PORTOGHESE / PORTUGUESE [1] - Alexandre Monteiro | |
LILI MARLEN | LILI MARLEEN |
Przed koszarami, koło wielkiej bramy Stoi latarnia, pod nią stają damy. Tam chciałbym Ciebie spotkać znów, Dziewczyno z koszarowych snów. Ciebie, Lili Marlen, Jak dawniej, Lili Marlen. | Ali, junto ao quartel ao pé da grande porta havia um candeeiro alto que ainda hoje se mantém de pé. era aí que nos queriamos reencontrar onde ficaríamos os dois, junto ao candeeiro como antigamente, Lili Marleen como antigamente, Lili Marleen |
Oba nasze cienie, jeden tworzą cień, Niech się nic nie zmienia, Niech wiecznie trwa ten dzień. Niech wszyscy ludzie widzą nas, Pod tą latarnią cały czas. Ja i Ty, Lili Marlen. Ty i ja, Lili Marlen. | As nossas sombras encontravam-se juntas fundiam-se como se fossem uma só estávamos tão apaixonados todos o podiam imediatamente ver todos podiam contemplar-nos quando estávamos junto ao candeeiro como antigamente, Lili Marleen como antigamente, Lili Marleen |
Już capstrzyk wzywa, już głośno trąbka dmie. Ta trąbka natarczywa do koszar woła mnie. Kolego daj mi jeszcze czas, Bym mógł popatrzeć jeszcze raz Na mą Lili Marlen. Na Ciebie, Lili Marlen. | E foi então que a sentinela gritou: já tocou a reunir, podes perder três dias de licença" "camarada, já estou a caminho" e foi assim que tivemos que dizer adeus o que eu preferia ter ido contigo contigo, Lili Marleen contigo, Lili Marleen |
Ona zna Twe kroki, ona wszystko wie. Świeci od zmroku, lecz już nie pamięta mnie. I wielki ból mi sprawia myśl, Że pod latarnią stoisz dziś, Z innym, Lili Marlen. Nie ze mną, Lili Marlen. | O candeeiro sabe de cor as tuas passadas o modo gracioso do teu andar e, embora se acenda todas as noites esqueceu-me já há muito. se algo me acontecer quem ficará debaixo do candeeiro contigo, Lili Marleen? contigo, Lili Marleen? |
W moich wspomnieniach wciąż wielką rolę grasz, W moich marzeniach nadal widzę Twoją twarz. Gdybyś Boże chciał mi szczęście dać, To pod latarnią chciałbym stać Z moją Lili Marlen. Jak dawniej, Lili Marlen. | Dos céus acima de nós das profundezas da terra os teus lábios, como se eu sonhasse elevam-se à procura dos meus e eu, perdido no nevoeiro do entardecer espero-te junto ao candeeiro, mais uma vez contigo, Lili Marleen contigo, Lili Marleen. |