کلهری
کلهری، یکی از زبان های ایرانی غربی است که خود شامل لهجههای گوناگون و متعددی از جمله: کلیایی، زنگنهای، چهرداوریانه(چهاردولی)، قصری، کرمانشاهی، فیلی ، سنجابی، خزلی، خانقینی و گروسی... میباشد [۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱] که در استان کرمانشاه، قسمت های شمالی استان ایلام (شهرستان ایوان غرب و سرابله)، بخشی از کردستان عراق یعنی شهرهای خانقین، مندلی، زرباتیه، جلولا، جسان، کلار و کفری بدان سخن گفته میشود.[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶]
محتویات
کلهری[ویرایش]
یکی از بکرترین زبان های ایرانی غربی است ؛ چراکه با توجه به قرار گرفتن مناطق سکونت گویشوران این زبان بر سر یکی از شاه راه های مهم تاریخی دنیا که همانا راه ارتباطی فلات ایران به بین النهرین می باشد و در دوران پس از اسلام نیز حملات متعددی از عربهای مسلمان را به خود دیده و پس از آن نیز هجوم مغولان را نیز تجربه کرده و در دوران اخیر نیز با توجه به رونق سفرهای زیارتی به عتبات عالیات و رفت و آمد سایر اقوام و ملل در این ناحیه توانسته ساختار زبانی خود را طبق شالوده های اصیل زبان کردی حفظ نماید و از امتزاج و استحال در دیگر زبان ها مصون ماند. به گونه ای که منابع فولکلور آن یکی از غنی ترین و اصیل ترین منابع برای پژوهش گران عرصه ی زبان کردی است . و در سالهای اخیر نیز با توجه به رونق ابزارهای ارتباط جمعی و فراوانی و گستردگی دایره ی زبانی و تعدد گویشور شاهد رخنمایی آن در عرصه ی ادبیات روز کردی در شرق کردستان و حتی سایر بخشهای کردستان بوده ایم. [۱۷] [۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲]
خصوصیات زبانی[ویرایش]
پروفسور ولادیمیر مینورسکی خاورشناس و اسلام شناس روسی، بر این باور است که زبان کردی به طور قطع از ریشه زبان مادی است.[۲۳] چنانکه که وی در این رابطه میگوید: اگر کردها از نوادگان مادها نباشند، پس بر سر ملتی چنین کهن و مقتدر چه آمدهاست و این همه قبیله و تیرهٔ مختلف کرد که به یک زبان ایرانی و جدای از زبان دیگر ایرانیان تکلم میکنند؛ از کجا آمدهاند؟[۲۴]
ایل کلهر[ویرایش]
ایل کلهر به عنوان بزرگترین ایل کُرد «براساس تحقیقات چند سالهٔ معتبرترین دانشگاه آمریکا (هاروارد) بزرگترین ایل کُرد در کردستان است» که در طول تاریخ نقش مهمی در تحولات کردستان، ایران و عثمانی داشتهاست. اگر کردستان ایران را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم کنیم، و حدود آن را نواحی کامیاران در نظر بگیریم مسکن اولیهٔ ایل کلهر همراه با گوران بزرگ در نواحی مرز بین این دو منطقه یعنی نواحی دامنههای شاهو قلعهٔ پلنگان و دیگر نواحی این منطقه حضور داشتهاند و در کردستان عراق نیز به طور سنتی در اطراف شهر زور خانقین کلار و دیگر نواحی گرمسیری جنوب کردستان عراق حضور داشتهاند پس طی یک سری حوادث و اتفاقات به جنوب شاهراه کرماشان ـ خانقین نقل مکان کرده و ساکن شدهاند و مرکز اصلی ایل امروز در این جا میباشد ولی طوایف کلهر امروزه در تمام کردستان ایران و عراق به طور پراکنده و گاه متمرکز در تمام شهرهای کُردنشین ایران و عراق از جمله ایوان غرب، سقز، بوکان، مهاباد، ارومیه، ماکو، سنندج، ایلام، مهران و در عراق در سلیمانیه، کرکوک، کلار، حلبچه، نواحی گرمیان زندگی میکنند. اکنون قسمت اعظم ایل در استان کرماشان ساکن است. حال با ذکر این نکته که مناطق کلهر نشین» ایوان غرب، سرابله ، اسلام آباد غرب، گیلان غرب، بخشهایی از سرپل ذهاب، سومار، نفت شهر، ماهیدشت، برخی نواحی کرماشان، قصرشیرین «بخشی از مناطق کلهر زبان است که از بیجار در شمال تا مهران در جنوب و در شرق از کرماشان ماهیدشت تا خانقین در غرب را شامل میشود. بنا بر اسناد تاریخی زیادی گیلان غرب و ایوان که به ترتیب از شهرستان های استان کرمانشاه و ایلام می باشند, مرکز اصلی ایل کلهر هستند. زبان ایل کلهر کُردی با گویش کلهری است که گویش مستقلی می باشدکه جزو هیچ یک از گویشهای لکی یا سورانی یا هورامی نمیباشد و خود به لهجههایی تقسیم میشود. ایل کلهر در طول تاریخ خود مورد بغض و کینهٔ کُردستیزان قرار گرفتهاست که می توان اقدامات مغرضانه را علیه ایل در سه دسته مورد بررسی قرار داد: اقدامات سیاسی ـ نظامی: ۱- تجزیه ایل کلهر و تبعید طوایف مختلف آن که از زمان ترکمنان و صفویه شروع شده و تا زمان قاجار ادامه داشته و طوایف زیادی از این ایل به نواحی خارج از کردستان از جمله قزوین، قم، سیستان، کرمان، شمال خراسان تایباد نواحی شمالی افغانستان، خوزستان، فارس، لرستان، گیلان، مازندران، گرگان و... تبعید شدهاند. ۲- اقدامات نظامی: که بارها و بارها توسط ارتش ایران و عثمانی مورد هجوم قرار گرفته و حکومتهای خودمختار و مستقل مانند (حکومت ذوالفقارخان کلهر در بغداد در زمان صفویه) سرنگون شده و از بین رفتهاست. ۳- تبعید و کشتن بزرگان ایل مانند کشته شدن ذوالفقار خان... یا تبعید چندساله و زندانی شدن بزرگان مانند زندانی شدن خان منصور یا عباس خان که باعث فروپاشی قدرت ایل در زمانهای خاصی شدهاست.[۲۵]
حوزه زبانی گویش کلهری[ویرایش]
جغرافیای زبانی گویش کلهری را میتوان از سمت شرق به غرب؛ گردنه اسدآباد همدان تا جلولا در کردستان عراق (نزدیکی بغداد) و از شمال به جنوب؛ بیجار در استان کردستان (سنندج) تا جنوب استان ایلام و شهرستان آبدانان ، منتهی به کوههای کلهر دانست. این گویش دارای تنوع لهجههای بسیاری است که خود گویای غنا و قدرت این گویش کردی است. به عنوان مثال در شمال این منطقه و در منطقه گروس بیجار با لهجه گروسی، در شرق در مناطق اسد آباد و سنقر و کلیایی به لهجهٔ کلیایی در غرب این منطقه و در مناطقی مانند خانقین و حواشی آن با لهجه خانقینی، در جنوب در مناطقی چون ایلام مهران و آبدانان با لهجهٔ ارکوازی یا به عبارتی فیلی و در مرکز این مناطق یعنی در شهرهایی چون کرمانشاه، اسلام آبادغرب، گیلانغرب ، سرپل ذهاب ، قصر شیرین ، سرابله، ایوان غرب، ماهیدشت، شیروان چرداول و... کلهری را با اصالت بیشتری ادا میکنند که شامل لهجهها و زیر لهجههایی چون ایوانیانه، شابادیانه، گیهلانیانه، مهسویریانه، چهرداوریانه(چهاردولی) و... میباشد. لازم به ذکر است در این حوزه لهجهها و زیر لهجههای دیگری نیز کاربرد دارند مانند: گورانی، زنگنهای، سنجاوی، قصری-کرماشانی و... که تفاوت آنها با هم تنها در فونتیک و طرز تلفظ است.
برخی، گویش کلهری را تنها مختص به ایل کلهر می دانند و آن را به مناطقی چون کرمانشاه، ایوان غرب، سرابله، اسلام آبادغرب، گیلانغرب، ماهیدشت، ایلام و خانقین محدود می دانند. اما در تمامی جغرافیایی که از آن بحث شد گویش کلهری به کار میرود با اندک تفاوتی در فونوتیک. برای مثال در منطقهٔ کلیایی همین لهجه بی هیچ اختلافی صحبت میشود اما به اول برخی افعال «ئه» یا «اَ» اضافه میشود. و جالب تر اینکه خود مردم کلیایی اصالتا از ایل کلهر و از «هفت مالهٔ بانه سیری ئه یوان» میباشند و دلیل محکم تر بر این مدعا، تشکیل حکومت کلهر و سنقر در زمان صفویه در این منطقه میباشد.
در مناطقی مانند گهواره، کرند و روستاهای شمالی سرپل ذهاب به لهجهٔ گورانی صحبت میشود. جمعیت گوران یا ایل گوران یکی از طوایف کُرد اند که دیر زمانی به هورامی تلکم داشته اما اکنون جز در ۲ یا ۳ روستا بیشتر به این گویش سخن گفته نمیشود. و اکنون به گویش کلهری صحبت می کنند .
در مناطقی چون ایلام و جنوب آن به دلیل حضور و تسلط حکومت والیان ایلام به لهجهٔ مردم این مناطق عنوان پَهلی یا فیلی میدهند. غلامرضا خان فیلی پس از شکست از سپاه حکومت مرکزی در زمان رضا خان همراه عدهٔ زیاد دیگری به بغداد گریخته و در آنجا ساکن شده و اکنون تقریبا تمامی کردهای بغداد را با توجه به سرشناس بودن او وجود نام فیلی بر اسمش فیلی میخوانند در صورتی که اکثر آنها از تیرهها و طوایف مختلف ایل کلهر از جمله: ارکوازی، ایوانی، ملک شاهی، سیاه سیاه، منصوری، گیلانی و... میباشند که بسیاری از آنان در زمان حکومت بعث به علت نداشتن شناسنامه عراقی و متعاقب سیاستهای تعریب از بغداد، خانقین و دیگر مناطق به کرمانشاه، ایلام و سایر مناطق سوق داده شدهاند.
چرایی اختلاف در لهجه[ویرایش]
اختلاف لهجه در هر زبانی طبیعی و معلول علتهای بسیاری از جمله مهاجرت، مجاورت، اختلاط و تاثیر میباشد که برای نمونه میتوان به یکی دیگر از گویشهای کردی یعنی کرمانجی اشاره کرد. برای نمونه آگاهان به زبان می دانند گویش کرمانجی در مناطق اصلی خود در شمال استان کردستان، جنوب و قسمتهای شمالی شرق بسیار متفاوت است با گویش کرمانجی در شمال خراسان که سالها پیش به این منطقه کوچیده اند. این اختلاف به حدی است که دو فرد گویش ور این دو منطقه به راحتی با هم ارتباط برقرار نمیکنند در حالی که تقریباچهارصد سال پیش همه آنها در یک منطقه زیسته و به یک گویش سخن می گفتهاند. نمونه دیگر آن تغییر اندک زبان های ایرانی غربی مانند سورانی، گورانی و هورامی با چهلوی یا پارسی میانه است که به دلیل کوچ نشینی گویشوران آن در سده های گذشته کمتر دچار تغییر شده است.
نمونههای بیشتری از این سیر زبانی در خارج از این حوزه نیز قابل لمس است به عنوان مثال تعدد لهجه در انگلیسی که در استرالیا، امریکا و انگلستان و دیگر مناطق به گویشهای مختلف از این زبان تکلم میشود.
تفاوت لهجه در مناطق حوزهٔ زبان کلهری نیز طبیعی است و وابسته به دلایل بسیاری چون قرابت و اختلاط با دیگر گویشهای کردی و زبان های غیر کردی، مهاجرت از منطقهای به منطقهٔ دیگر، دین و آئین و... باعث این تفاوتها شده در حالی که تمام لهجهها و زیر لهجههایی که ذکر شد همسانند و تنها خود گویشوران این لهجهها قادر به درک تفاوتهای آن هستند زیرا اگر کسی خارج از این حوزه به طور همزمان مخاطب چند لهجه از این گویش باشد همهٔ آنها را یکسان خواهد شنید.[۲۶]
اعتبار گویش کلهری[ویرایش]
منبع معتبری که برای تمیز دادن ایلات و طوایف گوناگون کرد (سده دهم قمری) و گویشهای مختلف آن، از آن بهره میگیرند کتاب شرفنامه از امیر شرفخان بدلیسی است که در آن زبان کردها را به چهار گویش: کرمانجی، کلهری، گورانی و لری تقسیم میکند. و مبین این مطلب است که گویش کلهری یکی از چهار گویش مستقل و مهم کردی است که در نزدیک به ۵۰۰ سال پیش در مناطق وسیعی از کردستان بدان تکلم شدهاست.
ادبیات کردی کلهری[ویرایش]
قدیمی ترین اثری که به گویش کردی کلهری به جای مانده است دیوان شاکه و خان منصور (شاعران بزرگ ایلامی)است. پس از این دیوان، اثر مکتوب دیگری بر جای نمانده، تا نیمه قرن بیستم میلادی که اشعار چند تن از شاعران کلهرزبان مانند نقی آزاد و پرتو کرمانشاهی چاپ شد. آغاز رشد ادبیات کلهری به پس از جنگ ایران و عراق بازمی گردد. از آن زمان تاکنون شاعران زیادی به این گویش از زبان کردی شعر سروده و آثار خود را به چاپ رسانده اند. همچنین در دهه ۸۰ خورشیدی نگارش داستان به این گویش آغاز شده است. در همین دوره در کردستان عراق هم نوشتن به این گویش از کردی شدت بیشتری گرفته است. از شاعران و نویسندگان کلهرزبان که اهل ادبیات آنها را می شناسند، می توان به افراد زیر اشاره کرد:
اصطلاحات خویشاوندی در ایل کلهر[ویرایش]
نمونه ضرب المثلی کلهری درباره خویشاوندان:
- ئاگر خاسه دەم دۊ <> برا خاسه نه چۊ شۊ
آتش خوبه با دم و دود <> برادر هم خوبه ولی نه به جای شوهر
واژههای مربوط به بستگی خویشاوندی که در ایل کلهر ساکن غرب ایران رواج دارند:
فارسی | کلهری | آوانوشت |
زن | ژن | Žen |
مرد | پیاگ | Piyāg |
پدر | باوگ | Bāwg |
مادر | داڵگ | Dāleg |
برادر | برا | Berā |
خواهر | خوەشگ | Xwašeg |
پدربزرگ (جدپدری) | باپیر | Bāpir |
پدربزرگ (جد مادری) | باپیر | Bāpir |
مادربزرگ (جد پدری) | نەنگ | Naneg |
مادر بزرگ (جد مادری) | نەنگ | Naneg |
عمو | مەموو | Mamu |
عمه | میمگ | Mimeg |
دایی | خاڵوو | Xāllu |
خاله | میمگ | Mimeg |
داماد | زاوا | Zāwā |
عروس | ڤیڤ | Viv |
زن عمو | مەمووژن | Mamu žen |
زن دایی | خاڵووژن | Xāllu žen |
شوهر خاله | شۊمیمگ | Šü mimeg |
شوهر عمه | شۊمیمگ | Šü mimeg |
زن برادر | براژن | Berā žen |
خواهر شوهر | دەش | deš |
هم عروس | هاوڤیڤ | Hāw viv |
باجناق | هاوزاوا | Hāwzāvā |
پسر عمو | ئامووزا | āmuzā |
دختر عمو | ئامووزا | Āmuzā |
پسر دایی | خاڵووزا | Xālluzā |
دختر خاله | میمەزا | Mimezā |
پسر خاله | میمەزا | Mimezā |
دختر عمه | میمەزا | Mimezā |
پسر عمه | میمەزا | Mimezā |
پسرم | کوڕم | Kurrem |
دخترم | دۊەتم | Düatem |
برادر زاده | برازا | Berāzā |
خواهر زاده | خوارزا | Xouārzā |
جستارهای وابسته[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- ↑ I. Kamandar Fattah, Les Dialectes kurdes méridionaux: étude linguistique et dialectologique. Louvain, Peeters, 2000, p. 55-62
- ↑ I. Kamandar Fattah, Les Dialectes kurdes méridionaux: étude linguistique et dialectologique. Louvain, Peeters, 2000, p. ۵۵-۶۲
- ↑ Iranian languages Facts, information, pictures | Encyclopedia.com articles about Iranian languages
- ↑ Ethnologue report for Iran
- ↑ Kurdish language - Britannica Online Encyclopedia
- ↑ زبان کردی | Kurdish Academy of Language
- ↑ پرفسور الف. حسن پور، ناسیونالیسم و زبان در کردستان، ۱۹۸۹
- ↑ پرفسور م. ایزدی، کردها، دانشگاه هاروارد، آمریکا، ۱۹۹۲
- ↑ پرفسور جمال نبز، بسوی اتحاد زبان کردی، ۱۹۷۶
- ↑ ذَ بیهی ۱۹۶۷
- ↑ مَکنزی ۱۹۸۱
- ↑ دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد دهم، تهران ۱۳۸۰، ص. ۵۴۸-۵۴۹
- ↑ کرد و پراکندگی او در گستره ایران زمین - ح. بهتویی - ۱۳۷۷ - تهران.
- ↑ Ethnologue report for southern Kurdish
- ↑ Rüdiger Schmitt: Die iranischen Sprachen in Gegenwart und Geschichte. Wiesbaden (Reichert) ۲۰۰۰,.
- ↑ Rüdiger Schmitt (Hg.): Compendium Linguarum Iranicarum. Wiesbaden (Reichert) ۱۹۸۹,
- ↑ زبان کردی | Kurdish Academy of Language
- ↑ دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد دهم، تهران ۱۳۸۰، ص. ۵۴۸-۵۴۹
- ↑ کرد و پراکندگی او در گستره ایران زمین - ح. بهتویی - ۱۳۷۷ - تهران.
- ↑ Ethnologue report for southern Kurdish
- ↑ Rüdiger Schmitt: Die iranischen Sprachen in Gegenwart und Geschichte. Wiesbaden (Reichert) ۲۰۰۰,.
- ↑ Rüdiger Schmitt (Hg.): Compendium Linguarum Iranicarum. Wiesbaden (Reichert) ۱۹۸۹,
- ↑ Antonio Panaino, Sara Circassia. The scholarly contribution of Ilya Gershevitch to the development of Iranian studies: International Seminar, 11th April 2003, Ravenna (Simorg Series ed.). 2006. ص 2-71. ISBN 88-8483-314-0.
- ↑ کردها نوادگان مادها - و. مینورسکی - ۱۳۸۲ نشر: ژیار
- ↑ اردشیر کشاورز در مقالهای به نام ـ واقعیت تاریخ و ایل کلهر_ـ در هفته نامهٔ سیروان، شماره ۳۶۷، سال هشتم، ۸۴/۱۱/۱
- ↑ فرهاد جهان بیگی، مقالهٔ ـ کردها و تقسیم بندی زبانی ـ گاه نامهٔ میدیا، شماره ۱۲، سال اول، ۸۹/۰۶/۱
|
|
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |