سایشی
سایشی (به انگلیسی: Fricative) اصطلاحی است که برای اشاره به شیوه تولید یک آوا به کار می‌رود. در تولید یک همخوان سایشی شکافی باریک با نزدیک شدن اندام‌های گفتار به یکدیگر، در مجرای گفتار شکل می‌گیرد که باعث می‌شود جریان هوا به دشواری از میان این شکاف عبور کرده و با ایجاد اصطکاک با اندام‌های گفتار همخوان سایشی تولید شود. آشفتگی هوا در پشت این شکاف، صدای هیس مانندی تولید می‌کند که از مشخصه‌های همخوان‌های سایشی است. این صدای هیس مانند، در واج‌های بیواک بهتر از واکدارها قابل تشخیص است. علت این امر این است که در واج‌های واکدار، جریان هوا پیش از رسیدن به محل تولید باید از میان تارآواها عبور کند؛ این مسئله موجب می‌شود که میزان جریان هوایی که در پشت شکاف باریک واج‌های سایشی قرار دارد، به مراتب کمتر از واج‌های بیواک باشد. از طرفی لرزش تارآواها نیز بخشی از این صدای هیس مانند را می‌پوشاند.[۱] سایشی‌های معمول در زبان‌های مختلف عبارتند از: /f/, /v/, /s/, /z/, /θ/, /ð/, /X/ و /ɤ/.
تقسیم‌بندی‌های مختلفی می‌توان از همخوان‌های سایشی ارائه کرد. یکی از این تقسیم‌بندی‌های براساس نوع شکاف است که می‌تواند تخت[۲] یا شیاردار[۳] باشد؛ برای مثال در تولید آوای /s/ حالت زبان شیاردار و در تولید آوای /θ/ حالت زبان تخت است.[۴]
صفیری اصطلاح پوششی‌ای است که به سایشی‌هایی نظیر /s/ و /ʃ/ اطلاق می‌شود. ویژگی آواهای صفیری این است که کانالی که برای تولید آوا ایجاد می‌کنند دندانی، لثوی یا پشت‌لثوی است، این مسئله موجب می‌شود که جریان هوا شتاب گرفته و به سمت لبه دندان‌ها هدایت شود و صدای صفیر مانندی تولید کند. آواهایی که دارای ویژگی صفیری هستند عبارتند از: /f/, /v/, /s/, /z/, /ʃ/, /ʒ/, /tʃ/, /dʒ/. سایشی‌هایی که دارای این ویژگی نیستند غیرصفیری نامیده می‌شوند.[۵][۶]
واج‌های صفیری[ویرایش]
- [s] صفیری پیشین بیواک
- [z] صفیری پیشین واکدار
- [θ] صفیری دندانی بیواک
- [ð] صفیری دندانی واکدار
- [ʃ] صفیری پشت لثوی (لثوی-کامی) بیواک
- [ʒ] صفیری پشت لثوی (لثوی-کامی) واکدار
- [ʂ] صفیری برگشته بیواک
- [ʐ] صفیری برگشته واکدار
- [tʃ] صفیری لثوی-کامی بیواک
- [dʒ] صفیری لثوی-کامی واکدار
همخوان‌های سایشی در زبان فارسی[ویرایش]
زبان فارسی دارای ۸ همخوان سایشی است که عبارتند از:
- [f] لبی‌دندانی سایشی بیواک
- [v] لبی‌دندانی سایشی واکدار
- [s] لثوی سایشی بیواک
- [z] لثوی سایشی واکدار
- [ʃ] لثوی-کامی سایشی بیواک
- [ʒ] لثوی-کامی سایشی واکدار
- [x] ملازی سایشی بیواک
- [h] چاکنایی سایشی بیواک[۷]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ثمره، یدالله (۱۳۷۸). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت هجایی آوا. مرکز نشر دانشگاهی.
- Crystal, David (2008). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. Blackwell.
- J.C. Catford and J.H. Esling, Phonetics, Articulatory, In Encyclopedia of Language & Linguistics (Second Edition), edited by Keith Brown, Elsevier, Oxford, 2006, Pages 425-442, ISBN 978-0-08-044854-1
- Ladefoged, Peter; Maddieson, Ian (1996). The Sounds of the World's Languages, Oxford: Blackwell. ISBN 0-631-19814-8.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
