آتشکده آذرخش
| مسجد سنگی | |
|---|---|
| نام | مسجد سنگی |
| کشور |  ایران |
| شهرستان | داراب |
| اطلاعات اثر | |
| نام‌های دیگر | آتشکده آذرخش |
| دورهٔ ساخت اثر | دوره ساسانیان |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۲۲۹ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۵ آذر ۱۳۱۴ |
آتشکده آذرخش یا مسجد سنگی یکی از آتشکده‌های خاموش ایران است. این آتشکده در پنج کیلومتری جنوب‌خاوری(:شرقی) شهر داراب، در دامنهٔ کوه، ساخته‌شده، سازه‌ای شگفت‌انگیز با نمای چلیپا(:صلیبی‌شکل) که امروزه به نام مسجد سنگ، خوانده می‌شود. گستردگی(:مساحت) این آتشکده ۴۲۰ مترمربع است که یکپارچه از کوه تراشیده شده و در فاصلهٔ چهارکیلومتری خاوری داراب است.
مشخصات معماری[ویرایش]
بخشی از سقف این سازه باز است و در زیر آن حوض کم‌ژرفایی است. در بیرون این سازه، اتاق کوچکی در کوه ساخته شده که گویا جایگاه نگهبان آتشکده بوده‌است. شهرستان داراب که نام قدیم آن دارابگرد بوده‌است در فاصله ۲۷۵ کیلومتری خاوری شیراز است.
مشخصات تاریخی[ویرایش]
برخی از پژوهشگران بر این باورند که آتشکدهٔ آذرخش در آغاز یکی از نیایشگاه‌های مهرپرستان آریایی بوده که در روزگار ساسانیان به آتشکده دگرگون شده است.
تحولات در گذر زمان[ویرایش]
در زمان محمدحسن مبارز به سال ۶۵۲ مهی(:قمری)، محرابی به این آتشگاه افزوده شده و از آن پس، این سازه مسجد شده‌است. در نزدیکی آتشکدهٔ آذرخش، آسیابی در دل کوه ساخته شده‌است که از نظر معماری در نوع خود یگانه‌است. این آسیاب دارای دو تنوره‌ی بزرگ سنگی در بالای کوه‌است، که از راه آنها آب وارد آسیاب می‌شده است.
