منطقه حفاظتشده حرا و تالاب بینالمللی خور خوران
مختصات: ۲۶°۵۰′ شمالی ۵۵°۴۱′ شرقی / ۲۶.۸۳۳° شمالی ۵۵.۶۸۳° شرقی
منطقه حفاظتشده حرا و تالاب بینالمللی خور خوران[۱] مجموعه جنگلهای درختان سرسبز ساحلی مانگرو یا حرا است که در حوالی جزیره قشم، بندرپل، جزیره هرمز و بندر خمیر در استان هرمزگان قرار دارد که با آبراهههای آن با پرندگان زیبا و طبیعت بکر وحشیاش از منابع توریستی و دیدنی استان هرمزگان میباشد. و هر ساله افراد زیادی را برای تماشا به سوی خود جلب میکند و یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است. این جنگلها معمولاً تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارند. و مجموعه حرای شمال غربی قشم بدلیل اهمیت بینالمللی بعنوان ذخیره گاه زیست کره حرا شناخته میشود.
حرا (هرمزگان) (۸۶۵۸۱ هکتار) که ۲۵ شهریور ۱۳۶۱ تحت حفاظت قرار گرفته و محدوده آن شمال جزیره قشم است و بعنوان ذخیره گاه زیست کره نیز شناخته میشود.[۲]
این منطقه حفاظت شده که یکی از جنگلهای پنجگانه استان هرمزگان در شمال غرب جزیره قشم با وسعت ۸۵۶۸۶ هکتار همچنین یکی از ۱۱ ذخیرهگاه زیستکره در ایران است.[۳]
ویژگیها[ویرایش]
سواحل جنوبی ایران از جمله هرمزگان که از مناطق خشک و دریایی آب شور شناخته شده است این گیاهی است که بی نیاز به آب شیرین میروید. به این گیاه در بندرعباس حرا گفته میشود.
درختان حرا، در قسمتهای کم عمق خور خوران کنار و روی تپههای جزیره مانندی که هنگام پایین رفتن آب دریا از آب بیرون میمانند قرار گرفتهاست. عمق آب این مناطق از یک تا یک و نیم متر تجاوز نمیکند؛ بنابراین جنگل هنگام بالا آمدن آب دریا، در آبهای خلیج فارس به حالت شناور میماند و با فروکش کردن آب دریا به مدت ۶ تا ۷ ساعت مانند جنگلهای مناطق خشک نمایان میشود. مساحت کل جنگلهای حرا ۷ هزار و ۵۰۰ هکتار و مساحت حوزه جزیره قشم ۲ هزار و ۴۰۰ هکتار تخمین زده شدهاست.
جنگل حرا در سواحل جنوبی ایران، مهد انواع گوناگون آبزیان، پرندگان و دوزیستان است. از پرندگان میتوان به مرغ ماهیخوار، حواصیل، لک لک، مرغ سقا، مرغابی ومرغ دریایی و از ماهیها به خرچنگ، مار دریایی، شیلو، کلینگ (نوعی از صدف) و انواع مختلف قورباغه اشاره کرد. به همین دلیل به جنگلهای حرا در منطقه قشم، ۳ عنوان منطقه حفاظت شده (ملی)، ذخیره گاه زیست کره و تالاب بینالمللی نام دادهاند؛ چرا که ۸۰ دررصد آبزیان خلیج فارس دوره تخم ریزی خود را در این منطقه میگذرانند.
در زمینهای اطراف خورتیاب از حدود ۳ کیلومتری بندر تیاب میناب، بوتههای حرا به چشم میخورد. طول خورتیاب ۷ مایل دریایی است. در ۲ سمت خور جاسک و در چابهار نیز حراهایی به شکل پراکنده دیده میشود؛ اما بهترین نوع حرا از نظر رشد ارتفاع و انبوهی در ناحیه قشم، میان سواحل قشم، پل و خمیر است.
از راه خشکی (مثلاً سواحل قشم) راهی به درون جنگلها نیست و تنهاراه دیدن آنها، راه آبی است. برای تماشای این جنگل نیز باید با ناخدایان پرتجربه همراه شد، چون تنها آنها میی توانند آبراهههای کوچک و متعدد موجود جنگل را شناسایی کنند.
حرا فواید زیادی دارد از جمله شیره درون آوندهای آن بر بیماری خشکی که بیماری پوستی شایع در منطقه هرمزگان است، تاثیری قابل توجه دارد.
سایر جنگلهای حرای استان هرمزگان[ویرایش]
- حرای تیاب و میناب (۷۸۰۹۹ هکتار)
- حرای گابریک و جاسک (۳۴۵۹۶ هکتار)
- حرای رود گز (۲۷۰۴۶ هکتار)
- حرای خوران (۲۵۱۸ هکتار)
منابع[ویرایش]
- ↑ ویژگیهای عمومی منطقه حفاظت شده حرا (خور خوران)
- ↑ گزارش ذخیره گاه زیست کره حرا سایت سازمان حفاظت محیط زیست
- ↑ ذخیره گاه زیست کره چیست؟ سایت تورهای طبیعت گردی البرز
- زنده دل، دستیاران، حسن. (مجموعه کتابهای راهنمای جامع ایرانگردی استان هرمزکان) ج۱. چاپ وانتشار سال ۱۹۹۸ میلادی.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- تصویر نقشه ذخیره گاه زیست کره حرا سایت سازمان حفاظت محیط زیست
|