ممی‌وند
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
میوند یکی از پنج باب (شعبه) زیر شاخه چهارلنگ از ایل بختیاری در جنوب‌غربی ایران می‌باشد. میوند، از ۶ طایفه تشکیل شده است، که عبارتند از: بساک، فولادوند، عبدالوند، حاجی‌وند، ایسوند، سالاروند[۱][۲][۳][۴][۵][۶]
محتویات
بساک[ویرایش]
نوشتار اصلی: بساک
بساک،(یا بسحاق) به ۲۴ تیره تقسیم می‌شود:
- ۱. پوری(از افراد شاخص این تیره به حیدرآقا و احمدآقا پوری می توان اشاره کرد)
- ۲. جلیل وند
- ۳. آلیگر
- ۴. قائد شهریسوند
- ۵. ملک محمودی
- ۶. آدینه‌وند
- ۷. شهریسوند
- ۸. خانه صلاتین
- ۹. میزه‌وند
- ۱۰. علی مرادی
- ۱۱. ملکی
- ۱۲. صوفی
- ۱۳. گرگی‌وند
- ۱۴. اتابک
- ۱۵. کری‌وند
- ۱۶. شیخ‌میر
- ۱۷. محمد باقری
- ۱۸. کردی
- ۱۹. علی‌یتیم
- ۲۰. تودویی(از افراد شاخص این تیره به کدخدانظرقاسم آبادی اشاره کرد}
- ۲۱. تُشمالون صادقی
- ۲۲. جمشیدوند
- ۲۳. سارزن
- ۲۴. خان
فولادوند[ویرایش]
فولادوند، به ۶ شعبه تقسیم می‌شود:
- ۱. هیربدی ( هیودی )
- ۲. خان جمالی
- ۳. خان قائد
- ۴. فرخی[۷]
- ۵. گراوند
- ۶. سالاروند
عبدالوند[ویرایش]
عبدالوند، به ۱٢ شعبه تقسیم می‌شود :
- ۱. حسینوند
- ۲. بیرانوند
- ۳. درویش
- ۴. زرین چقایی
- ۵. تونی
- ۶. جلالی وند
- ۷. مارویی
- ۸. ده قاضی
- ۹. چکان
- ۱۰. گوشاردی
- ۱۱. دهنوی
- ۱۲.قیطاسی
حاجی‌وند[ویرایش]
حاجی‌وند، به هشت شعبه تقسیم می‌شود:
- ۱. غالبی
- ۲. زید قاید
- ۳. هیل‌هیل
- ۴. الیاسی
- ۵. گرپی
- ۶. خسروی
- ۷. تات خیری
- ۸. شیخ سوخته زار
ایسوند[ویرایش]
ایسوند، به ۲۲ تیره تقسیم می‌شود:
- ۱. مرادوند
- ۲. علی رضاوند
- ۳. خان
- ۴. ممقلی‌وند
- ۵. طهماس‌وند
- ۶. دعاوی
- ۷. فرخ شاهون
- ۸. ورگی
- ۹. کُیروی
- ۱۰. جافروند
- ۱۱. اداوی
- ۱۲. گیلاوند
- ۱۳. دهدار
- ۱۴. چناری
- ۱۵. گمار
- ۱۶. گورویی
- ۱۷. هیوند
- ۱۸. شاودی‌وند
- ۱۹. باوا
- ۲۰. جان‌جان
- ۲۱. لک
- ۲۲. سادات کلاه‌سیاه (از طایفه‌های وابسته به ایسوند می‌باشد)
سالاروند[ویرایش]
سالاروند، به ۹ شعبه تقسیم می‌شود :
- ۱. کاهدوند
- ۲. خواجه
- ۳. درویش
- ۴. شاهون
- ۵. مداوور
- ۶. سیرمی
- ۷. حیدروند
- ۸. لمیسی
- ۹. میر
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran p.22». دانشگاه واشینگتن، ۲۰۰۹. بازبینی‌شده در ۲۰۱۴.
- ↑ «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran، 1970.
- ↑ «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا.
- ↑ «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. بازبینی‌شده در 3-25-2014.
- ↑ «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. بازبینی‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ Carl Skutsch. «Encyclopedia of the World's Minorities page.176».
- ↑ http://www.irdc.ir/fa/content/13135/print.aspx
منابع[ویرایش]
- حسین ابراهیمی ناغانی. «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ، ۲ اسفند ۱۳۸۸.
- سان السلطنه سپهر، عبدالحسین. سردار اسعد بختیاری. تاریخ بختیاری، انتشارات انقلاب.
- شینی، داروش. نگرشی بر ایل بختیاری و طایفه شهنی. اهواز: انتشارات معتبر، ۱۳۸۵.
- قنبری سردار اکبری، مهرزاد. سرگذشت ایل چهارلنگ.
|
||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ایل بختیاری است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
