جارو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
جارو ابزاری برای پاکیزگی است که از تارهای موازی ضخیمی که به یک دسته استوانه شکل وصل شدهاند تشکیل میشود. معمولاً همراه جارو، خاکانداز هم استفاده میشود. در گذشته جاروها از شاخه درختان که به یک دسته بسته شده بودند درست میشدند، اما امروزه برای تولید تارهای جارو از مواد مصنوعی استفاده میشود.