مهدی‌شهر

«سنگسر» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر استفاده‌ها، سنگسر (ابهام‌زدایی) را ببینید.

مهدیشهر
کشور	ایران
استان	سمنان
شهرستان	مهدی شهر
بخش	بخش مرکزی
نام(های) دیگر	سنگسر
نام(های) قدیمی	سکسار
سال شهرشدن	۱۳۰۷
مردم
جمعیت	۲۱٬۰۰۶
رشد جمعیت	۲/۳
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا	۱۶۳۰ متر
اطلاعات شهری
شهردار	مهندس شیردل عرب
ره‌آورد	لبنبات سنگسری و گوشت سنگسری و نان سنتی
پیش‌شماره تلفنی	۰۲۳
وبگاه	سایت شورای شهر
تابلوی خوش‌آمد به شهر
مهدیشهر روی نقشه ایران ۳۵.۴۳° شمالی ۵۳.۲۱° شرقی / 35.43; 53.21

مهدی‌شهر یکی از شهرهای ایران (نام دیگر: سنگسر)، در استان سمنان است. مهدی‌شهر قبل از انقلاب، سنگسر نامیده می‌شد و هم اکنون نیز در بین عموم مردم به این نام شهرت دارد.
مردم این شهر به زبان سنگسری سخن می‌گویند.
این شهر حدوداً در ۱۵ کیلومتری شمال شهر سمنان واقع شده است و از سمت شمال با شهمیرزاد (از شهرهای استان سمنان) از سمت غرب با سرخه (از شهرهای استان سمنان) و فیروزکوه (از شهرهای استان تهران) و از سمت شرق با دامغان (از شهرهای استان سمنان) ارتباط دارد.
موقعیت جغرافیایی این شهر، ۵۳ درجه و ۲۱ دقیقه طول جغرافیایی و ۳۵ درجه و ۴۳ دقیقه عرض جغرافیایی می‌باشد و ارتفاع مرکز آن از سطح دریا ۱٬۶۳۰ متر است. گوسفند سنگسری پروار ترین گوسفند جهان است بطوریکه 60درصد وزن خود گوشت تولید می کند. سنگسریها از اولین و خالصترین دسته‌های آریایی هستند که به ایران آمده‌اند و حتی هنوز پس از گذشت هزاران سال گویش آریایی ویژه خود را حفظ نموده و به سنن باستانی خود پایبند میباشند. زبان سنگسری یکی از زبانهای قدیمی ایرانی است که دارای دستور زبان کامل می‌باشد. این زبان در موارد عدیده مشابهت به خوارزمی قدیم دارد و جالب توجه‌ اینکه این زبان دارای حدود ۱۸۰۰۰ واژه است. که با توجه به این غنای زبانی که مدارک و سوابق آن موجود می باشد می‌توان هزاران واژه و لغت بسیار زیبا و رسا را از دل این زبان چند هزار ساله بیرون کشیده به زبان فارسی هدیه کرد و موجب غنا و توانمندی زبان و ادب فارسی شد. این زبان کهن هم اکنون دارای کتاب

جمعیت

به گواهی آمارهای سرشماری، مهدیشهر شهری کاملاً مهاجرفرست بوده است، بطوری که جمعیت آن از ۱۴۵۰۰ نفر در سال ۱۳۲۹ به ۹۱۰۱ نفر در سال ۱۳۳۵ کاهش یافته است . این شهر در سال ۱۳۳۵ سومین شهر پرجمعیت استان سمنان بوده است که به تدریج به جایگاه پنجم تنزل پیدا کرده است .

اما با فعال شدن صنعت در این شهر، مجدداً از سال ۱۳۵۵ روند رشد جمعیتی ادامه می یابد بطوری که هم اکنون رشد جمعیت مهدیشهر ۲/۳ درصد است .

جمعیت شهرستان مهدی شهر طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۳۶٬۸۷۵ و جمعیت مهدی‌شهر برابر 1۱٬۰۰۶ نفر بوده‌است.

نتایج سرشماری‌های مهدی‌شهر در سال‌های مختلف:

سال	۱۳۲۹	۱۳۳۵	۱۳۴۵	۱۳۵۵	۱۳۶۵	۱۳۷۵	۱۳۸۵
جمعیت	۱۴٬۵۰۰	۹٬۱۰۱	۱۰٬۲۴۴	۱۰٬۶۵۹	۱۴٬۳۶۶	۱۶٬۴۵۳	۲۱٬۰۰۶

مردم‌شناسی

سنگسری‌ها از اولین دسته‌های آریایی هستند که به ایران آمده‌اند و هنوز گویش باستانی ویژه خود را حفظ نموده و به سنن باستانی پایبند هستند.

در گذشته، سنگسری‌ها زندگی عشایری داشتند که دامنه کوچ آنها از استان‌های تهران و مازندران تا گلستان و خراسان را دربرمی‌گرفت ولی اکنون بیشتر مردم شهرنشین گشته‌اند.

عشایر سنگسری در استفاده از شیر گوسفند مهارت خاصی دارند و انواع لبنیات مرغوب و منحصربه‌فرد خود را از آن تهیه می‌کنند که تعداد این لبنیات به بیش از ۳۰ نوع می‌رسد که مهم‌ترین آنها: ماست، دوغ، آرشه، پنیر، لور، چیکو، کشک، وارعون و ... می‌باشد. همچنین گوسفندان سنگسری از حیث پرواری بی‌نظیراند و محصول گوشت آنها تقریباً ٪۶۰ وزن گوسفند پیش از ذبح شدن است.

پیشینه تاریخی

غار دربند سنگسر (مهدی‌شهر) از غارهای جالب و دیدنی برای گردشگران و محققان

سابقه تاریخی این شهر به پیش از اسلام و حتی به زمان سلسله‌های پیشدادی می‌رسد. در شاهنامه فردوسی از سنگسر که همان سکسر یا سکسار باشند سخن رفته‌است. در روایات ملی و حماسه‌های ایران نیز از سکسر و سکساران یاد شده. همچنین به سگساران در چندین جا از شاهنامه فردوسی اشاره شده‌است، از جمله رای زدن تورانیان از جنگ ایران:

ز بز گوش و سگسار و مازندران

کس آریم با گرزهای گران

در فرهنگ شاهنامه، ذیل کلمه سگسار آمده است: «از مرز و بوم‌هایی که داهیان در آن جای گرفتند». و راجع به داهیان در ذیل کلمه سکزی می‌خوانیم: «... داه گروهی بودند از آرین که در دشت خوارزم جای گرفتند و پس از آن در کنار جنوبی دریای خزر جایگیر شدند. از ... آنان مردم بستوه آمدند. پادشاه ایران گروه داه را پراکنده ساخت. یکدسته از آنان را به زابلستان کوچانید و آنان را سکزی خواندند ... و دشت خوارزم داهستان نامیده شد که مخفف آن دهستان است و اکنون به دهستان معروف است و یکدسته از گروه داه را در زمینی جای دادند در طبرستان ...». به این ترتیب می‌توان گفت سنگسر که در نواحی جنوبی دریای خزر قرار دارد جزئی از سگسار باستانی است و سنگسری‌ها از بازماندگان داهیان و با مردم سیستان(سجستان) و خوارزمیان قدیم از یک نژاد می‌باشند.

مردم این دیار از دیر باز در پاسداری از سرزمین ایران پیش قدم بوده که به عنوان نمونه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• در جنگ شاه طهماسب اول با سلطان سلیمان قانونی (شاه عثمانی) تعداد کمی از سربازان سنگسری (حدود ۲۰۰ نفر) جلو ارتش عظیم عثمانی را سد کردند و همگی کشته شدند تا سپاه ایران بتواند فرصت عقب نشینی و تجدید قوا را پیدا نموده و از نابودی کامل نجات یابد.
• در نبرد مهماندوست اشرف افغان با نادرشاه، جزء سربازان نادرشاه بودند و رشادت زیادی از خود نشان دادند.
• اسماعیل‌خان٬ ذوالفقارخان٬ مطلب‌خان٬ محمدعلی‌خان و عیسی‌خان مردانی بسیار متهور و جنگجو بوده که در بیشتر جنگ‌های مهم دوره فتحعلی شاه حضور داشته و پیروزی‌های نمایانی بدست آوردند. در رویداد جدایی افغانستان سردار ذوالفقارخان سنگسری فرماندهی سپاه ایران را بعهده داشت و دوبار افغان‌ها را شکست داد.
• در جنگ ایران و عراق مردم این منطقه بیشترین شهید را در سطح استان دادند.

از سال ۱۳۰۷ مهدی‌شهر دارای شهرداری مردمی بوده و در سال ۱۳۱۴ به‌عنوان چهارمین شهر استان سمنان توسط وزارت کشور به رسمیت شناخته شد. ناحیه مهدیشهرتا قبل از شهریور ۱۳۲۰ دارای فرمانداری نظامی بود که دودانگه و چهاردانگه و نقاط دیگری از شهرستان ساری سابق جزء آن بوده است. یادآوری می‌شود که در فرهنگ جغرافیایی ایران که در سال ۱۳۲۹ چاپ شده است، این ناحیه با حدود و مشخصات کنونی به عنوان بخش مهدیشهر آمده است. این بخش در ۱۳۸۷ به شهرستان مهدی‌شهر ارتقاء یافت.

نوشتار اصلی: جغرافیای تاریخی مهدیشهر

مورخان عرب در دوران پس از اسلام سنگسر را در کتاب‌های خود رأس الکلب ثبت کرده‌اند و این جمله ترجمه اشتباهی از نام سگسر است که در کتاب‌های آنان راه یافته و به همین صورت گفته شده‌است.

مکان‌های دیدنی

• پارک آبشار مهدیشهر
• حسینیه المهدی
• موزه عشایری ایل سنگسر
• عمارت کیپور
• دیواره صخره نوردی سنگسر سل
• کافر قلعه
• امامزاده قاسم سنگسر

صنعت

اقتصاد و فلسفه وجودی شهر مهدیشهر بر صنعت و دامداری آن استوار است . به گواهی آمارهای موجود در سال ۱۳۸۷، صنعت مهدیشهر ۲۳ درصد از سهم صادرات استان سمنان به خارج از کشور را بخود اختصاص داده است .

پایه گذاری صنعت در شهرستان مهدیشهر،به دهه ۱۳۵۰ شمسی باز می گردد . در این دهه هژبر یزدانی سرمایه دار فقید سنگسری، طرح ایجاد ۱۳ کارخانه عظیم را در جنوب غربی مهدیشهر به اجرا درآورد . تا پیش از وقوع انقلاب ۵۷ و کوچ اجباری او به کاستاریکا، وی سه کارخانه ریسندگی پاکریس، کفش اطمینان و پی وی سی، را بثمر نشاند و سنگسر آنروز عملاً به شهری مهاجرپذیر بدل شد .

پس از خروج او از کشور، روند رشد صنعت مهدیشهر پس از وقفه ای طولانی مدت باردیگر سیر صعودی یافت و به تدریج واحدهای دیگری در کنار کارخانجات هژبر یزدانی شکل گرفت . عمده صنعت مهدیشهر مربوط به قطعه سازی خودرو، صنعتی سازی ساختمان، صنایع UPVC، صنعت کاشی، سیمان، گچ و صنایع تولید کفش است .

از جمله بزرگترین واحد های این شهر می توان به کارخانه تولید ملات خشک، کارخانجات گروه صنعتی روستا ( وابسته به شرکت سایپا )، کارخانجات قطعه سازی غرب استیل، کارخانجات کفش نوید بهمن، کارخانه کاشی سمنان، کارخانجات نوین خزر، سیمان ، گچ الماس، پی وی سی و .. اشاره کرد . هم اکنون شهر مهدیشهر دارای ۳ شهرک صنعتی است که در جنوب و جنوب غرب آن استقرار یافته‌اند . این شهرک ها زمینه اشتغال بیش از ۸۰۰۰ نیروی کار را فراهم کرده‌اند .

اطلاعات شهرک های صنعتی مهدیشهر بدین شرح است .

• شهرک صنعتی غنچه انگوری (با مساحتی حدود ۸۰ هکتار در ۲ کیلومتری جنوب غرب مهدی‌شهر)
• شهرک صنعتی گل رودبار (با مساحتی حدود ۱۳۰ هکتار در غرب مهدی‌شهر)
• شهرک صنعتی مهدی‌شهر (با مساحتی حدود ۲۰۰ هکتار در ضلع غربی جاده سمنان - مهدی‌شهر و وابسته به شرکت شهرک‌های صنعتی استان سمنان)

زبان

نوشتار اصلی: زبان سنگسری

زبان سنگسری(ISO/DIS ۶۳۹-۳) عضوی از شاخهٔ شمال غربی زبان‌های ایرانی است و با زبان سمنانی ٬ سرخه‌ای، شهمیرزادی و لاسگردی که از آبادی‌های مهم شهرستان سمنان و شهرستان مهدیشهر محسوب می‌شود. نزدیکی و شباهت خاصی دارد.

زبان سنگسری در تاریخ معاصر مورد تجزیه و تحلیل بسیاری از کارشناسان و خبرگان رشته زبان شناسی قرار گرفته است .

برای نمونه پروفسور ویندفوهر استاد دانشگاه میشیگان آمریکا، در سال ۱۹۶۵ رساله دکترا خود را با موضوع "ریخت شناسی افعال زبان سنگسری" ارائه داد .

همچنین پروفسور چراغعلی اعظمی سنگسری در رساله ای مجزا و با همکاری پروفسور ویندفوهر، کتابی ماندگار با عنوان "واژه نامه سنگسری" نوشته است که مع‌الاسف بسیاری از افعال و کلمات موجود در این کتاب دیگر بین اهالی سنگسر تکلم نمی‌شود .

اهالی مهدیشهرزبان فارسی را نیز بخوبی صحبت می‌کنند ولی در بین خود ترجیح می‌دهند که با زبان خویش حرف بزنند که در این صورت دیگران از آن چیزی سر در نمی‌آورند.

عشایر ایل سنگسری

نمایی از گوت ( سیاه چادر عشایر ایل سنگسر ) در ییلاق دماوند

نوشتار اصلی: عشایر ایل سنگسری

سنگسری ها شاخص ترین کوچندگان دامنه های البرز هستند . آنها طولانی ترین مسیر کوچ جهان را طی می کنند به طوری که فاصله ی دورترین نقطه ی ییلاقی و قشلاقی آنان به بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر می رسد. برنارد هوکارد محقق مشهور اروپایی نیز معتقد است عشایر ایل سنگسری طولانی ترین مسیر کوچ رو جهان را دارا هستند .

سیاه چادر عشایر سنگسری که "گوت" نام دارد منحصربه‌فرد است و از ساختار ویژه ای برخوردار است . تقسیمات داخلی سیاه چادر سنگسری همسان معماری ایرانی است . پلاس سنگسری کف آن را مفروش و دیوارهای نقش دار، فضای داخل چادر را به محل میهمانان، خانواده و آشپزخانه تقکیک می کنند . دست بافته ها و آویزه های بسیاری که دارای نقش و رنگ هستند در داخل چادرها کاربرد دارند.

عشایر ایل سنگسری از شیر گوسفند و بز ، 32 نوع محصول لبنی تولید می کنند. همچنین آنان در تولید نوعی شکلات محلی به نام چیکو تبحر خاصی دارند . چیکو و روغن زرد که ماحصل تلاش عشایر سختکوش ایل سنگسر است، بخشی از سوغات مهدیشهر را تشکیل می دهد .

امروزه بخش هایی از مراتع استان های سمنان، تهران، قزوین، قم، مرکزی، مازندران، گلستان، گیلان، خراسان رضوی، خراسان شمالی و خراسان جنوبی، و اصفهان همچنان در اختیار عشایر ایل سنگسر قرار دارد .

شهر مهدی شهر (سنگسر)، مرکز شهرستان مهدیشهر، خاستگاه ایل سنگسری است که خانوارهای عشایری از اواخر شهریور تا اواسط خرداد ماه در آن سکونت دارند .

دانشگاه‌ها

قدمت دانشگاه در شهر مهدیشهر به سال ۱۳۶۷ باز می گردد . در این دوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی به همت خیرین مهدیشهر، بویژه زنده یاد عزیز نورانی در منطقه دربند مهدیشهر احداث شد . متأسفانه در مدت بیش از ۲۰ سال به دلیل سایه سنگین مرکز استان بر روی این شهر، هیچگونه توجهی از سوی دولت به توسعه واحدهای دانشگاهی مهدیشهر صورت نپذیرفت . اما از سال ۱۳۸۵ به بعد به بتدریج دانشگاههای آزاد، پیام نور و علمی کاربردی، در این شهر فعال شدند که بجز دانشگاه پیام نور، باقی مراکز آموزشی از هزینه بخش خصوصی اداره می شود . واحدهای دانشگاهی مهدیشهر هم اکنون پذیرای بیش از ۳۰۰۰ دانشجوست .

فهرستی از دانشگاههای مستقر در شهر مهدیشهر :

• دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی مهدی‌شهر
• دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهدی‌شهر
• دانشگاه پیام نور مهدی‌شهر
• دانشکده منابع طبیعی مهدیشهر
• دانشگاه علمی کاربردی مهدیشهر (زیر نظر کارخانجات غرب استیل)
• دانشگاه علمی کاربردی بهزیستی مهدی‌شهر

صنایع دستی

میدان شهدای سنگسر

صنایع دستی سنگسری‌ها شامل قالی بافی، نمد مالی، گلیم و جاجیم بافی و همچنین بافتن پارچه‌های کمابیش ظریف مانند چادر، برک، شال، مقنعه و … می‌باشد. اندازه قالی‌ها معمولاً بزرگ نیست و کمتر به بافتن قالی‌های بزرگ دست می‌زدنند. بافت نوعی قالی در آن جلب توجه می‌کند که همان قالی خود رنگ که در برخی نقاط دیگر ایران هم بافته می‌شود. در این نوع قالی از رنگ طبیعی پشم (سفید، سیاه، خاکستری، قهوه‌ای، میشی و …) استفاده می‌کنند. همچنین زنان سنگسری دارای لباس‌های ویژه‌ای هستند مانند «ساخته مکنه» که روسری ابریشمین خوش رنگ و نگاری است که قرن‌ها آن را بافته، زینت داده و به ترتیب خاصی می‌بندند.

ریشه نام

پیرامون ریشه نام سنگسر دو نظریه وجود دارد:

1. چون در اطراف این محل کوه‌های سنگی و سخت وجود داشته، آن را سنگسار نامیده‌اند که به تخفیف سنگسر شده‌است.
2. در آغاز اسلام این نام را سنگسر بر زبان می‌رانده‌اند و چه سنگسر و این آبادی نشیمنگاه سکاها بوده‌است بنابراین سنگسر تحریف شده سگسر می‌باشد.

در گذشته معمولاً نامگذاری شهرها و روستاها بر اساس شرایط اقلیمی بوده‌است و سنگسر نیز منطقه‌ای کاملاً کوهستانی و زمین آن نسبتاً سخت بوده‌است و انواع سنگ‌ها به وفور در آن دیده می‌شود. آنست که در ترکیب‌های وصفی و اضافی، همواره صفت پیش از موصوف و مضافٌ‌الیه پیش از مضاف می‌آید. به‌عنوان مثال، به سنگ سیاه می‌گویند:

تغییر نام

پس از انقلاب ۱۳۵۷، در سال ۱۳۵۸ سنگسر به صورت رسمی مهدی‌شهر نامیده شد.

ورزش

شهرستان مهدی‌شهر از قطب‌های اصلی هاکی در ایران است و این منطقه همواره تعدادی بازیکن در اردوهای تیم ملی دارد. در یکی از میدان‌های اصلی این شهر تندیس بازیکن هاکی قرار دارد. همچنین با توجه به پیشینه عشایری ، یکی از تفریحات مردم مهدیشهر اسب‌سواری است.

نگارخانه

• 

  غار دربند مهدیشهر

• 

  نمایی از گوت ( سیاه چادر عشایر ایل سنگسر ) در ییلاق دماوند

• 

  نمایی از پارک آبشار مهدیشهر

• 

  پیکره آرش کمانگیر واقع در پارک آبشار مهدیشهر، بر فراز کوه تاسوعا

• 

  عمل آوری آرشه و وارهون، از محصولات لبنی منحصربه‌فرد عشایر ایل سنگسر

• 

  نمایی از داخل گوت (سیاه چادر ایل سنگسر)

• 

  نمایی از عمارت تاریخی خانه کیپور مهدیشهر

• 

  سراسرنمای مهدیشهر ( سنگسر )

• 

  هتل سنگسر

• 

  حسینیه المهدی

• 

  حسینیه المهدی

• 

  پارک آبشار

• 

  امامزاده قاسم سنگسر

• 

  نمایی از منطقه دربند سنگسر ( مهدیشهر ). کوه لهرد و دهانه غار دربند نیز در این تصویر مشخص است.

• 

  غار دربند سنگسر

• 

  پارک بزرگ سنگسر

• 

  کوه گل رودبار

• 

  مکنه ابریشمین قرمز رنگ ویژه نوعروسان، از محصولات تولیدی زنان عشایر سنگسر

• 

  گردو، از محصولات کشاورزی دربند سنگسر (مهدیشهر)

• 

  دیواره صخره نوردی سنگسر سُل واقع در شمال مهدیشهر (سنگسر)

جستارهای وابسته

• امامزاده قاسم مهدیشهر
• بازی هشت پای
• جغرافیای تاریخی مهدیشهر
• جمعیت شهرهای استان سمنان
• چشمه گل رودبار
• درجزین
• رودبارک
• دیواره صخره نوردی سنگسر سل
• زبان سنگسری
• شهمیرزاد
• عشایر ایل سنگسر
• غار دربند سنگسر
• گاهنمای سنگسری
• واژه‌نامه سنگسری
• سنگ‌سرک
• سنگ‌سرگ

منابع

• اعظمی سنگسری، چراغعلی. تاریخ سنگسر-مهدیشهر. چاپ اوّل. مؤلف، ۱۳۷۱. 
• افشار سیستانی، ایرج. مقدمه‌ای بر شناخت ایلها و چادرنشینان و طوایف عشایری ایران(جلد ۲). چاپ اوّل. مؤلف، ۱۳۶۶. 
• بامداد، مهدی. شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری(جلد ۱). چاپ اوّل. تهران: زوار، ۱۳۵۷. 
• تعدادی سنگسری، فاطمه. ادبیات عامیانهٔ سنگسر. چاپ اوّل. سیب سبز، ۱۳۸۱. ISBN 964-93115-5-6. 
• حقیقت، عبدالرفیع (رفیع). تاریخ قومس. چاپ سوّم. تهران: کومش، ۱۳۷۰. 
• سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح. فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران (سمنان جلد ۳۹). چاپ اوّل. تهران: سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ۱۳۶۸. 
• طاهری، تقی. بخش سنگسر. سمنان: دفتر برنامه و بودجهٔ سمنان، ۱۳۵۵. 
• لابیرد، آلفرد. سلیمان‌خان قانونی و شاه طهماسب. ترجمهٔ ربیع‌الله منصوری. چاپ چهارم. زرّین، ۱۳۶۹. 
• نوبان، مهرالزمان. وجه تسميهٔ شهرها و روستاهای ايران. چاپ اوّل. تهران: حسین‌علی نوبان، ۱۳۶۵. 

پیوند به بیرون

• وب‌گاه شورای شهر مهدی‌شهر
• پیک سنگسر
• سنگسر. آی آر
• مهدیشهر نیوز
• سنگسر نیوز
• نیزوا
• [www.phuquq.mihanblog.com]
• [www.google.com/mojtaba.ir]
• انجمن دیده بان میراث ایل سنگسر
• شهرداری مهدیشهر
• سایت دفتر امام جمعه مهدیشهر
• [www.tpww.co.ir]