انتشار نوآوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
انتشار نوآوری نظریه ای است که به چگونگی و چرایی پخش شدن یک ایده ی نو در سازمان ها و شبکه های اجتماعی و فرهنگ می پردازد.[۱] این انتشار فرایندی است که یک نوآوری در طول زمان و با استفاده از کانال های مشخص بین اعضای یک نظام اجتماعی پخش می شود. مدل انتشار نوآوري (DOI يا IDT ) نام ديگر اين مدل، IDT ميباشد. اين مدل توسط Rogers درسال 1995بوجود آمد. در اين نظريه، پذيرش نوآوري به صورت يك فرآيند جمع آوري اطلاعات و كاهش عدم اطمينان با نگاه به سمت ارزيابي فناوري مدل ميشود. تصميم فرد براي اينكه از يك فناوري استفاده كند براساس دريافتهاي فرد از تكنولوژي مثل مزيت نسبي ، سازگاري ، پيچيدگي ، قابليت آزمونپذيري و مشاهدهپذيري ميباشد. (Chen et al 2006)
منابع[ویرایش]
- ↑ Rogers, E. M. (2003). Diffusion of innovations (5th edition). New York, NY: Free Press.