نیکلین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| نیکلین | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات کلی | |
| دلیل‌نام‌گذاری | قابلیت هدایت الکتریکی دارد. از کلمه نیکل (ترکیب شیمیایی) گرفته شده‌است. |
| نام دیگر | Nickeline |
| فرمول شیمیایی | |
| ترکیب شیمیایی | محلول در HNO3 Ni:۴۳٫۲۲٪ As:۵۶٫۰۸٪ |
| رده بندی | سولفور |
| اطلاعات کانی شناسی | |
| شکل بلوری | منشوری - پیرامیدال |
| شکل ظاهری | بندرت بلوری - آگرگات توده‌ای - دانه‌ای - فیبرهای رشته مانند کمیاب است و بیشتر در آلمان غربی و شرقی، چک اسلواکی، کانادا |
| رنگ | قرمز - متمایل به قهوه ای |
| رنگ خاکه | قهوه‌ای سیاه |
| سختی موس | ۵٫۵ |
| وزن مخصوص | ۷٫۸ |
| رخ | ناقص |
| جلا | فلزی |
| شکستگی | صدفی |
| شفافیت | کدر(اپاک) |
| خاصیت مغناطیسی | ندارد |
| پاراژنز | سختی و چگالیپیروتین - بیسموت خالص- آرسنیک- سافلوریت- کلوآنتیت- اسکوترودیت |
| اطلاعات معدنی | |
| منشأ تشکیل | هیدروترمال - ماگمائی |
| محل پیدایش | مراکش |
نیکلین (به انگلیسی: Nickeline) با فرمول شیمیایی از مجموعه کانی هاست و قابلیت هدایت الکتریکی دارد. از کلمه نیکل (ترکیب شیمیایی) گرفته شده‌است. محلول در HNO3 Ni:۴۳٫۲۲٪ As:۵۶٫۰۸٪ برای اولین بار در مراکش کشف شد و از نظر شکل بلور: منشوری - پیرامیدال، رنگ: قرمز - متمایل به قهوه ای، شفافیت: کدر(اپاک)، شکستگی: صدفی، جلا: فلزی، رخ: ناقص، سیستم تبلور: هگزاگونال و در رده‌بندی سولفور است همچنین خاصیت مغناطیسی ندارد و منشأ تشکیل آن هیدروترمال - ماگمائی است.
همایند کانی‌شناسی (پارانژ) آن سختی و چگالیپیروتین - بیسموت خالص- آرسنیک- سافلوریت- کلوآنتیت- اسکوترودیت است ، از نظر ژیزمان بندرت بلوری - آگرگات توده‌ای - دانه‌ای - فیبرهای رشته مانند کمیاب است و بیشتر در آلمان غربی و شرقی، چک اسلواکی، کانادا یافت می‌شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منبع[ویرایش]
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون کانی‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
