بن ماضی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بن ماضی (بن گذشته) یک از دو گونه بن در دستور زبان فارسی است.
فعل در زبان فارسی دارای دو بخش بن و شناسه است. بنِ فعل در بر گیرنده معنای فعل است و شناسه بیان کننده زمان یا شخص.
برای رسیدن به بن ماضی فعل در زبان فارسی، لازم است که «ن» را از آخر مصدر آن حذف کنیم.
نمونه:
- رفتن: رفت
- دیدن: دید
