دهستان جاسب
| دهستان جاسب | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات | |
| کشور: | ایران  |
| استان: | مرکزی |
| شهرستان: | دلیجان |
| بخش: | مرکزی |
| دهستان: | جاسب |
| تعداد آبادی‌های مسکونی: | ۷ |
| پیش‌شماره تلفنی: | ۰۸۶۶۴۳۲و۰۸۶۶۴۲۲و۰۸۶۶۴۲۳ |
| وب‌گاه: | هلال احمر دلیجان |
دهستان جاسب یکی از دهستان‌های بخش مرکزی شهرستان دلیجان استان مرکزی ایران است.
این دهستان در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی شهرستان دلیجان و در نزدیکی سد پانزده خرداد واقع شده و شامل ۷ پارچه آبادی است که نام جاسب را برخود دارد. این منطقه متشکل از روستاهایی است نه چندان بزرگ. واران، هرازجان، کِروگان، وشتکان، زُر، وسقونقان و روستای بیجگان. این ۷ آبادی در دره‌ای به طول ۵۰ کیلومتر در راستای رود ازنا قرار دارند. بزرگترین روستای منطقه واران و دومین روستای بزرگ بیجگان است.
پیشینه[ویرایش]
تاریخچه جاسب به زمان ساسانیان باز می‌گردد. داستانی که معمولاً بزرگان ده تعریف می‌کنند این است که شاه اردشیر اول سربازان خود را به آنجا آورد تا اسبهای آنها از رود ازنا بنوشند. بعد از اینکه سربازان بیشتری در سر راه خود به آنجا می‌رفتند در این منطقه ۹ استراحتگاه ساخته شد. این ۹ استراحتگاه به تدریج به مکانهای سکونت دائمی تبدیل شدند. در ۲۰۰۰ سالی که از این اتفاق می‌گذرد دو استراحتگاه متروکه شدند و اکنون نیز جای خالی آنان مشخص است. اکنون این ۷ روستای باقی‌مانده بازمانده استراحتگاههای قدیم هستند.
مردم[ویرایش]
مذهب[ویرایش]
امروزه اکثر مردم جاسب مسلمانان شیعه هستند ولیکن بخش زیادی از مردم جاسب در قدیم مذهب بهایی داشتند. به طوری که در سال ۱۹۵۰ میلادی بیش از نیمی از مردم کروگان بهایی بودند. روستای دیگری که تعدادی خانواده بهایی داشت وسقونقان بود. در ماه رمضان سال ۱۹۵۵ میلادی شیخ محمد تقی فلسفی که روحانی بود بزرگترین تبلیغات علیه بهاییان را شروع کرد. بعد از اینکه از شاه برای ادامه سخنان ضد بهایی اجازه گرفت شروع به صحبت در مورد بهاییان در خطبه‌های نماز جمعه کرد. درگیریهای شدیدی بین مسلمانان و بهاییان صورت گرفت و بسیاری از بهاییان کشته شده، اموالشان از آنان گرفته شده و از پستهای دولتی منع شدند. در این زمان بسیاری از آنان برای یافتن زندگی بهتر به تهران مهاجرت کردند.[۱]
زبان[ویرایش]
دو روستا از این منطقه هنوز به زبان راجی حرف می‌زنند.
منابع[ویرایش]
- ↑ ویکی‌پدیای انگلیسی
