زبان خوانساری یکی از زبان‌های ایران مرکزی که در شاخه‌ی زبان‌های ایرانی غربی قرار می‌گیرد.گویشوران این زبان در حدود ۲۱،۱۰۰ نفر تخمین زده شده‌است.و منطقه‌ی پرتکلم آن خوانسار در استان اصفهان گفته می‌شود.[۳]
مقایسه با زبان فارسی[ویرایش]
| زبان فارسی |
زبان خوانساری |
زبان فارسی |
زبان خوانساری |
| سفید |
اسفید |
بزرگ |
موسّر |
| داماد |
زوما |
سگ |
اسپَه |
| سبز |
سوز |
سیب |
سو |
| مادر |
مانی |
پدر |
بوبا |
| دختر |
دِت |
پسر |
پیر |
| ترب |
توروف |
بچه |
وِچَه |
| آب |
اُو |
مرغ |
کَرک |
|
|
|
| شاخه |
زبان‌های ایرانی غربی
|
|
| شمال غربی |
|
|
| جنوب غربی∗ |
|
|
| شاخه |
زبان‌های ایرانی شرقی
|
|
| شمال شرقی |
|
|
| جنوب شرقی |
|
|
^ بلوچی به خاطر مهاجرت گویشورانش، از نظر جغرافیایی به جنوب شرق فلات ایران منتقل شده‌است.
^ شاخه جنوب غربی را شاخه فارسی‌تبار نیز می‌گویند.
^ بیشتر زبان‌شناسان، اوستایی را در مرز شاخه‌های غربی و شرقی دسته‌بندی می‌کنند.
|
|
کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹-۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنها حرف K است |
|
|
|
|
