از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
گستره و شاخههای زبانهای ایرانی
زبانهای ایرانی شاخه غربی به دو گروه شمال غربی و جنوب غربی دسته بندی میشوند:
- آذری باستان†
- زبانهای ایران مرکزی
- تفرش: آشتیانی، آمُرهای، کهکی، وفسی, گویش کلیمیان همدان, گویش کلیمیان بروجرد، گویش کلیمیان نهاوند، الویری-ویدری (الویری، ویدری)
- شمال غربی: خوانساری (خوانساری، گویش کلیمیان خوانسار)، مَحَلاتی، وانِشانی، گویش کلیمیان گلپایگان
- شمال شرقی: آرانی، بیدگُلی، دِلیجانی، نَشلَجی، ابوزِیدآبادی, قُهرودی، بادرودی، کامویی، جُوْشَقانی، میمهای، ابیانهای، زبان سویی / سُهی، Badi، نطنزی (نَطَنزی، فَریزَندی / فَریزهَندی، یارَندی / یارَنی)، کَشهای، طاری، طَرْقی، گویش کلیمیان کاشان
- جنوب غربی: گَزی، سِدِهی، اردِستانی، نُهوجی، سَجزی، جرقویهای، رودَشتی، کَفرودی، کَفرانی / کَفرونی، گویش کلیمیان اصفهان
- جنوب غربی: دری زرتشتی (یزدی، کرمانی، گویش کلیمیان یزد, گویش کلیمیان کرمان), نایینی (نایینی، انارَکی)، زِفرهای، وَرزَنهای (ورزِنهای)، تودِشْکی، Keyjani، آبْچویهای
- کویر: خوری، فَروی، فَرُّخی، مِهرْجانی
- سیوندی: سیوندی، گویشهای ایرانی شمال غربی استان فارس منحصر به استان فارس، به جز کُرُشی (جزء بلوچی)، عبدویی، کُرونی (جزء گویشهای جنوبی کردی)
- کردی (گویشها: سورانی (کردی مرکزی), کرمانجی (کردی شمالی), کردی جنوبی), لکی
- زازا-گورانی: گورانی (هَوْرامی/اورامی)، باجِلانی / باجَلانی, کرمانجکی (زازاکی شمالی), دیملی (زازاکی جنوبی), شَبَکی، سَرلی
- پارتی†
- مادی†
- زبانهای کناره دریای خزر:
- گیلکی،
- تالشی،
- مازندرانی (گویشها: سارَوی، بابُلی، آمُلی، Lafori؛ سالوسی، کِلاری، شَهسَواری؛ گرگانی†، دِلَندی / دَلَندی؛ شَهمیرزادی، خُلَردی، فیروزکوهی؛ اَستَرآبادی / اِستَرآبادی، کَتولی)
- سمنانی: سمنانی، سَنگسَری، لاسگِردی، سُرخهای، افتری، بیابانکی
- تاتی (گویشها: Chali، تاکِستانی، اِشتِهاردی، Khiaraji، اِبراهیمآبادی، دانِسفِهانی / دانِسفانی، سَگزآبادی، اِسفَرایِنی / اِسفَروَرینی، خوزنینی / خُزنینی؛ خوئینی، Balbavini، سِفیدکَمَری، Halabi، سَعدآبادی؛ خَلخالی، طارُمی؛ هَزَندی؛ Dizmari، کوهپایهای، رودباری، اَلَموتی، طالقانی)
- بلوچی: بلوچی، کُرُشی، زبان بشاگردی
- گُذَرخانی، کَباتهای، کَجَلی، کَرینگانی (گویش آذری ذکر کردهاند)، خورش رستمی، مَراغهای، رَزَجِردی، شاهرودی
- فارسی/پارسی: فارسی باستان†, فارسی میانه†، فارسی نو: فارسی ایران، فارسی افغانستان / دری (فارسی) (Madaglashti)، فارسی تاجیکی، فارسی هزارگی، فارسی جیدی، یهودی-بخارایی، فارسی خوزستانی، ایماقی، دَروازی، دِهواری، فارسی پهلوانی، دزفولی، سیستانی
- تاتی قفقاز: تاتی کلیمیان قفقاز / جهوری، زبان تاتی قفقاز
- لاری: گویشهای استان فارس، گویش کلیمیان شیراز، لاری (لارستانی)
- لری: زبان لری (گویشها: لری خرمآبادی، ممسنی، کُهکیلویه، لری بختیاری)، کمزاری
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
|
شاخه |
زبانهای ایرانی غربی
|
|
شمال غربی |
|
|
جنوب غربی∗ |
|
|
شاخه |
زبانهای ایرانی شرقی
|
|
شمال شرقی |
|
|
جنوب شرقی |
|
|
^ بلوچی به خاطر مهاجرت گویشورانش، از نظر جغرافیایی به جنوب شرق فلات ایران منتقل شدهاست.
^ شاخه جنوب غربی را شاخه فارسیتبار نیز میگویند.
^ بیشتر زبانشناسان، اوستایی را در مرز شاخههای غربی و شرقی دستهبندی میکنند.
|
|