهد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ . http://www.time.com/time/nation/article/0,8599,1996921,00.html.
- ↑ "Naftiran Intertrade company". LinkedIn. Retrieved 2012-07-16.
- ↑ "Naftiran Intertrade Company - Company Directory". ArabianBusiness.com. Retrieved 2012-07-16.
- ↑ "Commercial register and SOGC publications for NAFTIRAN INTERTRADE CO. (NICO) Sàrl Avenue de la Tour-Haldimand 6 1009 Pully CH Number CH55010310890". Edoceo.ch. Retrieved 2012-07-16.
- ↑ "No Operation". Presstv.com. Retrieved 2012-02-07.
- ↑ "NICO Naftiran Intertrade Company - AboutUs". Naftiran.com. Retrieved 2012-07-16.
- ↑ "BP exempted from US ban on Iran oil". PressTV. 2012-01-23. Retrieved 2012-02-07.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Naftiran Intertrade»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۷ نوامبر ۲۰۱۲).
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
