قبیلهٔ شیعه عرب، مهم، تاریخی و غیر مشهور از شمال غربی خوزستان، جنوب خوزستان و بخشهای همسایهٔ عراق است. محدوده آنها از دامنه کوه به جنوب پشت کوه، به سمت رود دجله در عماره و از شرق به جنوب کرخه از شوش گسترش داشت. بنی لام سابقاً دامداران کوچ رو بودند ، اما اکنون عمدتاً یکجا نشین هستند و محدوده‌ای از غلات (به جز برنج) را می‌کارند و گوسفند میچرانند . (Lorimer, Gazetteer II, p. 1084; Field, pp. 195-96; Persia, pp. 378-79).
( (Longrigg, pp. 93-94, 124-26; Lockhart, p. 68 .
در طول این آشفتگی دهه ۱۷۵۰ قبل از پایه گذاری حکومت زندیه در جنوب غربی ایران، آنها به مشعشیان در مقابل آل کثیرها در جنگهای تقریباً متوالی پیوستند (Kasrawī, pp. 142-50). در قرن ۱۳/۱۹ هم حکومت عثمانی و هم حکومت ایران به طور منظم در تنبیه یاغیان بنی لام و همسایگانشان بدون نتیجهٔ محسوسی مداخله کردند ؛ عداوتهای بین و میان قبیله‌ای مثل یورش به جاده و آمد و شد رودخانه ادامه یافت. در طول جنگ جهانی اول ، بنی لام تحت شیخ غضبان به دعوت ترکها برای جهاد پاسخ داد و نیروهای بریتانیایی را که خط کرخه را در دست داشتند و از خط لوله نفت (Oppenheim, III, pp. 200-04) محافظت می‌کردند به ستوه آورد. در دهه ۱۹۲۰ زمانی که آنها از عراق برای چرای تابستانی حرکت کردند، ستیزه‌های مکرر بین والی پشت کوه و بنی لام ، شعله ور شد اما در دهه بعدی سربازان حکومت رضاشاه به طور موثری مقیاس مهاجرت را کاهش دادند و به یکجانشینی شتاب بخشیدند. [۱]
