نیروگاه کوهرنگ
کوهرنگ | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
نام رسمی: | کوهرنگ |
کشور: | ایران |
رودخانه: | کوهرنگ |
محل: | غرب شهرکرد ۲ کیلومتری جنوب شرقی چلگرد |
نوع سد: | بتنی دو قوسی |
ارتفاع از پی: | ۹۰ متر |
طول تاج: | ۴۷۰ متر |
عرض در پی: | ۲۳ متر |
عرض تاج: | ۵/۴ متر |
تاریخ آغاز ساخت: | ۱۳۸۰ |
تاریخ پایان: | ۱۳۹۳ |
اطلاعات مخزن | |
حجم مخزن: | ۸۰۰۰۰ متر مکعب |
پانویسها | |
مختصات: ۳۲°۱۶′ شمالی ۵۰°۰۴′ شرقی / ۳۲.۲۷° شمالی ۵۰.۰۶° شرقی نیروگاه برقآبی سد کوهرنگ که بر روی رودخانه کوهرنگ در غرب شهر کرد و در فاصله حدود ۲ کیلومتری جنوب شرقی چلگرد در استان چهار محال و بختیاری احداث گردیده است، یکی از نیروگاههای ایران از نوع متوسط با ظرفیت تولید ۳۵٫۱ مگاوات است. این نیروگاه از نوع جریانی روزمینی شامل ۳ واحد با توربین فرانسیس عمودی است. این نیروگاه اولین نیروگاه متوسط برقآبی است که توسط شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران احداث شده است. عملیات اجرایی این نیروگاه روزمینی در سال ۱۳۸۳ به پایان رسیده و از زمان بهرهبرداری در سال ۱۳۸۴ تا پایان سال ۱۳۸۷ توانسته ۲۴۲ میلیون کیلووات ساعت انرژی برق تولید کند. [۱]
سد کوهرنگ در تاریخ ۲۴ مهر ۱۳۳۲ افتتاح گردید. به وسیله این سد آب رود کارون از تونلی که ۲۸۴۱ متر طول دارد به طرف زاینده رود سرازیر میشود. [۲]
تاریخچه[ویرایش]
- قبل از ۱۳۲۰: طراحی سه تونل به منظور انتقال آب رودخانه کوهرنگ از سر شاخه های کارون به سرشاخه های زاینده رود و دشت مرکزی ایران بر اساس مطالعاتی که قبلاً" انجام شده؛
- ۱۳۲۲ تا ۱۳۲۷: احداث تونل اول رودخانه کوهرنگ بطول ۲۰۰۰ متر و دبی ۲۲ متر مکعب بر ثانیه و با انتقال آب حدود ۳۰۰ میلیون متر مکعب در سال؛
- ۱۳۵۴ تا ۱۳۶۴: احداث تونل دوم رودخانه کوهرنگ بطول ۲۰۵۰ متر و دبی ۴۴ متر مکعب بر ثانیه و با انتقال آب حدود ۳۰۰ میلیون متر مکعب در سال؛
- ۱۳۶۲: شروع مطالعات فاز ۱ نیروگاه کوهرنگ با پیشنهاد سازمان آب منطقه ای اصفهان و موافقت وزارت نیرو توسط شرکت مشانیر و تأیید نیروگاهی با توان حدود ۳۵ مگاوات در خروجی تونل دوم بر اساس نتایج مطالعات؛
- ۱۳۶۷: آغاز مطالعات فاز ۲ توسط شرکت مشانیر و مهندسین مشاور مکانیک خاک (بدلیل مشکلات ژئوتکنیک، مهندسین مشاور مکانیک خاک از ادامه مطالعات انصراف داد)؛
- ۱۳۷۰: آغاز عملیات اجرایی در بخش کالورت توسط اکیپ امانی آب منطقه ای اصفهان و آغاز مطالعات و طراحی نیروگاه توسط شرکت LIF؛
- ۱۳۷۷: انتقال پروژه از آب منطقه ای اصفهان به شرکت آب و نیرو؛
- ۱۳۷۸: جمع بندی مطالعات فاز ۲ و پیشنهادات مشاور خارجی با همکاری شرکت مهندسین مشاور مشانیر و برگزاری مناقصه ساختمان نیروگاه و کانال پایاب و انتخاب شرکت کانیو بعنوان پیمانکار؛
- ۱۳۸۰: آغاز عملیات اجرایی پروژه توسط شرکت کانیو؛
۱۳۸۳: انجام کلیه عملیات اجرایی پروژه (به غیر از محوطهسازی) و افتتاح و راهاندازی نیروگاه در بهمن همان سال؛ و
- آغاز بهرهبرداری در ۱۳۸۳/۱۱/۲۷. [۳]
موقعیت[ویرایش]
سد کوهرنگ در ۳۲ درجه و ۲۷ دقیقه عرض جغرافیایی و ۵۰ درجه و ۶ دقیقه طول جغرافیایی در استان چهارمحال بختیاری، غرب شهرستان شهرکرد و در فاصله ۲ کیلومتری جنوب شرقی چلگرد قرار دارد.[۳]
-
پنجاه ریالی - پشت اسکناس عنوان: تونل کوهرنگ و سد کوهرنگ
نیروگاه[ویرایش]
نیروگاه کوهرنگ در یکی از بلندترین نقاط کشور در ارتفاع ۲۳۰۰ متری از سطح دریا، قرار دارد. این نیروگاه در دشت چلگرد در دامنه شمالی کوه و در مسیر رودخانهای تونل اول و دوم واقع شدهاست. تولید سالانه نیروگاه کوهرنگ برابر ۱۲۸ میلیون کیلوواتساعت انرژی، میباشد.
این نیروگاه از نوع جریانی روزمینی، با دبی ۱۶٫۷ متر مکعب بر ثانیه در هر واحد و ظرفیت نصبی ۳۵ مگاوات میباشد. این نیروگاه دارای توربین فرانسیس عمودی به همراه ۳ واحد ژنراتور با ولتاژ ۶٫۳ کیلوولت و دور ژنراتورهای آن ۵۰۰ دور در دقیقه میباشد. تعداد ترانسفورماتورهای اصلی نیروگاه کوهرنگ ۲ عدد با نسبت تبدیل ۶٫۳ به ۶۳کیلوولت است. نیروگاه کوهرنگ از نوع متوسط و دارای ظرفیت ۳۵ مگاوات میباشد.
تأمین آب[ویرایش]
سد کوهرنگ با هدف انتقال آب رودخانه کوهرنگ به منظور مصارف شرب و صنعت به رودخانه زایندهرود احداث شدهاست. تونل اول کوهرنگ، بطول ۲۰۰۰ متر و دبی ۲۲ متر مکعب در ثانیه و با انتقال آب حدود ۳۰۰ میلیون متر مکعب در سال و ساخت تونل دوم رودخانه در سالهای ۱۳۴۵ تا ۱۳۶۴ به طول ۲۰۵۰ متر و دبی ۴۴ متر مکعب بر ثانیه، احداث گردید. ساخت سد و تونل سوم کوهرنگ به منظور تأمین کمبود آب آشامیدنی، صنعت و کشاورزی منطقه مرکزی ایران انجام گرفتهاست. تونل سوم کوهرنگ به قطر ۴ و یک دهم متر و حداکثر دبی قابل انتقال ۴۴ و نیم مترمکعب در ثانیه پس از بهره برداری میتواند سالانه ۲۵۰ میلیون مترمکعب آب را، از حوضه آبریز کارون به زاینده رود منتقل کند. این تونل سومین طرح انتقال آب از سر شاخههای کارون به سمت اصفهان ((زاینده رود) است، که به همراه ایجاد سد بزرگ مخزنی کوهرنگ، برای ذخیره و سهولت انتقال آب ساخته شدهاست.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ [تهران کتابچه معرفی طرحهای شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران]. روابط عمومی شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران، ۱۳۹۱.
- ↑ دکتر باقر عاقلی. روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی جلد دوم. چاپ هشتم. تهران: نامک، 1387. صفحه 20. ISBN 964-6895-53-0.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «نیروگاههای آبی متوسط و کوچک». شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران. بازبینیشده در ۱۱ آوریل ۲۰۱۴.
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |