بلداجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
بلداجی
کشور  ایران
استان چهارمحال و بختیاری
شهرستان بروجن
بخش بخش بلداجی
سال شهرشدن ۱۳۶۲
مردم
جمعیت ۱۱۷۲۸ نفر
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا ۲۲۲۰ متر
آب‌وهوا
میانگین بارش سالانه ۷۰۰
اطلاعات شهری
شهردار رسول خوشکام
ره‌آورد گز
پیش‌شماره تلفنی ۰۳۸
تابلوی خوش‌آمد به شهر

شهر بُلْداجی یکی از شهرهای شهرستان بروجن، استان چهارمحال و بختیاری است.[۱] بُلداجی با جمعیت ۱۱۷۲۸ نفر در فاصله ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان بروجن و ۶۵ کیلومتری شهرکرد (مرکز استان) قرار گرفته‌است که از شرق به روستای آقبلاغ و از غرب به امامزاده حمزه بن علی و از شمال و جنوب به رشته کوه‌های این منطقه محدود می‌گردد.

زبان و مردم[ویرایش]

مردم بلداجی به زبان ترکی و فارسی و لری تکلم می‌کنند، ترکان بلداجی اصالتاً از بازماندگان طایفه بولوردی صفی‌خان قشقایی هستند که در دهه‌های گذشته از صفی‌آباد به بختیاری کوچ نموده‌اند فامیل‌های رفیعی، صفیان، مردانی و رحمانی از ترکان قشقایی و فامیل‌های طهماسبی، حاتمی و نادری از ایل قشقایی و بختیاری هستند.[۲] در نزدیکی این شهر شهرکی نیز به نام شهرک گلخانه‌ای بلداجی بنیاد شده.[۳]

ره آورد[ویرایش]

شهر بلداجی به عنوان یکی از معروف‌ترین تولیدکنندگان گز در استان چهار محال وبختیاری ودر ایران مطرح است از دیگر تولیدات این شهر می‌توان به گز و پولکی و نبات سوهان. باسلوق. پشمک. نقل را نام برد. از جاهای دیدنی این شهر امامزاده حمزه علی علیه السلام (از نوادگان سجاد امام چهارم شیعیان) و تالاب چغاخور می‌باشد. حمام صفوی که مربوط به دوران صفوی می‌باشد و مسجد ابوذر غفاری و مسجد امام خمینی که مربوط به دوره صفوی می‌باشد. قبرستان ارامنه در جنوب شهر بلداجی مربوط به ۳۰۰ سال پیش می‌باشد.

نمایی از طبیعت حومهٔ بلداجی

اماکن مذهبی و جاهای دیدنی بلداجی[ویرایش]

بر پایه کاوشهای باستان‌شناسی اخیر، سابقه سکونت مردم در این محل به بیش از سه هزار و پانصد سال می‌رسد. شهر بلداجی در کنار یکی از زیباترین امامزادگان آرمیده برقله کوه، واقع شده‌است، امامزاده " حمزه علی " بلداجی در ارتفاعی مشرف به کوه کلار و سبزکوه مامن و زیارتگاه خیل مشتاقان است. این مکان به علت جاذبه مذهبی و موقعیت طبیعی و آب و هوا و دیگر جاذبه‌های پیرامون آن سالانه حدود ۳۰ هزار نفر را به خود جذب می‌کند و یکی از قطب‌های گردشگری استان چهارمحال و بختیاری محسوب می‌شود.[۴]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • آمارنامه استان چهارمحال و بختیاری-مرکز آمار ایران ۱۳۸۰–۱۳۷۰
  • مختصات و ارتفاع