شهرستان شهرکرد
شهرستان شهرکرد |
|
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | چهارمحال و بختیاری |
سال شهرستان شدن | ۱۳۳۱ خورشیدی |
مردم |
|
جمعیت | ۲۸۳۲۱۰ نفر |
جغرافیای طبیعی |
|
مساحت | ۲۰۰۶ کیلومتر مربع |
دادههای دیگر |
|
پیششماره تلفنی | ۰۳۸ |
شهرها | |
شهرکرد، هفشجان |
|
تعداد بخشها | |
مرکزی شهرکرد، لاران، فرخ شهر |
شهرستان شهرکرد یکی از شهرستان های استان چهارمحال و بختیاری است که با مساحت حدود ۲۰۰۶ کیلومتر مربع، بالغ بر ۱۲٪ از کل مساحت چهارمحال و بختیاری را تشکیل داده است.[۱] مرکز این شهرستان شهر شهرکرد است. براساس سرشماری سال ۱۳۹۰ خورشیدی،شهرستان شهرکرد دارای ۲۸۳۲۱۰ نفر جمعیت می باشد. که از این تعداد ۲۵۳۶۲۹ نفر در نقاط شهری و ۲۹۵۸۱ نفر نیز در نقاط روستایی ساکن هستند. شهرکرد، هفشجان و فرخ شهر از شهر های مهم این شهرستان می باشند. [۲]
محتویات
موقعیت جغرافیایی[ویرایش]
این شهرستان در طول شرقی ۴۹ درجه و ۲۲ دقیقه تا ۵۰ درجه و ۴۹ دقیقهاست و از نظر عرض جغرافیایی در عرض شمالی ۳۲ درجه و ۲۰ دقیقه تا ۳۳ درجه و ۳۱ دقیقه قرار گرفتهاست. به لحاظ وضعیت توپوگرافی این شهرستان در بخش شرقی سلسله جبال زاگرس و در حاشیه گسل زاگرس قرار گرفته و مهم ترین ارتفاعات آن کوه جهان بین است که با ارتفاع بیش از ۳۳۰۰ متر آن را پوشانیدهاست.
این شهرستان قسمت شمال شرقی استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفتهاست. شهرستان شهرکرد از شمال به شهرستان های سامان و بِن، از شرق به استان اصفهان، از غرب به شهرستان فارسان و از جنوب به شهرستان های بروجن و کیار محدود می گردد.فواصل بین رشته کوهها را دشتهای وسیعی فرا گرفتهاست از عمدهترین دشتهای منطقه میتوان به دشت شهرکرد،دشت هفشجان و دشت بن اشاره نمود.
تقسیمات سیاسی[ویرایش]
بر اساس آخرین تقسیمات سیاسی استان تا پایان سال ۱۳۹۳ شهرستان شهرکرد دارای ۳ بخش، ۹ شهر و ۶ دهستان بوده است.[۱]
بخش | شهر ها | دهستانها |
---|---|---|
لاران | سورشجان | لار |
سودجان | مرغملک | |
فرخ شهر | فرخ شهر | خیرآباد |
دستگرد | ||
مرکزی | شهرکرد | حومه |
هفشجان | ||
کیان | ||
طاقانک | ||
نافچ |
زبان[ویرایش]
به طور کلی در شهرستان شهرکرد،سه گویش فارسی، ترکی و لری بختیاری رواج دارد. در اکثر مناطق شهرستان همچون شهرکرد، هفشجان، فرخ شهر و چالش تر مردم به فارسی لهجه دار تکلم می نمایند. در برخی از مناطق همچون شهر کیان،طاقانک و هرچگان مردم به زبان ترکی قشقایی و در برخی مناطق دیگر همچون سورشجان مردم به گویش بختیاری آمیخته با فارسی محلی تکلم می نمایند.مردم اینگونه مناطق را از گروه نژاد های فارس-لر می شناسند.[۳]
لازم به ذکر است که نواحی شرقی استان چهار محال و بختیاری شامل شهرستانهای شهرکرد و بروجن از دیرباز سکونت گاه گروههایی از ارامنه بوده است.هر چند در دهههای اخیر تعداد بسیاری از ارامنه چهار محال به اصفهان مهاجرت کردند.[۴]
جاذبههای طبیعی و گردشگری[ویرایش]
شهرستان شهرکرد بواسطه آب و هوای سرد کوهستانی و نیز تابستان های معتدل دارای جاذبه های طبیعی فراوانی است.
گردشگاه چشمهزنه[ویرایش]
گردشگاه چشمه زنه هفشجان در دامنه رشته کوه جهان بین و ۲ کیلومتری هفشجان و ۲۰ کیلومتری شهرکرد واقع شده است. در روز طبیعت هرسال بیش از ۱۰ هزار نفر از گردشگاه چشمه زنه و طبیعت زیبای آن دیدن میکنند.[۵]
این گردشگاه در غرب هفشجان و ۲۰ کیلومتری جنوب غربی شهرکرد می باشد.این گردشگاه از مهم ترین جاذبههای گردشگری نزدیک به شهرکرد مرکز کنونی استان چهارمحال و بختیاری است و آب معدنی ولالههای واژگون آن از مهم ترین ویژگیهای آن میباشد. به منظور تأمین بخشی از آب کشاورزی دشت هفشجان، سدی در ۲۰ کیلومتری جنوب شهرکرد و شمال کوه جهان بین و ۳ کیلومتری شهر هفشجان بر روی این چشمه احداث شده است. این سد خاکی با هسته رسی، دارای مخزنی به حجم ۱/۳ میلیون مترمکعب میباشد. طول تاج سد ۴۱۰ متر و عرض تاج آن ۸ متر و ارتفاع از روی پی در عمیقترین ناحیه ۴۲ متر است.[۶]در وجه تسمیه نام چشمه زنه باید توجه داشت که نام زنه به علت زایش چشمهای جوشان در کوه جهان بین هفشجان میباشد.
کوه جهانبین[ویرایش]
کوه جهانبین در غرب شهر هفشجان در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد.این کوه یکی از کوههای رشته کوه زاگرس است.کوه جهان بین به طول ۳۰ کیلومتر از جنوب روستای شمسآباد شروع و تا غرب روستای مصطفی آباد در حومه شهرهفشجان امتداد دارد. بلندترین قلل آن به نامهای دالانک با ۳۳۴۲ متر، هفشجان با ۳۳۱۵ متر و شمسآباد با ۳۱۳۸ متر ارتفاع میباشد.
رشته کوه جهان بین در حومه شهرکرد قرار دارد. چون از فراز قله دالانک، مرتفعترین قله رشته جهان بین، منطقه عظیمی شامل شهرکرد و شهرهای نجفآباد و اصفهان کاملا دیده میشود به همین مناسبت به آن نام جهان بین دادهاند.[۷]کوه جهانبین بهترین انتخاب برای صعودهای یک روزه در شهرستان شهرکرد می باشد. این کوه دارای جاذبه های طبیعی فراوانی است که از آن جمله می توان به گردشگاه و سد چشمه زنه،چشمه حسن،چشمه شعبان و وقت و ساعت و نیز منطقه یورتیچه جهانبین اشاره کرد که در اواسط بهار مملو از لاله های واژگون می باشد.
غار جهانبین[ویرایش]
غار جهانبین در دامنه کوه جهانبین و در غرب شهر هفشجان و ۲۰ کیلومتری شهرکرد قرار دارد. این غار با بیش از ۱۴۰ متر عمق و متراژ عمودی عمیق ترین چاه غار طبیعی کشف شده در ایران محسوب میگردد.[۸]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ سالنامه آماری استان چهارمحال و بختیاری ۱۳۹۱. دفتر آمار و اطلاعات. چاپ ۱۳۹۲. تهران: معاونت برنامه ریزی و بودجه استانداری چهارمحال و بختیاری، ۱۳۹۲ خورشیدی. ص۲۴.
- ↑ «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰، جمعیت تا سطح آبادیها بر حسب سواد» (فارسی). مرکز آمار ایران، ۱۳۹۰. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲.
- ↑ شهرام امیدوار. جغرافیای استان شناسی چهارمحال و بختیاری. چاپ ۱۳۸۹ خورشیدی. تهران: وزات آموزش و پرورش، ۱۳۸۹خورشیدی. ص ۶۵و ۶۶. شابک ۹۷۸–۹۶۴–۰۵–۲۰۱۴–۷.
- ↑ ارامنه و فرشهای ارمنی باف ایران، وبگاه آفتاب http://www.aftabir.com/art/handicrafts/rugweaving/iranian-carpet_armenian.php
- ↑ «چشمه-زنه-هفشجان-در-ایام-نوروز-10-هزار-بازدید-کننده-داشته-است». خبرگزاری مهر، دوشنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۲.
- ↑ «چهارمحال و بختیاری بام ایران، سرزمین هزار چشمه + تصاویر». خبرگزاری تسنیم، ۱۶ خرداد ۱۳۹۳.
- ↑ وجه تسمیه کوههای ایران
- ↑ غارهای ایران. «رکورد عمیقترین تک چاه طبیعی ایران شکسته شد + تصحیح». غارهای ایران، دوشنبه ۱۲شهریور ۱۳۸۹ خورشیدی.
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ایران است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
|