حسن مشار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
حسن مشار
وزیر امور خارجه
مشغول به کار
۲۸ آذر ۱۳۰۴ – ۱۵ خرداد ۱۳۰۵
پس از محمدعلی فروغی
پیش از داوود مفتاح
نخست وزیر سردارسپه
نخست وزیر سردارسپه
وزیر مالیه (دارایی)
نخست وزیر حسن مستوفی
مشغول به کار
مرداد ۱۲۹۵ – خرداد ۱۲۹۶
نخست وزیر وثوق الدوله
پس از یمین‌الملک
پیش از محتشم‌السلطنه اسفندیاری
مشغول به کار
تاریخ انتصاب
۱ آذر ۱۲۹۶
نخست وزیر عین الدوله
پس از محتشم‌السلطنه اسفندیاری
پیش از محمدقلی هدایت (مخبرالملک)
نخست وزیر حسام‌السلطنه بختیاری
مشغول به کار
مرداد ۱۲۹۷ – تیر ۱۲۹۹
نخست وزیر وثوق الدوله
پس از محمدقلی هدایت (مخبرالملک)
پیش از مهدی‌قلی هدایت (مخبرالسطنه)
وزیر دربار
پادشاه احمدشاه قاجار
نخست وزیر سید ضیاء
وزیر راه
نخست وزیر مخبرالسلطنه هدایت (کابینه دوم)
نماینده دوره اول مجلس شورای ملی
حوزه انتخاباتی بهشهر
نماینده مجلس شورای ملی
مشغول به کار
تاریخ انتصاب
۱۳۰۰
حوزه انتخاباتی سیرجان
اطلاعات شخصی
تولد ۱۲۴۲ خورشیدی
،
مرگ ۱۳۲۷ خورشیدی
مونت کارلو،
ملیت  ایران
دانشگاه [[]]
پیشه سیاستمدار
دین اسلام
کنیه(ها) مشارالملک

حسن مشار (مشارالملک) (۱۲۴۲ - ۱۳۲۷، مونت کارلو) دولت مرد اواخر قاجار و اوایل پهلوی و چندین دوره وزیر و نماینده مجلس شورای ملی بود.

زندگی سیاسی[ویرایش]

وی فرزند حاج علی اکبر خان از کارکنان وزارت امور خارجه عهد ناصری بود. او نیز مانند پدر کار خود را از همین وزارتخانه آغاز کرد تا در سال ۱۲۸۲ به ریاست اداره حسابداری و گذرنامه رسید. در دوره اول مجلس شورای ملی به نمایندگی از مردم اشرف (بهشهر) برگزیده شد.[۱]

در کابینه مستوفی الممالک به معاونت وثوق الدوله در وزارت مالیه رسید و یک سال بعد در کابینه وثوق وزیر دارایی و سرپرست وزارت تجارت شد. در کابینه‌های عین الدوله و حسام‌السلطنه بختیاری و همچنین در کابینه دوم وثوق این سمت را حفظ کرد تا سرانجام جای خود را به صارم‌الدوله (فرزند ظل‌السلطان) داد.[۲]

پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ و در کابینه سید ضیاء وزیر دربار احمدشاه شد. در سال ۱۳۰۰ از سیرجان به نمایندگی مجلس انتخاب شد و پس از بازداشت نصرت‌الدوله جانشین وی در وزارت دارایی شد. در کابینه‌های سوم و چهارم سردارسپه و نیز کابینه اول محمدعلی فروغی وزارت خارجه را برعهده داشت. در کابینه دوم مخبرالسلطنه هدایت به وزارت راه و مجدداً وزارت دارایی دست یافت.[۳]

بدین ترتیب او در طول دوره حیات سیاسی خود سه بار وزیر امور خارجه، پنج بار وزیر دارایی، یک بار وزیر دربار و یک بار وزیر راه بود. در سال ۱۳۱۶ به اروپا عزیمت کرد و با خوشنامی به خاطر تحاشی از عقد قرارداد نفت در همانجا درگذشت.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. بازیگران سیاسی عصر رضاشاهی و محمدرضاشاهی. ناصر نجمی. انتشارات انیشتین. ۱۳۷۳ تهران
  2. بازیگران سیاسی عصر رضاشاهی و محمدرضاشاهی. ناصر نجمی. انتشارات انیشتین. ۱۳۷۳ تهران
  3. بازیگران سیاسی عصر رضاشاهی و محمدرضاشاهی. ناصر نجمی. انتشارات انیشتین. ۱۳۷۳ تهران
  4. بازیگران سیاسی عصر رضاشاهی و محمدرضاشاهی. ناصر نجمی. انتشارات انیشتین. ۱۳۷۳ تهران