رضاخان در سال‌های ۱۲۹۱ تا ۱۲۹۴ در همدان خدمت می‌کرد.[۱] صدیقه مادر خود را در شیرخوارگی به علت بیماری سل از دست داد و رضاخان سرپرستی او را به فردی به نام علی‌اکبر کدویی سپرد. علی اکبر صدیقه را به عنوان فرزند خویش بزرگ کرد و هویت واقعی‌اش را تا جوانی از او پنهان داشت. صدیقه پس از اطلاع از هویت حقیقی خویش (بعد از مرگ رضاخان) با همسر و فرزندانش به تهران آمد و در صدد اعاده هویت برآمد، ولی دادگستری و دربار او را به عنوان فرزند رضاخان به رسمیت نشناختند. او تا زمان انقلاب ایران با نام خانوادگی پدرخوانده‌اش، کدویی، شناخته می‌شد و به دربار راه نیافت. صدیقه در روز ۲۲ دی ۱۳۶۸ در سن ۷۲ سالگی در تهران درگذشت و در قطعه ۱۱۲ ردیف ۶۲ شماره۳۰ [۲] بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
ایران.jpg)
