زبان‌های زازا-گورانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زازا-گورانی نام زیرشاخه‌ای از شاخه شمال غربی خانواده زبان‌های ایرانی است. زازا-گورانی خود به دو زیرشاخه زازا و گورانی بخش می‌گردد.
پژوهش‌های زبان‌شناسان نشانگر اینست که این زبان یک زبان مستقل ایرانی است.[۱] ولی برخی دیگر آن را در شمار گویش‌های زبان کردی قرار می‌دهند.[۲]
مردمی که زازا-گورانی‌زبان هستند به احتمال زیاد از کرانه‌های دریای خزر به سوی غرب کوچیده‌اند.[۳] مردم زازا امروزه در میانه‌های آناتولی و مردم گورانی‌زبان در استان کرمانشاهان ایران ساکنند.
زازاها خود را دیملی می‌نامند که دیگرگون شده نام دیلمی است، نشانه‌های زیادی به ریشه دیلمی زازاها اشاره دارد.
______زازاکی
|
زازا-گورانی|_____ اورامانی
|
|______گورانی
|
||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
منابع[ویرایش]
- MacKenzie, DN, Kurdish dialect studies. London 1961
- ↑ 1986 "Kurds, Kurdistan. v. -- language," The Encyclopaedia of Islam, Vol. V, pp. 479-80.
- ↑ «Kurdish language». Britannica Encyclopedia. بازبینی‌شده در مارس ۲۰۱۰.
- ↑ 1989 "The role of the Kurdish language in ethnicity," in Peter A. Andrews (ed.), Ethnic Groups in the Republic of Turkey, Wiesbaden, Dr. Ludwig Reichert Verlag, pp. 451-52.
