ژئوپلیتیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از ژئوپولتیک)
پرش به: ناوبری، جستجو

ژئوپلتیک یا سیاست جغرافیایی و یا جغراسیاست،[۱] (به یونانی: Γη+Πολιτική)، از «ژئو» به معنای زمین و «پلیتیک» به معنای سیاست تشکیل شده است.[۲] ژئوپلیتیک شاخه‌ای است از جغرافیای سیاسی و به آن بخش از معرفت بشر اطلاق گردید که به معلومات ناشی از ارتباط بین جغرافیا و سیاست مربوط می‌شود. این شاخه علمی از زمان وضع آن، طی یک قرن گذشته، از نظر مفهومی و فلسفی دچار شناوری و گاهی رکود بوده و همانند برخی رشته‌های علمی دیگر هنوز بر سر موضوع و ماهیت آن اتفاق نظر وجود ندارد.[۳]

تعریف ژئوپلیتیک[ویرایش]

تعارف متعددی از واژه ژئوپلیتیک از سوی علمای علوم سیاسی، روابط بین‌الملل و جغرافیا صورت پذیرفته است. گاهی اوقات در بعضی تعاریف، ژئوپلیتیک معادل جغرافیای سیاسی خوانده شده است. اما اکثر دانشمندان ژئوپلیتیک قائل به جدایی حوزه‌های ژئوپلیتیک و جغرافیای سیاسی هستند.

دانشنامه روابط بین‌الملل و سیاست جهان، ژئوپلیتیک یا جغرافیای سیاسی را بررسی تأثیر عوامل جغرافیایی بر رفتار دولت‌ها می‌داند. این که چگونه موقعیت مکانی، اقلیم، منابع طبیعی، جمعیت و یک تکه زمینی که یک دولت روی آن قرار گرفته است، گزینه‌های سیاست خارجی دولت و جایگاه آن را در سلسله مراتب دولت‌ها تعیین می‌کند.[۴]

حسین بشیریه موضوع ژئوپلیتیک را مطالعه مبانی جغرافیایی قدرت دولتها می‌داند. نقش ویژگی‌های سرزمین، آب و هوا، منابع طبیعی، موقعیت جغرافیایی، ویژگی‌های جمعیتی و خصوصیات فرهنگی بر شکل و عملکرد نظام سیاسی، مورد بحث این شاخه از دانش سیاسی است. بعلاوه چون هر یک از دولت‌ها بخشی از فضای جغرافیایی-سیاسی جهان را تشکیل می‌دهند، بحث از روابط بین‌الملل از این دیدگاه خاص نیز مطرح می‌شود.[۵] ادموند والش، به عنوان یک دانشمند سیاسی تعریفی بر مبنای عدالت بین‌المللی ارایه داده و معتقد است ژئوپلیتیک، مطالعه مرکب از جغرافیای انسانی و علم سیاسی کاربردی است که تاریخ آن به دوران ارسطو، منتسکیو و کانت باز می‌گردد.[۶]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پی‌نوشت‌ها[ویرایش]

  1. «جغراسیاست» [علوم سیاسی] هم‌ارزِ «ژئوپلتیک» (به انگلیسی: geopolitics)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، «لاتین»، در (۱۳۷۶-۱۳۸۵)، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۷-۱ (ذیل سرواژهٔ geopolitics) 
  2. فیلیپ مورو دفارژ، فرهنگ ژئوپلیتیک، سید حامد رضیئی، انتشارات فرهنگ معاصر، ۱۳۹۲، ص هفت.
  3. محمدرضا حافظ نیا، اصول و مفاهیم ژئوپلیتیک، انتشارات پاپلی، ۱۳۸۴، ص ۹.
  4. مارتین گریفیت، دانشنامه روابط بین‌الملل و سیاست جهان، علیرضا طیب، نشر نی، ۱۳۸۸، ص ۵۷۴.
  5. حسین بشیریه، آموزش دانش سیاسی، نشر نگاه معاصر،۱۳۸۲، ص ۵۷.
  6. سائول برنارد کوهن، ژئوپلیتیک نظام جهانی، عباس کاردان، انتشارات مؤسسه ابرار معاصر تهران، ۱۳۸۷، ص ۴۲.

منابع[ویرایش]

  • Wikipedia, the free encyclopediaGeopolitics (بازدید: ۴ شهریور ۱۳۹۱)