اعراب‌گذاری
اِعراب، اِعرابِ حروف، اِعراب‌گذاری یا دیاکریتیک (به فرانسوی: Diacritique) عبارت است از گلیف یا علامت‌هایی که بر جایی از حروف یا گلیف‌های پایه قرار می‌گیرد.
در خط عربی از حرکات زیر و زبَر و پیش و تنوین و سکون (ــَـ، ــِـ، ــُـ، ...) و مانند آن‌ها، و در عبری از , ֶ, ִ, ֹ , ֻ, و... برای اِعراب‌گذاری بهره می‌برند.
اِعراب در عربی[ویرایش]
- ء که برروی حروفی مانند ئ، ؤ، إ، أ می‌نشیند و نشان‌دهندهٔ بستِ چاکنایی است.
- تنوین (ـــً، ـــٍ، ـــٌ)
- تشدید (ـــّ)
- زیر و زبَر و پیش (ـــِـ، ـــَـ، ـــُـ)
- (ـــٰـ) نشان‌دهندهٔ آوای الف کشیده
- آ، مَدّک (نشان‌دهندهٔ کشیدگی)
- سکون (ـــْ)
- (ٱ) وصل (الفی که در عربی نوشته می‌شود ولی خوانده نمی‌شود).
اِعراب در الفبای لاتین[ویرایش]
پاره‌ای از نمادهای اِعراب‌گذاریِ الفبای لاتین عبارتند از:
- ماکرون
- ماکرون پایین
- اکسان اگو
- اکسان گراو
- اکسان اگوی دوتایی
- اکسان گراو دوتایی
- هَشتَک
- هفتک
- نقطه
- دونقطه
- حلقه
- بریو
- مَدّک
- آپاستروف
- ویرگول
- کروشه بالا
- سِدیل
- اگنک
کاربرد در نویسه‌گردانی[ویرایش]
یکی از موارد کاربرد اِعراب‌ها در لاتین، نویسه‌گردانی خط‌های غیرلاتین به این خط است. برای نمونه، در نویسه‌گردانیِ زبان عربی به لاتین، از حروف ṣ, ṭ, ẓ, ḥ, ḍ (به‌ترتیب از چپ نمایانگرِ «ص»، «ط»، «ض»، «ح» و «ض») برای نشان‌دادن مخارج حروف ویژهٔ این زبان بهره می‌برند. یا برای نشان‌دادن نواخت در پین‌یین (الفبای استانداردی برای نویسه‌گردانی چینی استاندارد به لاتین) از ā, á, ǎ, à استفاده می‌شود.
منبع[ویرایش]
Wikipedia contributors, "Diacritic," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Diacritic&oldid=617515050 (accessed July 28, 2014).
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
