وزارت راه و شهرسازی
مختصات: ۳۵°۴۴′۴۸.۲″ شمالی ۵۱°۲۵′۱۴.۵″ شرقی / ۳۵.۷۴۶۷۲۲° شمالی ۵۱.۴۲۰۶۹۴° شرقی
جمهوری اسلامی ایران | |
ارکان نظام جمهوری اسلامی ایران
رهبران
معاونان اول
رئیسان مجلس
رئیسان قوه قضائیه
رئیسان سازمان صدا و سیما
|
وزارت راه و شهرسازی یکی از وزارتخانههای دولت ایران است. در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۹۰ با رأی مجلس و تأیید شورای نگهبان وزارت راه و ترابری با وزارت مسکن و شهرسازی ادغام شده وزارت راه و شهرسازی را تشکیل داد.
این وزارت مسئول اداره امور حمل و نقل زمینی، دریایی و هوایی در محدوده داخلی کشور و ازتباطات ترابری میان ایران و دیگر کشورهای جهان بود.
هدف وزارت راه و ترابری عبارت بود از پیریزی سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری کشور، توسعه، تجهیز، گسترش، نگاهداری و ایجاد تاسیسات زیربنایی آن با توجه به مقتضیات توسعه اقتصادی، اجتماعی وعمرانی و دفاع ملی. بدین ترتیب احداث راههای ارتباطی کشور اعم از زمینی (راه و راهآهن) و راههای آبی و فراهم آوردن وسایل ترابری و تنظیم مقررات استفاده صحیح از آنها- تأمین ترابری کشور جزو هدف اساسی این وزارت محسوب میشد.
هماکنون عباس آخوندی وزیر این وزارتخانه است.
محتویات
تاریخچه وزارتخانه[ویرایش]
ساختار و سازمان وزارت راه و ترابری در طول مدتی که از فعالیت آن میگذشتهاست به دلیل ضرورتهای ملی به دفعات دچار تغییر و تحول گشتهاست. روند این تحول را میتوان به دورههای زیر تقسیمبندی نمود:
وزارت فوائد عامه[ویرایش]
در سال ۱۲۹۸ هجری قمری و در دوران سلطنت ناصرالدینشاه وزارت فوائد عامه تأسیس شد و امور مربوط بر احداث راه، پل و راهداری برعهده وزارتخانه مذکور گذاشته شد. این وزارتخانه تدریجاً در سالهای پس از تأسیس به وظائف دیگری مانند تجارت و فلاحت پرداخته که به همین دلیل بعدها به نام فوائد عامه و تجارت و فلاحت تغییر نام یافتهاست. هزینههای راهسازی در این دوران با اخذ «باج راه» که در راهدارخانهها گرفته میشده تأمین میگردید و این مبلغ سالیانه از سه میلیون ریال تجاوز نمیکرد.
اداره کل طرق و شوارع[ویرایش]
از سال ۱۳۰۱ ادارهای به نام «اداره کل طرق و شوارع» در وزارت فلاحت و تجارت و فوائد عامه به منظور اقدام مؤثر برای ساختمان راهها، نگهداری و بهرهبرداری تشکیل گردید. اداره کل طرق و شوارع، راههای کشور را به نواحی مختلف تقسیم و مسئولیتی برای اداره امور تعمیر و نگهداری آنها معین کرد.
تشکیل وزارت طرق و شوارع[ویرایش]
در سال ۱۳۰۸ به موجب قانونی که از مجلس شورای ملی گذشت، اداره کل طرق و شوارع به وزارت طرق و شوارع تبدیل شد. با تأسیس وزارت مذکور راهسازی در ایران گسترش یافت و با امکاناتی که تدریجاً فراهم شد برنامهها و پروژههای راهسازی ادامه پیدا کرد.
تشکیل وزارت راه[ویرایش]
در سال ۱۳۱۵ وزارت طرق و شوارع با تصویب مجلس شورای ملی به وزارت راه تغییر نام یافت.
تغییر نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری[ویرایش]
در تاریخ ۱۶ تیر ۱۳۵۳ بهمنظور اعمال سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری کشور و توسعه و تجهیز، گسترش، نگاهداری و ایجاد تاسیسات زیربنایی آن با توجه به مقتضیات توسعه اجتماعی، اقتصادی و عمرانی و دفاع ملی با رعایت قوانین مربوط نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری تغییر یافت.
ادغام و جابهجایی[ویرایش]
طبق برنامهٔ پنجم توسعه برای کوچکسازی دولت قرار بود که وزارتخانههای دولت از ۲۱ (که پس از تشکیل وزارت ورزش و جوانان به ۲۲ تا رسید) به ۱۷ تا بکاهد. برای همین دولت تصمیم گرفت که فرایند ادغام چند وزارتخانه را آغاز کند؛ از جمله ادغام وزارت راه و ترابری در مسکن و شهرسازی. از این رو ماجرا در هیئت دولت تصویب شد و آمادهٔ ارایه به مجلس.[۱]
پس در آغاز ادغام دو وزارتخانهٔ راه و ترابری و مسکن و شهرسازی در هیئت دولت تصویب شد و وزارت امور زیربنایی نام گرفت. در آن هنگام وزارت راه و ترابری پس از استیضاح وحید بهبهانی هنوز زیر دست رئیسجمهور بود. وی همان وزیر مسکن و شهرسازی علی نیکزاد را به سرپرستی وزارت گماشت و برای وزارت امور زیربنایی به مجلس معرفی کرد.[۲]
در ۴ خرداد ۱۳۹۰ لایحهٔ وظیفهها و اختیارات وزارت را به مجلس دادند.[۳]
۱۱ خرداد مجلس به ادغام وزارتخانههای راه و ترابری، مسکن و شهرسازی و ارتباطات و فناوری اطلاعات رای داد و وزارت امور زیربنایی و ارتباطات رای داد[۴] که شورای نگهبان، چون دولت ادغام وزارت ارتباطات با این دو را تصویب نکردهبود، رد کرد.
در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۹۰ با تصویب مجلس شورای اسلامی و در ۱ تیر تأیید شورای نگهبان قانون اساسی،[۵] وزارت راه و ترابری با وزارتخانهٔ مسکن و شهرسازی ادغام شد و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات از او بیرون رفت،[۶] و با تصویب مجلس تغییر نام آن را،[۷] وزارت راه و شهرسازی درست شد. پس همهٔ وظیفههای دو وزارتخانه و وزیرهایشان به وزارت نوین و وزیر او رسید.[۸]
وزیران راه و ترابری[ویرایش]
دوران پهلوی[ویرایش]
دوران جمهوری اسلامی ایران[ویرایش]
- یوسف طاهری قزوینی (۱۳۵۷–۱۳۵۸)
- موسی کلانتری (۱۳۵۸–۱۳۶۰)
- احمد امری (۱۳۶۰) (سرپرست)
- هادی نژادحسینیان (شهریور ۱۳۶۰–۱۳۶۴)
- محمد سعیدیکیا (۱۳۶۴–۱۳۷۲)
- اکبر ترکان (۱۳۷۲–۱۳۷۶)
- سید محمود حجتی (۱۳۷۶–۱۳۷۹)
- رحمان دادمان (۱۳۷۹–۱۳۸۰)
- صادق افشار (۱۳۸۰) (سرپرست)
- احمد خرم (۱۳۸۰–۱۳۸۳)
- محمد رحمتی (۱۳۸۳–۱۳۸۷)
- حمید بهبهانی (۱۳۸۷–۱۳۸۹)
وزیران مسکن و شهرسازی[ویرایش]
دوران جمهوری اسلامی ایران[ویرایش]
- مصطفی کتیرایی (۱۳۵۷-۱۳۵۸)
- محسن یحیوی (۱۳۵۸-۱۳۵۹)
- محمدشهاب گنابادی (۱۳۵۹-۱۳۶۴)
- سراجالدین کازرونی (۱۳۶۴-۱۳۷۲)
- عباس آخوندی (۱۳۷۲-۱۳۷۶)
- علی عبدالعلیزاده (۱۳۷۶-۱۳۸۴)
- محمد سعیدیکیا (۱۳۸۴-۱۳۸۸)
- علی نیکزاد (۱۳۸۸-۱۳۹۰)
معاونتهای ستادی[ویرایش]
- معاونت برنامه ریزی و اقتصاد حمل و نقل
- معاونت توسعه مدیریت و منابع
- معاونت آموزش، تحقیقات و فناوری
- معاونت امور مجلس و هماهنگی استانها
پیوند به بیرون[ویرایش]
پینوشتها و منبعها[ویرایش]
- ↑ اطلاع رسانی دولت:::.: آمادگی دولت برای تشکیل وزارت امور زیربنایی و معرفی وزیران به مجلس
- ↑ اطلاع رسانی دولت:::.: معرفی علی نیکزاد به عنوان وزیر امور زیربنایی به مجلس شورای اسلامی
- ↑ اطلاع رسانی دولت:::.: لایحه وظایف و اختیارات وزارتخانه امور زیربنایی امروز به مجلس داده میشود
- ↑ خانه ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی
- ↑ پورتال شورای نگهبان
- ↑ خانه ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی
- ↑ خانه ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی
- ↑ خانه ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی
|
|