امین احمد رازی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
امین احمد رازی، تذکرهنویس و ادیب ایرانی از قرن یازدهم هجری است.
امین احمد رازی، محمد مؤمن، فرزند میرزا احمد تهرانی در ۱۰۰۲ ه.ق. در ری متولد شد. پدرش از جانب شاه طهماسب صفوی به کلانتری ری مأمور بود. امین احمد نیز از اعیان دربار صفوی بود و در دورهٔ شاه عباس اول به هندوستان رفت و به دربار جهانگیر شاه راه یافت. در آنجا طی مدت شش سال تذکرهٔ نفیس خود هفت اقلیم را نوشت. امین احمد در هندوستان درگذشت.
منابع[ویرایش]
- اثرآفرینان، زندگینامهٔ نامآوران فرهنگی ایران. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۷۷.
|