منطقه شکارممنوع کوه هوا و تنگ‌خور
| منطقه شکارممنوع کوه هوا و تنگ‌خور |
|
|---|---|
|
|
| نوع منطقه | منطقه شکارممنوع |
| کشور | ایران |
| استان | استان فارس |
| وسعت | ۱۲۹۶۵۸ هکتار |
| اقلیم | گرم و نیمه‌خشک |
| وب‌گاه | www.alamarvdasht.com |
منطقه شکارممنوع کوه هوا و تنگ‌خور با وسعت ۱۲۹۶۵۸ هکتار در جنوب شرقی استان فارس و در حوزه شهرستان‌های لامرد (شمال غرب، شمال و شمال شرق بخش علامرودشت)، گراش (دهستان فداغ) و خنج (بخش محمله) واقع شده است. محدوده مذکور در درفاصله ۸۰ کیلومتری شمال شهر لامرد و ۶۵ کیلومتری جنوب غربی وغرب خنج قرار دارد و تحت مدیریت شهرستان لامرد می‌باشد.
محتویات
تاریخچه حفاظت[ویرایش]
اولین آگهی رسمی در تاریخ ۱۳۷۸/۱۵/۱۲ در روزنامه رسمی کشور جمهوری اسلامی ایران به عنوان منطقه شکار ممنوع به مدت پنج سال اعلام گردید. در آخرین آگهی در سال ۱۳۸۶ ممنوعیت شکار در این منطقه به مدت ۵ سال تمدید گردید.[۱]
پوشش گیاهی[ویرایش]
کنار، استبرق، کلخنگ ، بادام وحشی، کیکم، انواع گون و گونه‌های مرتعی از پوشش گیاهی منطقه به شمار می‌رود.
حیات وحش[ویرایش]
پستان‌داران منطقه شامل: قوچ و میش ، کل و بز ، گراز، تشی، خرگوش، خرس، پلنگ، کفتار، گرگ، روباه و پرندگان شامل: کبک، تیهو، قمری، کبوتر جنگلی، بلبل خرما، چکاوک کاکلی، زنبورخورک، کوکر، دلیجه، هدهد، سهره، زاغی، دم‌جنبانک، کمرکولی و هوبره.[۲]
جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]
این منطقه با توجه به وجود چشمه‌سارها و تنوع پوشش گیاهی و همچنین وجود مناطق بکر دیدنی ، به خصوص در فصل زمستان و بهار پذیرای بازدیدکنندگان و گردشگران طبیعی می‌باشد.
تهدیدات و تعارضات[ویرایش]
این منطقه شکار ممنوع کوه هوا و کوه تنگ خور را شامل می شود. این دو کوه که به ترتیب میدان های گازی هما و شانول را در خود جای داده اند در سال های اخیر به علت فعالیت های اکتشاف، استخراج و بهره برداری از منابع گاز آسیب فراوانی دیده اند و چهره بکر طبیعی آن دستخوش تغییر گردیده است[۳]. علاوه بر تخریب‌های متعدد توسط شرکت نفت و فعالیت‌های اکتشافاتی و حفاری جهت استخراج نفت و گاز، خشک‌سالی‌های پی‌درپی و در نتیجه کاهش منابع آب و غذا و وجود پروانه چرای متعدد و چرای بی‌رویه از جمله تهدیدات در منطقه به شمار می‌رود.
منابع[ویرایش]
- ↑ «مناطق شکارممنوع استان فارس». اداره کل حفاظت محیط زیست فارس. بازبینی‌شده در ۲۷ مرداد ۱۳۹۳.
- ↑ «منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ‌خور». کویرها و بیابان‌های ایران. بازبینی‌شده در ۲۷ مرداد ۱۳۹۳.
- ↑ جغرافیای علامرودشت، تالیف هادی کریمی، انتشارات ایراهستان، ۱۳۹۱
جستارهای وابسته[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
