افطار
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
افطار (به عربی: إفطار) به وعده شامگاهی مسلمانان که در ماه رمضان و در پی گفتن اذان صرف می‌شود گفته می‌شود. افطار به معنای گشادن روزه نیز است[۱]. گاهی اوقات مسلمانان عمل افطار را به صورت دسته‌جمعی انجام می‌دهند. افطار بلافاصله پس از اذان مغرب انجام می‌شود و در آن معمولاً از خرما برای باز کردن روزه استفاده می‌کنند.
ثبت ملی[ویرایش]
سازمان میراث فرهنگی، آیین سفره افطار ایرانی را در فهرست میراث ملی ایران ثبت کرد.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منبع[ویرایش]
- ↑ «افطار» (فارسی). وب‌گاه دهخدا.
- ↑ سفره افطار ثبت ملی شد
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون اسلام است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ افطار موجود است. |
