بشکردی یا بشاکردی، نام یکی از زبان‌های ایرانی از گویش‌های غربی است. بشکَردی نام گویش‌هایی است که بین گویش‌های فارس و لارستان در غرب و زبان بلوچی در جنوب شرق قرار می‌گیرند. گویش بشکردی فقط مخصوس به بشاکرد نیست و با گویش لارستانی و کومزاری در یک گروه قرار می‌گیرند. مردم منطقه بزرگ و پهناور هشتبندی (هشت بندی) و بخش رودخانه در استان هرمزگان و شهرستانهای منوجان و کهنوج و قلعه گنج در استان کرمان و مناطق دیگر به این گویش با تفاوتهای اندک صحبت می کنند.[۱]
