قیمومت بریتانیا بر فلسطین یا قیمومت فلسطین یک سیستم حکومتی بود که در سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۸ در خاورمیانه در بخشی از مدیترانه شرقی به سرپرستی بریتانیا تشکیل شد. دوره ی استعمار بریتانیا بر فلسطین بود.
قیمومت فلسطین بعد از شکست امپراطوری عثمانی در جنگ جهانی اول و به حکم جامعه ملل برای اداره مستعمرات امپراتوری فروپاشیده عثمانی تشکیل شد. قیمومت فلسطین شامل دو بخش غربی و شرقی می‌شد. بخش غربی در غرب رود اردن قرار داشت و معادل اسرائیل، نوار غزه و کرانه باختری رود اردن فعلی شده و بخش شرقی در شرق رود اردن که معادل اردن فعلی است، قرار داشت. بخش شرقی در عمل توسط خاندان هاشمی با نام حکومت فرااردن اداره می‌شد و در سال ۱۹۴۶ استقلال خود را اعلام کرد. در سال ۱۹۴۸ عمر این حکومت در بخش غربی نیز به پایان رسید و بلافاصله اولین جنگ اعراب و اسرائیل برای تسلط بر آن درگرفت. دولت اسرائیل در بخش‌هایی از آن اعلام استقلال کرده و بخش‌هایی از آن نیز به تصرف مصر و اردن درآمدند.
در آخرین سالهای حکومت امپراتوری عثمانی، این دولت بنا بر حکم جامعه ملل در سال ۱۹۲۲ مجبور به واگذاشتن اداره این سرزمین به متفقین شد البته سربازان بریتانیایی در سالهای ۱۹۱۸–۱۹۱۷ فلسطین را اشغال کرده بودند ولی این حکم به صورت قانونی حاکمیت فلسطین را به متفقین و عملاً به بریتانیا واگذار کرد و حکومت نظامی بریتانیا در ژوئیه ۱۹۲۰ به حکومت کمیسری عالی غیرنظامی تحت نظارت بریتانیا تغییر کرد. نخستین کمیسر عالی فلسطین از سوی انگلیسی‌ها هربرت ساموئل بود که در ژوئن ۱۹۲۰ وارد این سرزمین شد.
↑A Survey of Palestine: Prepared in December, 1945 and January, 1946 for the Information of the Anglo-American Committee of Inquiry1. Institute for Palestine Studies. 1991. p. 12–13. ISBN 0-88728-211-3.
.jpg)
