لهجه کاشانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
لهجه کاشانی یا لهجه کاشی یا کاشونی یکی از لهجههای زبان فارسی است که در شهر کاشان و برخی روستاهای اطراف رواج دارد. این لهجه با گویشهای بسیاری از روستاهای اطراف که از زبانهای ایرانی مرکزی هستند متفاوت است.[۱] این لهجه با وجود تاثیرپذیری از فارسی معیار بسیاری از ویژگیهای آوایی خود را حفظ کرده است.[۲]
برخی کلمات کاشانی[ویرایش]
فارسی | کاشانی | نحوهٔ تلفظ |
---|---|---|
مارمولک | قَلمِجِه | Ghalmejeh |
دیگر، بعداً | دِگِ | Dege |
قند | قَ | Gha |
این/آن قسمت | ای گُلِه | Ee goleh |
پسندیده، زیبا | مَقبول | Maghboul |
گرفتن، خریدن | اِسیدَن (مصدر) | Essidan |
بند لباس | رِجِه | Reje |
قسمتی از چیزی | آله | Aleh |
آرام، آهسته | یاواش | Yavash |
دهان | بُق | Bogh |
نسیم | شِمال | Shemal |
اینقدر | اِقِدِ | Eghede |
کنارش قرار بده | تَنگِش نِه | Tangesh neh |
نمونههایی از ضربالمثلها[ویرایش]
در زیر به برخی از ضربالمثلها که در این لهجه رایج است اشاره میگردد:
- لاف دِ غربِتُ گوز در بازار مسگرا: لافزدن فرد بیشخصیت در جایی که او را نشناسند.
منابع[ویرایش]
- شاطری، علیاصغر. ضربالمثلای کاشونی. مرسل، ۱۳۹۴. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۶۴۴۶-۸۰-۹.
- عاطفی، حسن. لغات و ضربالمثلهای کاشانی. مرسل، ۱۳۸۶. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۷۲-۰۳۷-۱.
پانویس[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
|