کیان ارثی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

کیان ارثی، کیانرسی یا کینورسی، یکی از طوایف بختیاری و از شاخه چهارلنگ می‌باشد. اصالت اين قوم به شهريار كرج بر ميگردد كه پس از مهاجرت در شهرستان فريدن واقع در استان اصفهان ساكن شدند.ایل بختیاری، به دو شاخه چهارلنگ و هفت لنگ تقسیم می‌شود و بر پایه نمودار اجتماعی ایل بختیاری؛ که قدمت آن به اوایل قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد، شاخه هفت‌لنگ از چهار باب و شاخه چهارلنگ از پنج باب (پیشتر در تقسیمات مربوط به زیرمجموعه‌های چهارلنگ، بجای واژه باب، از واژه بزرگ طایفه استفاده می‌شد) تشکیل می‌شود، که کیان ارثی، یکی از این ۵ باب می‌باشد.[۱][۲][۳][۴][۵][۶]

تقسیمات[ویرایش]

کیان ارثی خود از تعداد ۲۸ طایفه مستقل تشکیل شده‌است و همچون سایر باب‌های دیگر، هیچ‌یک از این طوایف، نسبت خانوادگی مستقیم (هم‌خونی) با یکدیگر ندارند. این طایفه‌ها عبارتند از:

  1. آل خورشید
  2. حموله
  3. باورصاد
  4. ممبینی
  5. کهیش
  6. زنگنه
  7. کهوایی
  8. سهونی
  9. محمد جعفری
  10. مکوندی
  11. کرد زنگنه
  12. عالی‌وند
  13. هرکل
  14. بوربورون
  15. غریب‌وند
  16. استکی
  17. عاشوروند
  18. گل‌گیری
  19. برون
  20. سادات بویری
  21. تمبی
  22. شیخ شاه‌منگشت
  23. کیانی
  24. پوستین بکول
  25. بلواسی
  26. جانکی گرمسیر
  27. گشتیل
  28. شیخ صالح

محل زندگی[ویرایش]

طوایف کیان ارثی نیز، تا پیش از اسکان عشایر، به ییلاق و قشلاق می‌پرداختند. قشلاق یا گرمسیر طایفه کیان ارثی، در شلال و دشتگل، قلعه تل، بارانگرد، باغ ملا، گله واری، هلایجان، دره مورت، نواحی شوشتر، نواحی مسجدسلیمان، رامهرمز، باغملک و گلگیر همچنین میداوود و بلواس در استان خوزستان واقع می‌باشد.

ییلاق یا سردسیر طایفه کیان ارثی، در استان چهارمحال و بختیاری؛ در مناطق دیمه و چند روستای همجوار آن، همچنین در قسمتی از شرق استان لرستان و نیز استان اصفهان در شهرستان فریدن قرار دارد.

منابع[ویرایش]

  1. Arash Khazen. «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran p.22». University of Washington، ۲۰۰۹. بازبینی‌شده در ۲۰۱۴. 
  2. «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran، 1970. 
  3. «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا. 
  4. «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. بازبینی‌شده در 3-25-2014. 
  5. «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. بازبینی‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴. 
  6. Carl Skutsch. «Encyclopedia of the World's Minorities page.176». 
  • حسین ابراهیمی ناغانی. «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ، ۲ اسفند ۱۳۸۸. 
  • اوژن بختیاری، ابوالفتح. «تاریخ بختیاری» تهران، ضمیمه مجله وحید، ۱۳۴۵
  • جین راف گارثویت، «تاریخ سیاسی و اجتماعی بختیاری»، ترجمه: مهراب امیری، تهران، انتشارات بهمن، ۱۳۷۳
  • عکاشه، اسکندرخان. "تاریخ ایل بختیاری،" تهران، انتشارات فرهنگسرا،
  • مهرزادقنبری سردار اکبری خرادآذر. سرگذشت ایل چهارلنگ ۱۳۸۶ چاپ اول