مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست ایران
سازمان حفاظت محیط زیست ایران مناطق با ارزش زیست‌محیطی ایران را جهت محافظت در قالب مناطق چهارگانه تقسیم کرده‌است.
محتویات
مناطق چهارگانه[ویرایش]
مناطق چهارگانه مذکور عبارتند از:
- پارک ملی، چشم‌اندازهای طبیعی داراری اهمیت ملی و جهانی (۲۶ پارک ملی)
- اثر طبیعی ملی، پدیده‌ها یا مجموعه‌های گیاهی جانوری کم‌نظیر (۳۵ اثر طبیعی ملی)
- پناهگاه حیات وحش زیستگاه‌های نمونه جانوران وحشی (۴۲ پناهگاه)
- منطقه حفاظت‌شده اراضی ویژه زیست محیطی (۱۵۰ منطقه حفاظت‌شده)[۱][۲]
همچنین منطقه شکارممنوع برای ترمیم جمعیت جانوری اختصاص داده می‌شود. که می‌توان آن را با توجه به سایر معیارها، به عنوان یکی از مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست ایران تعیین کرد.[۳] توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران ۱۵۳ منطقه شکارممنوع شناخته و معرفی شده‌است.[۴] (۱۵۳ منطقه شکارممنوع)
ایران، دارای شرایط اقلیمی متنوعی است به طوری که از ۱۳ اقلیم شناخته شده در جهان ۱۱ نوع آن در ایران وجود دارد.[۵] در عین حال شاخص‌های پایداری محیط زیست ایران در وضعیت نامناسبی قرار دارد و با کسب رتبه ۱۳۲ بین ۱۴۶ کشور در انتهای جدول مربوط قرار گرفته‌است.[۶]
تاریخچه[ویرایش]
تصویب قانون حفاظت و تشکیل کانون شکار ایران در سال ۱۳۳۵، نخستین اقدام مدون برای حفظ جمعیت و تنوع جانوران در ایران به‌شمار می‌آید. ازاین رو، زمینه تاسیس یک نهاد دولتی جدید به‌نام سازمان شکاربانی و نظارت بر صید در سال ۱۳۴۶ فراهم شد. در این سال، سازمان یاد شده به‌عنوان یک دستگاه مستقل دولتی و زیر نظر شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید، جایگزین کانون شکارشد. در قانون‌های مربوط به این سازمان، امکان اختصاص بخش‌هایی از کشور به پارک‌های ملی(در آن زمان پارک حیات وحش نامیده می‌شد) و منطقه‌های حفاظت شده با تعریف‌های معین فراهم شد. به این ترتیب اولین سنگ بنای مناطق حفاظت شده ایران در سال ۱۳۴۶، یعنی ۹۵ سال پس از احداث اولین پارک ملی جهان (پارک ملی یلو استون در آمریکا) و ۱۹ سال پس از بنیانگذاری اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع نهاده شد. در این سال پیشنهاد تاسیس دو پارک ملی و پانزده منطقه حفاظت شده به‌عنوان نخستین گروه از مناطق حفاظت شده ایران به تصویب شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید رسید.[۷]
فهرست مناطق چهارگانه حفاظت شده[ویرایش]
فهرست مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست ایران ارائه شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران در تاریخ آبان ۱۳۹۰.[۸]
پارک‌های ملی[ویرایش]
ارومیه (آذربایجان غربی و شرقی)، کنتال <بخشی از پناهگاه کیامکی می‌باشد> (آذربایجان شرقی)، کلاه قاضی - قمیشلو (اصفهان)، نای بند - دیر_نخیلو (بوشهر)، خجیر - سرخه حصار - لار (تهران)، تنگ صیاد (چهارمحال و بختیاری)، تندوره (خراسان رضوی)، سالوک - ساریگل (خراسان شمالی)، دز - کرخه (خوزستان)، توران - کویر (سمنان)، بختگان - بمو - قطرویه (فارس)، خبر (کرمان)، گلستان (گلستان)، بوجاق (گیلان)، پابند - کیاسر (مازندران)، سیاهکوه (یزد)،
آثار طبیعی ملی[ویرایش]
مراغه - غار سهولان - قله سبلان - غار یخکان - دهلران - تنگ رازیانه - کوه نمک جاشک - جزیره خارکو - تار و هویر - تنگه واشی - غار رودافشان - لاله واژگون - بزنگان - چشمه گراب - قلل بینالود - ارس سرانی - سرو قره باغ - صنوبر شیروان - سرو زربین سنگان - چشمه گل فشان تنگ - چشمه گل فشان پیرگل - قله تفتان - سرو سیرچ - غار پروآ - غار قوری قلعه - سوسن سفید - سرو هرزویل - چشمه فکجور دمکش - غار ماهی کور - غار چال نخجیر - خشکه داران - قلل سه گانه علم کوه، سیاه کمان، تخت سلیمان - قله دماوند - گنبدهای نمکین خرسین - سرو ابرکوه.
پناهگاه‌های حیات وحش[ویرایش]
کیامکی (آذربایجان شرقی)، تالاب کانی برازان - دشت سوتا و حمامیان (آذربایجان غربی)، قمیشلو - کلاه قاضی - موته - عباس آباد (اصفهان)، خارک (بوشهر)، تالاب کجی نمکزار - رباط شور (خراسان جنوبی)، حیدری - شیر احمد (خراسان رضوی)، میاندشت (خراسان شمالی)، شادگان (خوزستان)، انگوران (زنجان)، توران - خوش ییلاق (سمنان)، هامون (سیستان و بلوچستان)، بختگان (فارس)، زریوار (کردستان)، روچون - دربند راور - زریاب - مهروئیه (کرمان)، بیستون (کرمانشاه)، امیرکلایه - لوندویل - سلکه - سرخانگل - چوکام (گیلان)، میانکاله - دودانگه - دشت ناز - سمسکنده - فریدونکنار (مازندران)، جاسب - راسبند (مرکزی)، شیدور - هندورابی (هرمزگان)، بوروئیه - نایبندان طبس - دره انجیر و نی باز (یزد).
مناطق حفاظت شده[ویرایش]
ارسباران - مراکان - سهند - دیزمار - کاغذکنان - میرآباد - تالاب سد نوروزلو - مغان - آق داغ - کرکس - دالانکوه - قمصر و بزرک - کهیاز - مانشت و قلارنگ - کولک - کبیر کوه - مند - حله - جاجرود - ورجین - کویر - البرز مرکزی - سبزکوه - تنگ صیاد - هلن - قیصری - شیدا - آرک و کرنگ - شاسکوه و اسفدن - درمیان - مظفری - گرزمی - کوه بزنگان - تخت سلطان - بینالود - تندوره - دربادام - درونه - رئیسی - هلالی - ارس سیستان - جنگل خواجه - افتخاری - باغ کشمیر - هنگام - قرچغه - پروند - قرخود - ساریگل - سرانی - سالوک - شیمبار و حوزه دریاچه سد کارون - دز - کرخه - شالو و مونگشت - هفت شهیدان - کرایی - دیمه - چهل پا - میشداغ - میانگران - هورالعظیم - انگوران - سرخ آباد - توران - پرور - گاندو - کوه بیرک - کوه پوزک - شیله - تنگ بستانک - آبشار مارگون - بهرام گور - هرمد - ارژن و پریشان - میان جنگل فسا - ماله گاله - باشگل - پلنگ دره - بیجار - بدر و پریشان - عبدالرزاق - کوسالان و شاهو - بیدوئیه - بحرآسمان - دهج - سنگ مس - کوه شیر - مارز - کوه جوپار - چاه کومه - سعدی - کوه آسیاب کوهبنان - قلاجه - بیستون - بوزین و مرخیل - دنا - کوه خیز و سرخ - سولک - کوه خامین - کوه دیل - دنای شرقی - سیوک - زاو - لوه - جهان نما - لیسار - سیاه کشیم - گشت رودخا ن و سیاه مزگی - بوجاق - سیاهرود رودبار - سرولات و جواهر دشت - اشترانکوه - سفیدکوه - خیبوس و انجیل سی - واز - اساس - بلس کوه - چهارباغ - هراز - هزارجریب - آبشار شیرگاه - بولا - شش رودبار - الوند - هفتادقله - حرا - گنو - جزایر فارور - سراج - حرای تیاب و میناب - حرا (گابریک و جاسک) - حرا رود گز - حرای خوران - کوه کشار - کوه هماگ - کوه باز - پرزوئیه - طارم - لشکردر - خانگرمز - گلپرآباد - شراء (نشر) - آلموبلاغ - ملوسان - کالمند - کوه بافق - سیاه کوه - باغ شادی.
منابع[ویرایش]
- ↑ : مناطق چهارگانه محیط زیست ایران
- ↑ ۲۵۳ زیستگاه، ۲ هزار و ۵۰۰ محیط‌بان جام جم. ۲۹ دی ۱۳۹۰.
- ↑ پورتال سازمان حفاظت محیط زیست کشور
- ↑ پورتال سازمان حفاظت محیط زیست کشور
- ↑ معاون وزیر بازرگانی: ایران قطب تولید و صادرات گیاهان دارویی
- ↑ آفتاب - محیط زیست ایران در آستانه نابودی
- ↑ آشنایی با تاریخچه مناطق حفاظت شده
- ↑ لیست مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پورتال سازمان حفاظت محیط زیست ایران
